Είναι όντως δυσάρεστο να πεθαίνει αβοήθητο, από τσίμπημα σκορπιού, ένα παιδί πέντε ετών. Κι αν δεν σας φτάνει το δυσάρεστο, όπως το χαρακτήρισε ο κ. Μηταράκης, πείτε το τραγικό ή όπως αλλιώς επιθυμείτε. Θα έλεγα πως εξίσου τραγικό θα ήταν αν πέθαινε ένας δεκαπεντάχρονος έφηβος, ένας εικοσιπεντάχρονος ή ακόμη κι ένας πενηνταπεντάχρονος. Ομως ήταν ένα κοριτσάκι πέντε ετών, μια επανάληψη του μικρού Αϊλάν, που τον είχε αναπαραστήσει σε κάποια ακτή της Λέσβου ο Αϊ Γουέι Γουέι. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι εκμετάλλευσης των ανηλίκων. Η συναισθηματική εκμετάλλευση δεν είναι η λιγότερο απεχθής, και σίγουρα δεν είναι η λιγότερο επικερδής. ΜΚΟ, Αριστερά και η διεθνής των δικαιωματιστών με τα όργανά της φώναξαν σκάνδαλο, και έσπευσαν να καταγγείλουν την Ελλάδα για την αναλγησία της. Ωσπου να αποδειχθεί ότι ο σκορπιός είχε τουρκική ιθαγένεια και ότι η ομάδα των 38 μεταναστών προωθήθηκε υπό την απειλή όπλων στο ελληνικό έδαφος η χώρα, και εννοείται η κυβέρνηση, βρέθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Στήθηκε λαϊκό δικαστήριο για μία ακόμη φορά, όπου τον ρόλο του λαού ανέλαβαν καμιά δεκαριά δημοσιογράφοι, άλλοι τόσοι ΜΚΟτζήδες και μερικοί πολιτικοί που ψάχνουν χρόνο δημοσιότητας ανάμεσα στον Δεκαπενταύγουστο και στην 22α τρέχοντος, που θα ανοίξει η Βουλή για τις επισυνδέσεις. Προσπάθησα να εντοπίσω εκείνη την Ολλανδή με το κόκκινο καπέλο, αλλά δεν τα κατάφερα.
Το πιο ενδιαφέρον σε αυτήν την ιστορία είναι η κοινοτοπία της. Ενας ανθρωπισμός déjà vu – ελληνιστί ντεζά βιου. Και αναρωτιέμαι σε ποιους νομίζουν ότι απευθύνονται όλοι αυτοί; Σε ποια ελληνική κοινή γνώμη; Σ’ αυτήν που έχει υποστεί τη λαίλαπα του μεταναστευτικού απ’ την καλή και την ανάποδη; Αν μη τι άλλο, και παρά τα λάθη της, η Ελλάδα δεν πέφτει πλέον στην παγίδα της ενοχής που οι καλοθελητές προσπαθούν να της στήσουν. Εκανε ό,τι μπορούσε, παραπάνω από όσο μπορούσε, και αν κατηγορείς σήμερα τη χώρα μας για «αναλγησία» απέναντι στους μετανάστες είναι σαν την κατηγορείς για την αποικιοκρατία. Θα μου πείτε όλα αυτά τα αραχνιασμένα από την τεμπελιά μυαλά, οι φυγάδες της κοινής λογικής, το κάνουν κι αυτό. Και μετά ειρωνεύονται τον Κρίτωνα Αρσένη που πρότεινε κρατικοποίηση των αμνοεριφίων. Τα ίδια μυαλά κουβαλάνε.
Γι’ αυτό θεωρώ πως έκανε λάθος ο κ. Μηταράκης που έδωσε τόση σημασία στο γεγονός, πηγαίνοντας ο ίδιος για αυτοψία στον Εβρο. Το χειρότερο που μπορεί να πάθει η κυβέρνηση είναι να ακολουθήσει τον ρυθμό της κατρακύλας που προσπαθεί να επιβάλει η αντιπολίτευση. Χειρότερο όχι για την ίδια – στο κάτω κάτω είναι δικό της πρόβλημα. Χειρότερο για τη χώρα. Είναι σαν να κάνει δοκιμές για την παράσταση του χάους που θα προκύψει μετά τις εκλογές με απλή αναλογική.