Θεωρώ απαράδεκτες τις συγκρίσεις που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ παρομοιάζοντας τον πρωθυπουργό με τον αυταρχικό ηγέτη της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπαν. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε άλλωστε πρωτοστατήσει στην έξωση του Ούγγρου πρωθυπουργού από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Ούτε φυσικά θεωρώ πως υπάρχει προσπάθεια χειραγώγησης της Δικαιοσύνης όπως αυτή συμβαίνει στην Πολωνία. Ολο και συχνότερα όμως παρατηρώ ότι η κυβέρνηση προχωράει σε περιστολή δικαιωμάτων, δημοκρατικών αξιών και πτυχών του κράτους δικαίου: μια «εκπτωσούλα» εδώ, μια άλλη παραπέρα και πολλή δυσανεξία στην κριτική. Πάντα υπάρχει ένα πρόσχημα νομότυπο: η προάσπιση της εθνικής ασφάλειας, ο υβριδικός πόλεμος του Ταγίπ Ερντογάν, το απόρρητο των μυστικών υπηρεσιών, η πολιτική σταθερότητα. Κάπως έτσι όμως λιποθυμούν οι δημοκρατίες.
Μια «φωτογραφική» διάταξη για να ταιριάξει ένας άνθρωπος σε ένα πόστο, τρεις μυστηριώδεις παρακολουθήσεις, ή για την ακρίβεια πολλές χιλιάδες, υπονόμευση του κοινοβουλευτικού έργου μέσω της σιωπής, αλλαγή του εκλογικού νόμου με στόχο την παραμονή στην εξουσία. Και στη συνέχεια η συνήθης επωδός, κάθε φορά που προσπαθείς να καταγράψεις όσα συμβαίνουν ή να διαμαρτυρηθείς, είσαι για τους οπαδούς της κυβέρνησης: «χρήσιμος ηλίθιος του Ερντογάν», «άμυαλος δικαιωματιστής», «ευαίσθητη αριστερή ψυχούλα», «υποστηρικτής της ακυβερνησίας και του χάους», που θέλει το κακό της πατρίδας.
Τα επιχειρήματα είναι ίδια, επαναλαμβανόμενα. «Μα και ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το ίδιο». Οντως. Παρακολουθήσεις έκανε κι η προηγούμενη κυβέρνηση (βλ. υπόθεση Πιτσιόρλα – Σαγιά), που επίσης επιχείρησε να ελέγξει τη Δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ (νόμος για τηλεοπτικές άδειες), παραλίγο να βγάλει τη χώρα από την Ε.Ε. χωρίς να έχει σχετική εντολή, κι όταν έλαβε το πράσινο φως να συγκρουστεί με την Ευρώπη, μετά το δημοψήφισμα ανέκρουσε (ευτυχώς) πρύμναν.
Ομως ακριβώς αυτός ο διαγκωνισμός των δύο κομμάτων προς τα κάτω είναι που δεν βοηθάει τη χώρα να πάει μπροστά. Είναι άκρως προβληματικό να επικαλείται η σημερινή κυβέρνηση τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, ενός κόμματος που επί σειράν ετών είχε έντονη αμφιθυμία για τη σχέση την οποία πρέπει να έχει η χώρα με την Ε.Ε.
Σήμερα πραγματοποιείται στο Ευρωκοινοβούλιο ειδική ακρόαση για το σκάνδαλο των υποκλοπών στη χώρα μας, ενώ τον επόμενο μήνα θα καταπιαστεί με το θέμα η Νομική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.
«…H Ευρώπη θα κάνει το καθήκον της», καταλήγει το σχετικό άρθρο του αντιπροέδρου της Κομισιόν, Μαργαρίτη Σχοινά, στην «Καθημερινή», 6/9. Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης η αποστροφή θα ακουγόταν σαν ευχή, τώρα ηχεί σαν απειλή. Και αυτό είναι από μόνο του ανησυχητικό.