Η απέλπιδα προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του μετά το 2015 να ελέγξουν τα μέσα ενημέρωσης ή να καταστρέψουν όσα εξ αυτών δεν πειθαρχούσαν στις επιδιώξεις τους, αποτελεί κοινό μυστικό για όσους παρακολουθούν στοιχειωδώς τις εξελίξεις στη χώρα. Για να καταλάβουμε τι συνέβη τότε, αρκεί να θυμηθούμε ορισμένα γεγονότα. Από το φιάσκο με τις τηλεοπτικές άδειες και τους πάσης φύσεως εκβιασμούς που εκτυλίχθηκαν στο παρασκήνιο εκείνης της περιόδου, έως τα βοσκοτόπια και τους… λαγούς καθ’ ομολογίαν ορισμένων εκ των πρωταγωνιστών, είχαμε μια κατάφωρη προσπάθεια να ελεγχθεί το τηλεοπτικό τοπίο. Ηταν τόση η αγωνία τους να αποκτήσουν τον έλεγχο στα κανάλια, που χρησιμοποίησαν, όπως αποκαλύφθηκε στην πορεία, κάθε θεμιτό και κυρίως αθέμιτο μέσο. Και μόνον η υπενθύμιση του εκβιασμού ενός αντεισαγγελέα, με υλικό από παρακολούθηση της προσωπικής του ζωής, αρκεί για να αξιολογηθεί το μέγεθος της θρασύτητας των επιτελών του Αλέξη Τσίπρα. Για να μην ξεχνιόμαστε, η υπόθεση με τις τηλεοπτικές άδειες και τις παρεμβάσεις του Νίκου Παππά στη διαδικασία έχει ήδη πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης, η οποία και θα αποφανθεί περί των ευθυνών. Τα όσα αποκαλύφθηκαν σε όσα προηγήθηκαν της παραπομπής από τους άλλοτε συνεργάτες τους αρκούν, πάντως, για να έχουμε μια εικόνα των σχεδίων τους.
Η σχέση τους με την ενημέρωση είναι όχι απλώς προβληματική, αλλά αγγίζει τα όρια ενός ιδιοπαθούς συμπλέγματος κατωτερότητας.
Την ίδια περίοδο ασκήθηκαν εκβιασμοί και πιέσεις με στόχο την ποδηγέτηση όλων των μέσων ενημέρωσης, με χαρακτηριστική την περίπτωση του ΔΟΛ, η οποία δεν κατέστη εφικτή λόγω της σθεναρής αντίδρασης και της θυσίας της πλειονότητας των εργαζομένων του. Για όσα συνέβησαν εκείνη τη δραματική περίοδο υπάρχουν καταγεγραμμένες μαρτυρίες, που αποδεικνύουν τη χυδαιότητα και τον κυνισμό των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του. Εκ παραλλήλου, όμως, υπήρξε μια τουλάχιστον περίεργη κινητικότητα για τη συγκέντρωση περιφερειακών σταθμών, που μπορεί να μην ευδοκίμησε όπως είχε σχεδιαστεί, αλλά ξοδεύτηκαν αδιαφανώς πολλά χρήματα. Τώρα που έρχονται οι αποκαλύψεις από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και συνδέουν την απόπειρα του Πούτιν να παρέμβει στις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και τον κόσμο, ευλόγως δημιουργούνται συνειρμοί. Βεβαίως δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος για το τι ακριβώς έγινε, αν δεν αποκαλυφθεί η ροή του χρήματος που να συνδέει πρόσωπα και επιλογές εκείνης της σκοτεινής περιόδου. Σε κάθε περίπτωση επιμένουν οι γνωρίζοντες ότι θα έχουμε ενδιαφέροντα στοιχεία το επόμενο διάστημα και τότε θα δούμε τις πραγματικές διαστάσεις της απόπειρας ελέγχου των ΜΜΕ στη χώρα. Στη γειτονική Ιταλία ήδη συγκλονίζουν οι αποκαλύψεις για ανάλογα φαινόμενα από τα ίδια κέντρα και μαίνεται μια ακόμη πολιτική θύελλα με απρόβλεπτες συνέπειες για τη συνέχεια.
Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που ξέρουμε καλά είναι πως υπήρξαν απόπειρες για να ελεγχθεί η ενημέρωση και αυτό δεν το έκρυψαν ποτέ. Αντιθέτως, το διαφήμιζαν περήφανα και συχνά όταν δεν επιτύγχαναν τον στόχο τους κατέληγαν σε χυδαίες επιθέσεις κατά πάντων. Την ίδια τακτική του εκφοβισμού και της απαξίωσης, άλλωστε, συνεχίζουν και σήμερα αποδεικνύοντας ότι η σχέση τους με την ενημέρωση είναι όχι απλώς προβληματική, αλλά αγγίζει τα όρια ενός ιδιοπαθούς συμπλέγματος κατωτερότητας.