Ο καγκελάριος της Γερμανίας, Ολαφ Σολτς, και ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, έχουν κάτι κοινό: Προτάσσουν τα συμφέροντα της χώρας τους, αδιαφορώντας για την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη ο πρώτος και την παραδοσιακή διεθνή επιρροή της Αμερικής ο δεύτερος.
Αν το προεκλογικό σύνθημα του Τραμπ το 2016 ήταν «America first», που συνεπαγόταν απόσυρση από σημαντικές διεθνείς συνθήκες και εγκαινίαζε την εσωστρέφεια της Ουάσιγκτον, στην περίπτωση του Σολτς συνέβη το αντίθετο: προεκλογικά ευαγγελιζόταν την εγκατάλειψη της γερμανικής εγωπάθειας και της τιμωρητικής πολιτικής της προκατόχου του Αγκελα Μέρκελ έναντι του Νότου μέσα από την υιοθέτηση της αμοιβαιοποίησης του χρέους στην Ευρωζώνη, για να προσγειωθεί απότομα στην ενεργειακή κρίση και στην υιοθέτηση του πακέτου των 200 δισ. ευρώ. Συγκριτικά ο Tραμπ αποδείχθηκε πιο συνεπής.
Η Γερμανία δέχεται σφοδρή κριτική για το Alleingang (μοναχική πορεία). «Ενώ η Γερμανία έχει την πολυτέλεια να δανειστεί 200 δισ. ευρώ από τις αγορές, κάποιες άλλες χώρες της Ε.Ε. δεν μπορούν», σχολίασε πικρόχολα την περασμένη εβδομάδα ο επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς, Τιερί Μπρετόν.
Αυτό δεν ήταν πάντα το πρόβλημα; Πως η εμβάθυνση της ενοποίησης σκόνταφτε τη μία στο μισθολογικό dumping της Γερμανίας, την άλλη στις τεράστιες δυνατότητες δανεισμού της, την τρίτη στην εμμονή με τη δημοσιονομική πειθαρχία; Απλώς, αυτήν τη φορά η εκλογική νίκη ενός Σοσιαλδημοκράτη πολιτικού, ο οποίος μάλιστα είχε ταχθεί νωρίς υπέρ του ευρωομολόγου, είχε δημιουργήσει την ελπίδα πως το Βερολίνο θα αλλάξει νοοτροπία.
Πριν από λίγες ημέρες υπήρξε στο πρακτορείο Bloomberg η διαρροή ότι η Γερμανία προσανατολίζεται στην έκδοση κοινού χρέους, η οποία επισήμως διαψεύστηκε από την κυβέρνηση. Δεν αποκλείεται να βρίσκεται σε εξέλιξη κάποιο παζάρι τόσο στους κόλπους της Ε.Ε. όσο και σε αυτούς της ίδιας της γερμανικής κυβέρνησης. Και είναι πιθανό το μεγάλο «αγκάθι» σε αυτήν τη δραματική αλλαγή πλεύσης να αποδειχθεί ο υπουργός Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ, ο μίνι Σόιμπλε, όπως όλοι προειδοποιούσαν προεκλογικά.
Το κόμμα του, οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP), καταποντίστηκε κάτω από το εκλογικό όριο του 5% στο κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας την περασμένη Κυριακή. Αυτό σημαίνει ότι το FDP θα οξύνει το προφίλ της «ενδοκυβερνητικής» αντιπολίτευσης, καθιστώντας ακόμη δυσχερέστερη τη λήψη κοινών μέτρων μεσούσης της ενεργειακής κρίσης. Είναι βέβαιο ότι η έκδοση κοινού χρέους δεν θα αρέσει στον κ. Λίντνερ.