Ορισμένες φορές είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο τη δημόσια συζήτηση ποδηγετεί η ελαφρότητα και οι εύκολοι τίτλοι σαπουνόπερας. Ανθρωποι δίχως κάποιο λόγο βαπτίζονται «μαχητές της ελευθερίας», κινήματα με οπισθοδρομικά αντανακλαστικά αντιμετωπίζονται σαν αδελφότητα εθελοντών που προσφέρουν αγαθοεργίες στην κοινωνία, ψευδείς ειδήσεις που έχουν ως στόχο την καλλιέργεια κλίματος αναμεταδίδονται ως αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Τα τελευταία 4-5 χρόνια, περίπου όσο –δηλαδή– διαρκεί η νέα περίοδος μόνιμης έντασης στα ελληνοτουρκικά, αρκετοί στην Ελλάδα έχουν ανακαλύψει τους γενναίους αντιστασιακούς κατά του Ερντογάν, τους εν συντομία αποκαλούμενους «γκιουλενιστές».
Η αντιπαράθεση που υπάρχει ανάμεσα στους υποστηρικτές του αυτοεξόριστου σε ένα ορεινό θέρετρο στην Πενσιλβάνια (για το οποίο οι αναγνώστες της «Κ» διάβασαν ένα εξαιρετικό ρεπορτάζ στο φύλλο της 9ης Οκτωβρίου από τη Μαριάννα Κακαουνάκη) ιμάμη Γκιουλέν και στο καθεστώς που επιχειρεί να εγκαθιδρύσει, ιδιαίτερα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, στη χώρα του ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν είναι για τη δημοκρατία στην Τουρκία αλλά για την εξουσία που ο νυν πρόεδρος επιθυμεί να κρατήσει αποκλειστικά και μόνο για τον εαυτό του. Το δίκτυο Γκιουλέν υπήρξε υποστηρικτής, χρηματοδότης και ζωηρός υποστηρικτής του σχεδίου ισλαμοποίησης (με την έννοια της πολιτικής επικράτησης των ιδεών του πολιτικού Ισλάμ εις βάρος της κοσμικότητας) της τουρκικής κοινωνίας που ξεκίνησε το 2002 με την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία. Επίσης, οι ευρασιατικές φιλοδοξίες της κυβέρνησης του ΑΚΡ ταυτίζονταν πλήρως με τις στοχεύσεις και του κινήματος Γκιουλέν που, άλλωστε, ήταν ο βασικός μοχλός χρηματοδότησης για την ίδρυση σχολείων και πανεπιστημίων σε όλες τις χώρες της Κεντρικής Ασίας, αλλά και των Βαλκανίων που στην Αγκυρα θεωρούνται περίπου ως προνομιακός χώρος επιρροής. Οι δεσμοί Ερντογάν – Γκιουλέν, όπως είναι γνωστό, άρχισαν να αποκόπτονται πριν από περίπου 10 χρόνια.
Οι εντάσεις στο Αιγαίο και η πιθανότητα έκρηξης ενός ελληνοτουρκικού πολέμου δεν είναι κάτι το οποίο οι υποστηρικτές, ανοιχτοί ή λιγότερο προσεκτικοί, του κινήματος του Γκιουλέν απεύχονται. Αντιθέτως, επιθυμούν μια τέτοια εξέλιξη η οποία θα έχει ως επιθυμητό αποτέλεσμα τη διεθνή απομόνωση του αντιπάλου τους Ερντογάν και την ταχεία κατάρρευσή του και αποχώρηση από την εξουσία. Κάθε λίγο μεταδίδονται από μέσα φιλικά προς το Κίνημα Γκιουλέν «μυστικά σχέδια» τουρκικής εισβολής στα νησιά του Αιγαίου. Και διερωτάται κάποιος. Μα για ποια «μυστικά» σχέδια μιλάμε; Ο Ερντογάν απειλεί ανοιχτά με εισβολή με αφορμή την αποστρατιωτικοποίηση και η Στρατιά Αιγαίου αποτελεί ζωντανή απειλή για την εθνική κυριαρχία τα τελευταία σχεδόν 50 χρόνια. Προς τι, λοιπόν, η αγωνία;
