Ακούς την είδηση και νομίζεις πως ο σαρδανάπαλος θεός της Ελλάδας σού κάνει μία ακόμη πλάκα. Τα ενδεχόμενα εγκλήματα των κατηγορουμένων για την εκατόμβη στο Μάτι κινδυνεύουν να παραγραφούν. Η εκδίκαση της υπόθεσης έχει καθυστερήσει, απ’ ό,τι διάβασα στο ρεπορτάζ της Ιωάννας Μάνδρου· αν θέλει το δικαστήριο να προλάβει τις προθεσμίες, θα πρέπει να συνεδριάζει τρεις ή τέσσερις φορές την εβδομάδα. Είκοσι ένας κατηγορούμενοι, δεν ξέρω πόσοι δικηγόροι και 200 μάρτυρες. Πόσο χρόνο θέλουν για να μιλήσουν όλοι αυτοί και πόσο χώρο για να χωρέσουν. Αυτό είναι το πιο αστείο απ’ όλα. Σε ολόκληρη την Ελλάδα δεν μπορεί να βρεθεί ένας χώρος για να διεξαχθεί η δίκη για το μεγαλύτερο έγκλημα της Μεταπολίτευσης. Διότι περί εγκλήματος πρόκειται. Η Δικαιοσύνη θα αποφασίσει ποιοι από τους κατηγορουμένους ευθύνονται για τι και για ποιο και πόσοι δεν ευθύνονται. Φτάνει να βρεθεί ο χώρος – ενδεχομένως η είσοδος κάποιας πολυκατοικίας, όπου γίνονται και οι γενικές συνελεύσεις. Στα καθημερινά ελληνικά θα μιλούσαμε για «πορνείο» – στην πιο αγοραία εκδοχή του. Λάθος. Το πορνείο απαιτεί τάξη και πάντα φροντίζει για τον χώρο του. Εδώ μιλάμε για ορνιθώνα.
Είναι η γνωστή κουτοπονηριά των ελληνικών θεσμών, και κατά συνέπεια της Δικαιοσύνης; Καθυστέρησαν για να μην «μπλέξουν»; Ή μήπως καθυστέρησαν δολίως; Οπως και να ‘ναι, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους πως το έγκλημα στο Μάτι με τους 104 νεκρούς ήταν το σημείο καμπής για την προηγούμενη κυβέρνηση. Επηρέασε την κατάρρευσή της σίγουρα περισσότερο από την απάτη του δημοψηφίσματος του 2015. Η Ελληνική Δημοκρατία έχει πάθει μιθριδατισμό στην απάτη. Την έχει συνηθίσει, τη θεωρεί φυσιολογική. Ομως στο Μάτι φάνηκαν με τον πιο επώδυνο τρόπο η διάλυση του κρατικού μηχανισμού και η ανικανότητα των διαχειριστών του. Οι πολίτες αισθάνθηκαν απροστάτευτοι. «Νοικοκυραίοι», μέλη της μεσαίας τάξης. Το Μάτι ήταν η χαριστική βολή στην καταδίκη της μεσαίας τάξης που οργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση. Και η μεσαία τάξη δεν φωνάζει, όπως οι «αντιφασίστες» που ήθελαν τους ναζί στη φυλακή, κι ας τους είχαν ήδη βάλει φυλακή. Και επειδή η μεσαία τάξη δεν φωνάζει, ούτε κλείνει τους δρόμους, οι κύριοι της Δικαιοσύνης και οι πολιτικοί νομίζουν πως αδιαφορεί. Αν δεν τους το δείξει κάποιος με μεγάλα κεφαλαία γράμματα για να το καταλάβουν, δεν θα αντιληφθούν ότι η δίκη του εγκλήματος στο Μάτι βαραίνει περισσότερο από την παρακολούθηση του κ. Ανδρουλάκη ή τα πολιτικά φρονήματα του παιδεραστή των Σεπολίων. Ομως αυτά έχει η ζωή στον ορνιθώνα. Ολοι κυνηγούν τα σπυριά που ξεσηκώνουν τα πιο δυνατά κακαρίσματα.