Eχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς πώς λαϊκιστές ακροδεξιοί ηγέτες, όπως ο τέως Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο θαυμαστής του «στους τροπικούς» Ζαΐρ Μπολσονάρο και ο νικητής των προχθεσινών εκλογών στο Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, χρησιμοποιούν κατά βούληση το δημοκρατικό πολίτευμα για να το υπονομεύσουν – αν δεν τους αρέσει το αποτέλεσμα. Ετσι ο Τραμπ υποκίνησε τον Ιανουάριο του 2021 λαϊκή εξέγερση, όταν ο λαός δεν αποδείχθηκε αρκετά… σοφός και του στέρησε την εξουσία. Ακολουθώντας το ίδιο εγχειρίδιο, ο απερχόμενος πρόεδρος της Βραζιλίας φρόντισε να προετοιμάσει προεκλογικά το έδαφος, αμφισβητώντας το αδιάβλητο της ηλεκτρονικής ψήφου. Επί δύο ημέρες μετά την αναμέτρηση δεν είπε κουβέντα, δεν αναγνώρισε την επικράτηση του αντιπάλου του, ούτε παραδέχθηκε την ήττα του. Μέχρι να δει τις διαθέσεις των υποστηρικτών του και να αποτιμήσει την κατάσταση. Τέλος, ανάλογες υπόνοιες περί νοθείας είχε αφήσει ο Νετανιάχου ήδη από τις περυσινές εκλογές. Ετσι μπορούσε να δεχθεί το αποτέλεσμα της περασμένης Τρίτης, αν αυτό του ήταν αρεστό, ή να το απορρίψει, αν η κάλπη δεν του εξασφάλιζε επάνοδο στην εξουσία και άρα ασυλία από τις συναπτές δικαστικές του περιπέτειες – ακριβώς σαν τον Τραμπ δηλαδή.
Ο Τραμπ ακόμη και αν δεν επανεκλεγεί το 2024 έχει διεμβολίσει με την ιδεολογία του ένα ιστορικό κόμμα, τους Ρεπουμπλικανούς, κι έχει δημιουργήσει εμφυλιοπολεμικό κλίμα στις ΗΠΑ. Ο Μπολσονάρο έχασε μεν, αλλά δεν αποκλείεται η επίδοσή του, που ήταν καλύτερη από ό,τι αναμενόταν, να του επιτρέψει ένα comeback στο μέλλον – και ο μπολσοναρισμός έχει επίσης εδραιωθεί στη Βραζιλία. Αντίστοιχα ο Νετανιάχου πέτυχε να μετακινήσει όλο το εκλογικό σώμα στο Ισραήλ προς τα δεξιά.
O Μπολσονάρο αποκαλούσε τον Τραμπ «είδωλο», ο Nετανιάχου έναν από τους πλέον φίλα προσκείμενους στο Ισραήλ Αμερικανούς προέδρους και ας τον κατηγόρησε στη συνέχεια ο Τραμπ ως «άπιστο», επειδή ήταν από τους πρώτους ξένους ηγέτες που έσπευσαν να συγχαρούν τον Τζο Μπάιντεν. Οι τρεις προαναφερθέντες ηγέτες επικαλούνται νοθεία όταν χάνουν και αδιάβλητη διαδικασία όταν κερδίζουν, δημοκρατία α λα καρτ δηλαδή. Ακόμη όμως και αυτή τη δυνατότητα τούς την εξασφαλίζει ακριβώς το δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο αμφισβητούν. Είδαμε τι έγινε στην Κίνα. Εναν κόκκινο φάκελο πήγε να μετακινήσει ο πρώην πρόεδρος Χου Ζιντάο και απομακρύνθηκε άρον άρον από την αίθουσα.