Λέει τα σωστά η ανακοίνωση της Ενωσης Εισαγγελέων Ελλάδος για τη «ριζική μεταβολή του δικονομικού προτύπου υπεράσπισης σε πολλές ποινικές υποθέσεις». Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα τ’ ακούσουν και θα τα λάβουν υπόψη τους όσοι οφείλουν να τ’ ακούσουν: οι «γνωστοί ποινικολόγοι», οι καναλικοί δημοσιογράφοι, το υπουργείο Δικαιοσύνης, όπου επιστατεί ο κ. Κώστας Τσιάρας. Φαίνεται ότι ο βουλευτής Καρδίτσας διαθέτει κρυφές αρετές, δυσδιάκριτες στον κοινό, αγύμναστο οφθαλμό. Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι, καίτοι μικροβιολόγος, και υφυπουργός Εξωτερικών διετέλεσε, επί Αντωνίου Σαμαρά, και η Δικαιοσύνη τού εκχωρήθηκε, επί Κυριάκου Μητσοτάκη. Μάλλον το μικρόβιο της πολιτικής προκαλεί πανεπιστημοσύνη.
Τι καταγγέλλουν οι εισαγγελείς; Το φαινόμενο που μας αφήνει άναυδους καθημερινά, εξαιρουμένων όσων πάσχουν και από ακοολαγνεία, πλην της οφθαλμολαγνείας τους: την εκχυδαϊστική διεξαγωγή κρίσιμων δικών όχι στον οικείο τους χώρο αλλά στο γυαλί. Αντιγράφω:
«Καταγράφεται συντονισμένη προσπάθεια δημιουργίας υπερβολικής δημοσιότητας και ευρύτερης κοινωνικής συμπαράταξης υπέρ κάποιου διαδίκου, σε όλα τα στάδια της ποινικής διαδικασίας, με τη χρησιμοποίηση και συνδρομή μέσων μαζικής επικοινωνίας και την επιλεκτική παρουσίαση και αξιολόγηση των κατ’ ιδίαν αποδεικτικών μέσων». Στην τηλεδίκη, που «υποκαθιστά την εκκρεμή ποινική διαδικασία», γίνεται «έμμεση ή και άμεση αποκάλυψη των στοιχείων ταυτότητας θυμάτων, ακόμη και ανηλίκων, κατά παράβαση του τεκμηρίου αθωότητας και της μυστικότητας της διαδικασίας».
Αν είναι οι εμπλεκόμενοι δικηγόροι η πηγή, που θέλουν να δικαιολογήσουν παντί τρόπω την αμοιβή τους, οι αστυνομικοί ή οι ανακριτές, είναι δύσκολο να εξακριβωθεί. Φρονιμότερο είναι να εικάσουμε ότι δεν οφείλονται σε μία μόνο πηγή οι πληροφορίες που κατακλύζουν τα κανάλια και τις πρόθυμες εφημερίδες. Πληροφορίες που θα ‘πρεπε να μένουν απόρρητες, γιατί το μόνο που κάνουν είναι ν’ ανοίγουν την όρεξη του δαίμονα της ανθρωποφαγίας.
Οχι, δεν θα συγκινηθούν από τις καταγγελίες οι τηλεδικαστές, τυχοδιώκτες δικηγόροι και αμοραλιστές δημοσιογράφοι. «Ελα μωρέ, ηθικολογίες…». Αυτό θα πουν, και θα συνεχίσουν το παιχνίδι τους. Με συμπαίκτες τούς μαστόρους των επιλεκτικών διαρροών. Τους αστυνομικούς, που πριν πετάξουν ένα ακόμα όνομα να το κατασπαράξει η «αγορά», με κριτήριο το κομματικό του φρόνημα, συνεννοούνται με κάποιον κομματικό. Ή κυβερνητικό.