Οι υποκλοπές και οι καταγγελίες για παρακολουθήσεις, ως στοιχείο άσκησης πολιτικής, που κυριάρχησαν σε σκληρές εκλογικές αναμετρήσεις είναι μια πολύ παλιά ιστορία. Οι περισσότερες κυβερνήσεις μετά τη μεταπολίτευση δοκιμάστηκαν από ανάλογες καταγγελίες για κοριούς, βαλιτσάκια, σκοτεινά κέντρα, παρεμβάσεις ξένου παράγοντα και πάει λέγοντας.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 οι εκλογικές αναμετρήσεις συνοδεύθηκαν και από σκάνδαλα με υποκλοπές. Η υπόθεση με τον Θεοφάνη Τόμπρα –είχε διατελέσει διοικητής του ΟΤΕ– υπήρξε εμβληματική. Είχε κατηγορηθεί ότι έστησε εκτεταμένο δίκτυο παρακολούθησης πολιτικών, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων, επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου, υποκλέπτοντας συνομιλίες ακόμα και υπουργών του ΠΑΣΟΚ. Οι αποκαλύψεις για τη δράση του κράτησαν καιρό, όμως μετά την αθώωση του Ανδρέα Παπανδρέου για την υπόθεση Κοσκωτά, η Βουλή δεν προχώρησε σε παραπομπή της υπόθεσης σε Ειδικό Δικαστήριο.
Λίγο αργότερα στις αρχές του 1990, ο Νίκος Γρυλλάκης, στενός συνεργάτης του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τον Κυριάκο Μαυρίκη (συνεργάτης του), κατηγορήθηκαν ότι παρακολουθούσαν τις επικοινωνίες του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως επίσης πολιτικών, ακόμα και της Ν.Δ., αλλά και δημοσιογράφους. Η υπόθεση έφθασε στα πρόθυρα του Ειδικού Δικαστηρίου, αλλά δόθηκε τελικά πολιτική λύση και το θέμα έκλεισε.
Αλλά και στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, το 2006, καταγγέλθηκαν παρακολουθήσεις, και μάλιστα από σκοτεινό και οργανωμένο κέντρο υποκλοπών με τη συμμετοχή και ξένου παράγοντα, που είχε φθάσει να παρακολουθεί τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Και τότε ακολούθησε δικαστική έρευνα που κράτησε καιρό, διενεργήθηκε από τον εισαγγελέα –τότε– Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, συγκροτήθηκε Εξεταστική Επιτροπή, η Δικαιοσύνη ερεύνησε ό,τι ερεύνησε, αλλά ουσιαστική εκκαθάριση της υπόθεσης δεν υπήρξε.
Αυτά για την ιστορία που είναι, όπως πάντοτε, εξόχως διδακτική.
Και φθάνουμε στο σήμερα. Από το καλοκαίρι άρχισαν οι καταγγελίες για παρακολουθήσεις, με σύγχρονα μέσα πια, και όχι με κοριούς, του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη. Οι καταγγελίες αφορούσαν νόμιμες επισυνδέσεις της ΕΥΠ, αλλά και χρήση παράνομου – κακόβουλου λογισμικού, του Predator. Η Δικαιοσύνη επενέβη και άρχισε έρευνα η οποία εξελίσσεται. Η Βουλή προχώρησε σε Εξεταστική αλλά δεν βγήκε κάποιο αποτέλεσμα.
Και ενώ η υπόθεση Ανδρουλάκη – Κουκάκη δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει, νέα δημοσιεύματα για παρακολουθήσεις κορυφαίων υπουργών, δημοσιογράφων και παραγόντων του δημόσιου βίου είδαν το φως με σαφείς αιχμές για εμπλοκή της κυβέρνησης και προσωπικά του ίδιου του πρωθυπουργού.
Μετά ταύτα, για να μη γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω, στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, η Δικαιοσύνη έχει υποχρέωση να ξεκαθαρίσει το θέμα αναζητώντας όλα τα στοιχεία και τα δεδομένα αποκαλύπτοντας τι ακριβώς έχει συμβεί, ενώ τα κόμματα οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να συνδράμουν στην ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας – καθένα από την πλευρά του. Διότι και οι εποχές δεν είναι ίδιες, αλλά και οι πολίτες έχουν αλλάξει…