Εχουμε τα δικά μας βάσανα εδώ και χρόνια. Αλλά τις τελευταίες ημέρες είχαμε και την έγνοια των ενδιαμέσων εκλογών στις ΗΠΑ. Και ανάσαινε με «ανακούφιση» για το αποτέλεσμα της αναμετρήσεως ο πρόεδρος Μπάιντεν, αφού η ήττα των Δημοκρατικών υπήρξε ομολογουμένως ήπια.
Το «ερυθρό κύμα» –των Ρεπουμπλικανών εξυπακούεται– δεν κάλυψε τις ΗΠΑ στις εκλογές της περασμένης Τρίτης, όπως προεξοφλούσαν πολλοί αναλυτές. Αυτή είναι η γοητεία όμως και η έκπληξη που επιφυλάσσει η κάλπη στους σύγχρονους οιωνοσκόπους. Τίποτε το παράδοξο και το ασύνηθες έως εδώ. Η ερμηνεία, όμως, του εκλογικού αποτελέσματος ως «νίκη της Δημοκρατίας», που επιχείρησε ο κ. Μπάιντεν, κατατάσσει τους Ρεπουμπλικανούς στην κατηγορία των υπονομευτών της αμερικανικής πολιτικής τάξεως πραγμάτων.
Δεν ήταν φυσικά αυτή η πρόθεση του κ. Μπάιντεν. Αλλά δεν είναι και η τοποθέτησή του εκείνη που αναμένει κάποιος από τον ηγέτη μιας χώρας που θεωρεί εαυτήν πρότυπο δημοκρατικού συστήματος διακυβερνήσεως σε επίπεδο παγκόσμιο. Αλλά στις εκλογές φαίνεται ότι τα πάντα επιτρέπονται.
Καθώς αφορά στις ΗΠΑ, σήμερα, το φάσμα της επανεκλογής του τέως Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, το 2024, αποτελεί τον μόνιμο εφιάλτη των Δημοκρατικών και ως εκ τούτου η «δαιμονοποίησή» του κρίθηκε αναγκαία για τη συσπείρωση των «προοδευτικών» και «φιλελεύθερων» δυνάμεων ακόμη και στις πρόσφατες ενδιάμεσες εκλογές.
Η τοποθέτηση Μπάιντεν για το εκλογικό αποτέ- λεσμα δεν είναι εκείνη που αναμένει κάποιος από τον ηγέτη μιας χώρας που θεωρεί εαυτήν πρότυπο δημοκρατικού συστήματος διακυβερνήσεως.
Η τακτική αυτή βεβαίως ίσχυε πάντα κατά την άσκηση της διεθνούς πολιτικής των ΗΠΑ. Και ίσως βρήκε την πιο επιγραμματική της διατύπωση όταν ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν είχε χαρακτηρίσει το 1983 τη Σοβιετική Ενωση ως «Αυτοκρατορία του Κακού».
Με την επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ το 2016, για πρώτη φορά στην Ιστορία ένας πρόεδρος αυτής της μεγάλης χώρας κατηγορήθηκε ότι όφειλε την είσοδό του στον Λευκό Οίκο στη στήριξη που του παρέσχε η Μόσχα. Ως φαίνεται στις ΗΠΑ τα πάντα θα μπορούσαν να συμβούν.
Αλλά αυτά αφορούν στα εσωτερικά των ΗΠΑ και ως εκ τούτου η διαχείριση του όλου θέματος εμπίπτει αποκλειστικώς εις την ευθύνη των Αμερικανών. Την ώρα που γραφόταν το κείμενο αυτό, οι Ρεπουμπλικανοί φαινόταν να έχουν εξασφαλίσει την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Ως προς τα διεθνή το μόνο που έχει σημασία είναι ότι θα παύσει να είναι πρόεδρος του σώματος αυτού η κ. Νάνσι Πελόζι, που επειδή ως μικρό κορίτσι, όπως είπε, όταν έσκαβε μια τρύπα στο χώμα πίστευε πως θα έβγαινε τελικώς στην Κίνα, επισκέφθηκε την Ταϊβάν, προκαλώντας μια επιπλέον ένταση στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με το Πεκίνο.
Κατά τα άλλα για τα μελλούμενα σε επίπεδο παγκόσμιο «ό,τι έγεινε, τούτο πάλιν θέλει γείνει, και ό,τι συνέβη, τούτο πάλιν θέλει συμβή», όπως έχουμε μάθει από τον «Εκκλησιαστή» της Παλαιάς Διαθήκης. Ας ηρεμήσουμε λοιπόν εντέλει.