Μας έχουν φέρει πάλι το στομάχι στο στόμα. l Η στομαχική διαταραχή από τις οσμές της πολιτικής διαπάλης έχει εξελιχθεί εν όψει εκλογών σε καραμπινάτη ναυτία πια, με όλα τα επακόλουθα. l Η κυβέρνηση, και μαζί της, ναι, η πολιτική σταθερότητα και, ναι, το μέλλον της χώρας σ’ αυτούς τους τόσο αβέβαιους καιρούς, κινδυνεύουν να περιπέσουν σε δίνη με απροσδιόριστου μεγέθους καταστροφικά αποτελέσματα. l Ολες οι δημοσκοπήσεις –λίγους μήνες πριν από τις εκλογές πια– έδειξαν ότι παραμένει πρωτοφανώς μεγάλη η διαφορά μεταξύ κυβερνητικής παράταξης και Σύριζα, l κι αυτό έχει προκαλέσει πανικό στην αδίστακτη και ασύδοτη πολιτική παράταξη που σέρνει τον χορό, και τη χώρα, σε βορβορώδεις και ασύλληπτης οπισθοδρόμησης καταστάσεις. l
Το ζητούμενο γι’ αυτήν και τον δημαγωγό αρχηγό της ήταν μέχρι πρότινος να βρεθεί μια αληθοφανής αιτία, ή ακόμη και σκέτη αφορμή, που θα λειτουργούσε ως αχίλλειος πτέρνα για την κυβερνητική παράταξη. l Δεν τους αρκεί όμως η περίπτωση Πάτση, θέλουν κάτι πολύ πιο εξουθενωτικό εναντίον του «Επιτελικού Κράτους», του Μεγάρου Μαξίμου και κυρίως του ίδιου προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη, του πρωθυπουργού που παραμένει επί τριάμισι χρόνια κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό, προς απελπισία και απόγνωση της βαλτωμένης Ηγεσίας Τσίπρα. l Η οποία, όπως από καιρό έχει αποφασίσει, παίζει πια όλα τα χαρτιά της, γιατί βλέπει σε ποια εξαφάνιση θα την οδηγήσει μία ακόμη ήττα στις επερχόμενες εκλογές. l Ετσι, επέλεξε να εκμεταλλευτεί, βαθαίνοντάς την, την αιτία «τηλεφωνικές παρακολουθήσεις». l Και εξαπέλυσε τον γνωστό «άγγελο της κολάσεως» για να βάλει φωτιά στα τόπια, όπως επανειλημμένα έχει πράξει μέχρι σήμερα. l
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει δύο μεγάλα λάθη, μέσα στις πολλές και αποτελεσματικές πράξεις της και τις αρκετές αστοχίες, παραλείψεις ή κι αποτυχίες της: l Το μεγαλύτερο λάθος της είναι που δεν πάταξε δυναμικά, και όσο επέτρεπαν οι δημοκρατικές αρχές, τους υπαίτιους των παρανομιών της κυβερνητικής λαίλαπας των συριζανέλ που δοκίμασε τον τόπο επί τεσσεράμισι χρόνια. l Δεύτερον, δεν πήρε ευθαρσώς στην πλάτη της τις ευθύνες γι’ αυτήν την περιβόητη «νόμιμη αλλά λανθασμένη» τηλεφωνική παρακολούθηση Ανδρουλάκη. l Αντίθετα, σύρθηκε σε μια φοβική προσπάθεια «αμβλύνσεως» των εντυπώσεων. l Ετσι όμως έδωσε την άνεση στους λασπωτήρες να υφάνουν νέο και ευρύτερο ιστό αράχνης. l Που αν δεν αντιμετωπιστεί αμέσως και δραστικά, θέτει τη χώρα σε μεγάλο κίνδυνο. l
Διαφορετικά θα κάνει ΤΙ;
Ηδη έπιασε δουλειές με φούντες η Μέγαιρα Κατινάρα: l «Οι μέρες του αποτυχημένου ΚΥΠατζή τελειώνουν», ξεφώνισε στύβοντας το σφουγγαρόπανο. l Φτάσαμε στο σημείο να βγαίνει αντιπρόεδρος ποδοσφαιρικού συλλόγου και να μιλάει για την κυβέρνηση της χώρας ως εξής: l «Το ελληνικό ποδόσφαιρο διοικείται από ένα φασιστικό παρακράτος, που διέπεται από παρανομία και οργανωμένο έγκλημα (sic). l Aυτό βέβαια είναι λογικό όταν τα τελευταία τρία χρόνια λειτουργεί μέσα στην κυβέρνηση ένα καθεστώς παρανομίας, στο Μέγαρο Μαξίμου, (αν δεν το καταλάβαμε), με επικεφαλή (sic) τον Γρηγόρη Δημητριάδη και άλλα λαθραία και παράνομα στοιχεία (karasic)». l Τον λόγο πήραν όμως και πλήθος άλλοι l – πολιτικοί, δημοσιογράφοι –«Γεια σου, φίλε, τι κάνεις, πώς άλλαξες βρε!»–, επιχειρηματίες, ποδοσφαιρικοί αναλυτές και άλλα πολλά εμπριμέ l για να ολοκληρωθεί έτσι το πολιτικο-ποδοσφαιρικο-επιχειρηματικό παστίτσιο, l μπεσαμέλ του οποίου είναι η «στρατηγική» της πολιτικής Κατινάρας. l Η οποία, εκτός των άλλων, αμφισβητεί από τώρα την εγκυρότητα των εκλογικών αποτελεσμάτων αν δεν γίνουν δεκτοί οι θρασύτατοι «όροι» που έθεσε με πρόφαση τις «τηλεφωνικές παρακολουθήσεις». l
Διαφορετικά θα κάνει ΤΙ;