Ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε τελικά την υποψηφιότητά του για το προεδρικό χρίσμα, παρά τη δεινή ήττα που υπέστη προσωπικά στις ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ. Παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν στο εσωτερικό του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, που διαπιστώνει ότι ο τέως πρόεδρος εξελίσσεται σε βαρίδι, ουδείς ανέμενε ότι θα έκανε πίσω.
Το σκηνικό που έστησε παρέπεμπε σε μια κλασική τραμπική εμφάνιση. Παρότι τον είχαν συμβουλεύσει να μη μιλήσει πάνω από μία ώρα, αυτός ξεπέρασε με άνεση τα 60 λεπτά. Απέδειξε για άλλη μία φορά ότι διαθέτει το χάρισμα να γνωρίζει πολύ καλά ποια θέματα απασχολούν τη σκληρή βάση του κόμματος και να ενθουσιάζει τους πιστούς υποστηρικτές του με τον εμπρηστικό λόγο του.
Από την άλλη, δεν ανέλαβε το παραμικρό μερίδιο ευθύνης για την απογοητευτική επίδοση των εκλεκτών του στις εκλογές και υποστήριξε ότι το έργο που έχει να επιτελέσει στο μέλλον δεν μπορεί να το αναλάβει ένας «συμβατικός υποψήφιος», αλλά μόνο ένα κίνημα εκατομμυρίων ανθρώπων, δηλαδή ο ίδιος που το κινητοποιεί.
Οσα είπε χθες θα μπορούσε να τα είχε πει και την πρώτη φορά που ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του. Ωστόσο, πολλά έχουν αλλάξει από τότε και ο δρόμος για την εξασφάλιση, κατ’ αρχάς, του χρίσματος θα είναι ιδιαίτερα ανηφορικός.
Πρώτα πρώτα, δεν είναι πλέον ο αδιαφιλονίκητος σταρ των Ρεπουμπλικανών. Τη θέση κατέχει ο θριαμβευτής των εκλογών στη Φλόριντα, Ρον ντε Σάντις. Αυτός είναι που συσπειρώνει την αφρόκρεμα του κόμματος, τους ισχυρούς χρηματοδότες, πολλούς βουλευτές και γερουσιαστές. Διαθέτει μάλιστα και ένα άλλο μεγάλο ατού έναντι του Τραμπ: είναι μόλις 44 ετών, ενώ ο τέως πρόεδρος 76 – και τη χρονιά των εκλογών 78. Δεκαετίες νεότεροί του αναμένεται να είναι άλλωστε οι περισσότεροι –αν όχι όλοι– από τους συνδιεκδικητές του χρίσματος.
Επιπλέον, ο Τραμπ δεν αποτελεί πια «άγραφο χαρτί» ούτε είναι άφθαρτος. Εχει κυβερνήσει τέσσερα χρόνια, χωρίς να υλοποιήσει βασικές δεσμεύσεις του, όπως η ακύρωση των μεταρρυθμίσεων Ομπάμα στην υγεία – περίθαλψη, και έχει προλάβει να χάσει δύο εκλογές – τις προεδρικές του ’20 και τις πρόσφατες. Βρίσκεται, δε, αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη για σειρά υποθέσεων, από τις απάτες στη Νέα Υόρκη έως την εκλογική νοθεία στην Τζόρτζια και την παρακράτηση διαβαθμισμένων εγγράφων στο σπίτι του.
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, τον βαραίνει η επίθεση στο Καπιτώλιο, που ήταν αποτέλεσμα της άρνησής του να παραδεχθεί ότι έχασε, αλλά και η προσπάθειά του να διχάσει τους Αμερικανούς αμφισβητώντας ακόμη και βασικές αρχές της Δημοκρατίας. Οι πρόσφατες εκλογές, όμως, έδειξαν ότι οι ψηφοφόροι προτιμούν να επιβραβεύουν τους μετριοπαθείς και να αποδοκιμάζουν τους ακραίους.