Στις αρχές του 2002 η εφημερίδα Boston Globe δημοσίευσε τα αποτελέσματα πολύμηνης έρευνας που έκανε ομάδα δημοσιογράφων για παιδική κακοποίηση στην Καθολική Εκκλησία της Βοστώνης. Καταγγελίες για τη δράση των πέντε ιερέων υπήρχαν από το 1984, αλλά ο τότε αρχιεπίσκοπος ακολούθησε την τακτική των μεταθέσεών τους, εξαπλώνοντας το πρόβλημα σε κάθε ενορία. Οποτε φούντωναν οι καταγγελίες για τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών σε κάποια εκκλησία, ο αρχιεπίσκοπος απλώς μετέθετε τον ιερέα σε κάποια άλλη και ο κακοποιητής συνέχιζε τη δράση του σε διαφορετική περιοχή. Μόνο μετά την έρευνα της εφημερίδας προέκυψαν διώξεις για 249 κακουργήματα και υπήρξαν αναρίθμητες αγωγές. Οι πέντε ιερείς κατέληξαν στη φυλακή.
Αυτό ήταν η αρχή του μεγάλου σκανδάλου σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας. Ενθαρρυμένα από τις αποκαλύψεις χιλιάδες θύματα σε ολόκληρη την επικράτεια των ΗΠΑ μίλησαν, ενώ ήρθαν στο φως σκάνδαλα κακοποίησης στον Καναδά, στην Αυστραλία, στην Ιρλανδία κ.α.
Στη Γαλλία μόνο, μια ανεξάρτητη επιτροπή μέτρησε περίπου 216.000 παιδιά που είχαν πέσει θύματα καθολικών κληρικών από το 1950. Ο Πάπας Φραγκίσκος ζήτησε συγγνώμη: «Θέλω να εκφράσω προς τα θύματα τη θλίψη μου, την οδύνη μου για τα τραύματα που υπέστησαν και επίσης την ντροπή μου, την ντροπή μας, την ντροπή μου για την υπερβολικά μακρόχρονη ανικανότητα της Εκκλησίας να θέσει τα θύματα στο κέντρο των ανησυχιών της» (6.11.2021).
Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά στο σκάνδαλο της Καθολικής Εκκλησίας με τα καθ’ ημάς. Στην πρώτη περίπτωση οι αρχιερείς προσπάθησαν (και δυστυχώς κατάφεραν) να συγκαλύψουν το σκάνδαλο επί χρόνια διά της μεθόδου των μεταθέσεων των κακοποιητών. Αλλά δεν ήταν μόνον αυτοί. Στη βραβευμένη ταινία «Spotlight» παρουσιάζεται με γλαφυρό τρόπο η προσπάθεια ισχυρών παραγόντων της Βοστώνης να συγκαλύψουν το σκάνδαλο, με το σκεπτικό ότι η Καθολική Εκκλησία είναι πυλώνας σταθερότητας της κοινωνίας και η αποκάλυψη του σκανδάλου θα είχε σοβαρότερες κοινωνικές επιπτώσεις.
Στη δική μας περίπτωση –παρά τις χρόνιες δυσλειτουργίες του ελληνικού συστήματος– όλα δείχνουν ότι υπάρχει ομόθυμη βούληση για κάθαρση. Η Εκκλησία, η κυβέρνηση, οι διωκτικές και δικαστικές αρχές δεν μασούν τα λόγια τους και προσπαθούν να ρίξουν φως στο σκάνδαλο. Μπορεί να βοήθησε η προηγούμενη εμπειρία άλλων χωρών, όπως οι ΗΠΑ. Ισως να κατανόησαν μια βασική παράμετρο της ζωής: το κακό μπορεί να φυτρώσει παντού, αλλά οι θεσμοί στο τέλος κρίνονται από την αντίδρασή τους σ’ αυτό.