Ενα θηριώδες τζιπ με φιμέ τζάμια σταμάτησε κάποιο πρωινό έξω από «αντικερί» στο κέντρο της Αθήνας. Μια γυναίκα κατέβηκε, μπήκε στο κατάστημα, δήλωσε διακοσμήτρια και εξήγησε στην ιδιοκτήτρια ότι ο πελάτης που βρισκόταν στο αυτοκίνητο ήθελε να κάνει τις αγορές του ινκόγκνιτο, χωρίς να εκτεθεί σε αδιάκριτα βλέμματα· γι’ αυτό ζήτησε να μεταφέρουν τα αντικείμενα στο πεζοδρόμιο κι εκείνος να τα επιλέγει από εκεί. Αν είναι αληθινή αυτή η μαρτυρία, ο πατήρ Αντώνιος αγόρασε τότε αντίκες πολλών χιλιάδων ευρώ, βλέποντάς τες μέσα από τα φιμέ τζάμια του τζιπ του.
Η υπόθεση της «Κιβωτού του Κόσμου» δεν σταματά να μας εκπλήσσει: ολοένα και περισσότερες καταγγελίες έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας, ποταμοί χολής, οργής και αγανάκτησης κυλούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ανακριτικό υλικό διαρρέει χωρίς καν να έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, κάποιοι (τηλεοπτικοί κυρίως) δημοσιογράφοι τρίβουν τα χέρια τους από χαρά – βούτυρο στο ψωμί τους τέτοιες ιστορίες, με τόσο «γαργαλιστικές» λεπτομέρειες.
Ως κοινωνία, όμως, θα αποφύγουμε την παγίδα; Θα καταφέρουμε να δούμε το δάσος και όχι το δέντρο; Aν η εν λόγω δομή παιδικής προστασίας έφτασε να έχει ετήσια έσοδα που άγγιζαν τα 6 εκατ. ευρώ και να διαχειρίζεται 280 ακίνητα –κι αν ο ιερέας και η πρεσβυτέρα του, που έχαιραν καθολικής αποδοχής και σεβασμού, έβαζαν το δάχτυλο στο… μέλι–, ποια Αρχή τούς ήλεγχε; Ποιοι κρατικοί λειτουργοί έβαζαν την υπογραφή τους ότι όλα λειτουργούσαν υποδειγματικά; Ποιοι ήλεγχαν, εντέλει, τους ελέγχοντες; Θα ασκηθούν διώξεις και στους εκπροσώπους του ελεγκτικού μηχανισμού, σε όσους τα έβρισκαν όλα ιδανικά όταν συνέτασσαν τις αναφορές τους;
Μόνο έξι αναδοχές παιδιών της «Κιβωτού» έγιναν το 2021. Ο λόγος ήταν ότι οι υποψήφιοι ανάδοχοι γονείς δεν πληρούσαν τις απαραίτητες προϋποθέσεις ή γιατί στην «Κιβωτό» τα παιδιά ήταν δέλεαρ για την προσέλκυση δωρεών, αντιμετωπίζονταν σαν χρυσοτόκοι όρνιθες; Αν αυτό ισχύει, ποιοι όφειλαν να το γνωρίζουν και να τα προστατεύσουν; Και γιατί δεν το έκαναν;
Ολα πρέπει να απαντηθούν το συντομότερο δυνατόν. Για να μην κατακρημνιστεί η εμπιστοσύνη μας στην κοινωνία των πολιτών και στις προνοιακές δομές· για να μην ποινικοποιηθεί η φιλανθρωπία. Αν χαθεί και αυτή η ευκαιρία, όταν θα σκάσει η επόμενη «βόμβα», με κάποιον άλλο φιλεύσπλαχνο ρασοφόρο, με ένα ακόμη ευαγές ίδρυμα, εμείς θα παρακολουθούμε εμβρόντητοι τα γεγονότα όπως ο πατήρ Αντώνιος στην «αντικερί»: μέσα από φιμέ τζάμια.