Γράφαμε τις προηγούμενες εβδομάδες, με αφορμή την υπόθεση της «Κιβωτού», για τη βαριά ευθύνη της πολιτείας, διαχρονικά και πέρα από πολιτικά κόμματα: πόσο ζωτικής σημασίας είναι να ελέγχει συστηματικά (και αιφνιδιαστικά) δομές φιλοξενίας παιδιών, ατόμων με αναπηρίες και ηλικιωμένων. Τα «υπεράνω υποψίας» δεν έχουν θέση όταν έχουμε να κάνουμε με άπορα και απροστάτευτα ανήλικα αλλά και ενηλίκους με υστέρηση ή ανήμπορους γέροντες.
Παραλείψαμε όμως να πούμε ότι η άμεση αντίδραση στις καταγγελίες για όσα συνέβαιναν στην «Κιβωτό», και για την ακρίβεια η ταχύτατη αλλαγή της διοίκησης, επιταχύνθηκαν χάρη στη νομοθεσία που πέρασε τη χρονιά που τελειώνει, βάσει της οποίας «σε ακραίες περιπτώσεις και όπου κινδυνεύει το βέλτιστο συμφέρον των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ατόμων με αναπηρία, μπορεί να έρθει το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και προσωρινά να αλλάξει τη διοίκηση». Τα λόγια αυτά ανήκουν στην κ. Δόμνα Μιχαηλίδου, υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων. Η κ. Μιχαηλίδου πήρε σχεδόν προσωπικά επάνω της την υπόθεση αυτή, πολεμήθηκε, αλλά τώρα, με την «Κιβωτό», φαίνεται να δικαιώνεται: αν δεν είχε ψηφιστεί ο νόμος αυτός, δεν θα μπορούσε να γίνει άμεση αντικατάσταση της διοίκησης, με συνέπεια την εξαφάνιση τεκμηρίων και άλλων πειστηρίων περί των κραυγαλέων οικονομικών (και όχι μόνο) της συγκεκριμένης δομής.
Ωστόσο, ο νόμος δεν ψηφίστηκε και από τους 300 του ελληνικού Κοινοβουλίου. Οπως δήλωσε πρόσφατα η κ. Μιχαηλίδου στη Βουλή, «Δεν ψηφίσαμε και οι τριακόσιοι υπέρ αυτού του άρθρου. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 67 του ν. 4921/2022, “Ναι” ψήφισε η δική μας παράταξη, η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, ενώ “Παρών” ψήφισε το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25 και “Οχι” η Ελληνική Λύση. Δηλαδή, σε όλο αυτό το συμβάν, το οποίο τώρα έχει σοκάρει το πανελλήνιο και η κοινή γνώμη ζητά, ευλόγως, την αλλαγή της διοίκησης, οι τριακόσιοι δεν συμφώνησαν μεταξύ τους».
Ενδεχομένως μια ενδελεχής εξέταση του νόμου από ειδικούς να δείξει τρωτά σημεία, επί του προκειμένου όμως ήρθε η πραγματικότητα, με τον πιο φρικτό τρόπο, να επιβεβαιώσει την ορθότητα της πρωτοβουλίας της κυβέρνησης και ειδικά του συγκεκριμένου άρθρου. Οπως έχει τονιστεί, η «Κιβωτός» είναι μία μόνον από τις προβληματικές σχετικές υποθέσεις, η πιο κραυγαλέα ίσως, αλλά όχι η μοναδική.
Λέμε εδώ και καιρό πως με την πανδημία ανακαλύψαμε εκ νέου τη σημασία ενός οργανωμένου και φροντιστικού κράτους ως προς τις ανάγκες των πολιτών. Το ίδιο ισχύει και εδώ. Ολο το σύστημα των δομών αυτών μοιάζει να πάσχει σοβαρά και ζητάει σχεδόν από μόνο του τον έλεγχο του κράτους. Ουδείς μπορεί να βρίσκεται υπεράνω του νόμου και της πολιτείας. Αλλιώς θα συνεχιστεί η αυθαιρεσία, η αισχροκέρδεια και, το χειρότερο, τα φαινόμενα κακοποίησης.