Οι κραυγές τις περισσότερες φορές –για να μην πω πάντα– δεν έχουν λογική συνοχή. Εκφράζουν μια έντονη ψυχική κατάσταση που εμποδίζει την καθαρή, την κριτική ματιά. Πριν από λίγες ημέρες το Ειρηνοδικείο Φλώρινας αναγνώρισε σωματείο που έχει ως αντικείμενο τη διάσωση και την καλλιέργεια της «μακεδονικής» γλώσσας. Ο Zόραν Ζάεφ έσπευσε να χαιρετίσει το γεγονός καθώς, όπως δήλωσε, δικαιώνει τη συμφωνία των Πρεσπών.
Στην Ελλάδα ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών και ακούστηκαν και πάλι οι κραυγές για ακύρωση της συγκεκριμένης συμφωνίας, μια πρόταση που πέραν όλων των άλλων, δημιουργεί πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας. Ας κάνουμε για μια ακόμη φορά τις εξής διαπιστώσεις:
1. Η συμφωνία των Πρεσπών ήταν μια κακή συμφωνία γιατί στάθηκαν ενάντια σε αυτήν οι κοινωνίες και των δύο κρατών. Και όταν μια διεθνή συμφωνία δεν την αγκαλιάζουν οι λαοί τους οποίους αφορά, δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Θα παραμείνει στα χαρτιά.
2. Είναι αυτονόητο –για τον έχοντα κοινή λογική– πως μια διεθνής συμφωνία δεν ακυρώνεται μονομερώς. Αν αυτό επιτρεπόταν, η διεθνής κοινότητα θα ήταν μια ζούγκλα. Συνεπώς όσοι από την Ελλάδα κραυγάζουν για μονομερείς ενέργειες αγνοούν στοιχειώδεις κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Η πατρίδα μας, κράτος-μέλος της Ε.Ε., της Eυρωζώνης και του ΝΑΤΟ, σέβεται και τιμά την υπογραφή της. Δεν είναι μια αναθεωρητική δύναμη. Αν ακούγαμε τους θερμοκέφαλους και ζητούσαμε να ακυρωθεί μια διεθνής συμφωνία που συνήφθη πριν από μόλις τέσσερα χρόνια, θα προσφέραμε ένα ισχυρό επιχείρημα στην Τουρκία που ζητεί την ακύρωση μιας συμφωνίας που συνήφθη πριν από εκατό χρόνια.
3. Προς τούτο η παρούσα ελληνική κυβέρνηση ήταν απολύτως σαφής, όταν βρισκόταν ακόμα στην αντιπολίτευση. Τόνιζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τότε, πως το κρίσιμο είναι να μην ψηφιστεί η συμφωνία. Μετά, το κακό θα έχει γίνει και δεν θα μπορεί να θεραπευτεί.
4. Είναι φανερό πως η συμφωνία των Πρεσπών στα επιμέρους ζητήματα καρκινοβατεί, γιατί απλούστατα οι δύο κυβερνήσεις δεν θέλουν να αναλάβουν το πολιτικό κόστος και έτσι ανακυκλώνεται μια νοσηρή κατάσταση. Ενός κακού μύρια έπονται. Οι συμφωνίες κορυφής χωρίς λαϊκή υποστήριξη, μόνο προβλήματα δημιουργούν, οδηγώντας σε συνεχή αδιέξοδα.