Τα αξιοβίωτα Χριστούγεννα

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σάββατο απόγευµα και το κατάστημα χριστουγεννιάτικων ειδών, από αυτά που κάθε χρόνο τέτοια εποχή ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στις γειτονιές, ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Στην είσοδό του, ένας τεράστιος μηχανικός Αγιος Βασίλης χόρευε στον ρυθμό του «Jingle bells» ενώ στα πόδια του καμιά δεκαριά μικροσκοπικά ξωτικά, μηχανικά κι αυτά, με καταπράσινες στολές, σαν ακρίδες, έβαζαν ζαχαρωτά στους σάκους τους.

Στο εσωτερικό του μαγαζιού όλα λαμποκοπούσαν: δέντρα κάθε μεγέθους, στολίδια, παιχνίδια, λαμπιόνια, καρουζέλ. Μπροστά σ’ ένα τέτοιο σκηνικό, γιορτινό, στήθηκε ο καβγάς. Ενα διπλοπαρκάρισμα, ένας πελάτης που βγήκε φορτωμένος με τσάντες αλλά δεν μπορούσε να φύγει με το αυτοκίνητό του, ο υπαίτιος της καθυστέρησης οδηγός, πελάτης κι αυτός, που άργησε να βγει, μια «συγγνώμη» που δεν ειπώθηκε, τα άγρια βλέμματά τους – αυτά ήταν αρκετά για να ανάψουν τα αίματα και να στηθεί ο καβγάς, με δυνατές φωνές, αδιανόητες βρισιές και μερικά σκουντήματα μεταξύ των δύο ανδρών, τα οποία ευτυχώς δεν είχαν συνέχεια χάρη στην παρέμβαση κάποιων περαστικών. Εξαλλοι οι πρωταγωνιστές του επεισοδίου μπήκαν στα αυτοκίνητά τους και απομακρύνθηκαν γκαζώνοντας με μανία, ενώ ο Αγιος συνέχιζε αμέριμνος το λίκνισμά του…

Είναι στ’ αλήθεια περίεργη αίσθηση να γίνεσαι μάρτυρας ενός τέτοιου θλιβερού συμβάντος σ’ έναν χώρο που λειτουργεί σαν πύλη στη μαγεία των Χριστουγέννων, σε στιγμές ξεγνοιασιάς, ζεστασιάς, χαράς· σαν να βλέπεις θρίλερ γυρισμένο σε παιδότοπο.

«Χριστούγεννα είναι η αγάπη εν δράσει», έλεγε η Αμερικανίδα ηθοποιός Ντέιλ Εβανς, μακαρίτισσα εδώ και πολλά χρόνια. «Κάθε φορά που αγαπάμε, κάθε φορά που προσφέρουμε στους άλλους, είναι Χριστούγεννα». Θα με πείτε αθεράπευτα ρομαντική, ίσως, αλλά θα συμφωνήσω μαζί της. Πέρα από τη θρησκευτική τους διάσταση –την οποία κάποιοι λαμβάνουμε υπόψη μας ελάχιστα ή και καθόλου– αυτό δεν είναι στον πυρήνα της η συγκεκριμένη γιορτή; Μια ευκαιρία να στολίσουμε τα σπίτια μας, για να νιώσουμε καλύτερα, και ταυτόχρονα να φροντίσουμε την εντός μας ομορφιά: να κάνουμε τον θυμό και τους ανταγωνισμούς να καταλαγιάσουν, να δούμε τους ανθρώπους γύρω μας με περισσότερη κατανόηση και ενσυναίσθηση, να δώσουμε χώρο στη συγχώρηση, να αφήσουμε τον καλό μας εαυτό να αναδυθεί. Αυτά, ναι, θα είναι τα αληθινά Χριστούγεννα, τα αξιοβίωτα. Δύσκολη άσκηση να προσπεράσουμε το φαίνεσθαι και να εστιάσουμε στο είναι, το καταλαβαίνω. Δεν αξίζει, όμως, να προσπαθήσουμε;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή