Περπατώντας χθες στην οδό Σταδίου, είχα αποσπάσει το βλέμμα μου από όσα με περιτριγύριζαν και για μια στιγμή προσπάθησα να δω το μέλλον. Είχα μόλις δει σκαλωσιές στο νεοκλασικό κτίριο στη γωνία Βουλής και Κολοκοτρώνη και αναθάρρησα. Κινούμενος προς το θλιβερό κουφάρι του «Αττικόν», έβλεπα δεξιά μου το υπό αποπεράτωση πράσινο κτίριο στη γωνία Σταδίου και Ομήρου. Πιο κάτω, είδα το παλιό «Εσπέρια» να μετατρέπεται σε νέο ξενοδοχείο. Εκεί όπου ήταν το κλειστό επί χρόνια «Ακρον» στεγάζεται πλέον ένα ΙΕΚ, στο νέο κτίριο. Ως εκεί… Πιο κάτω υπάρχει το κληροδότημα Αλεξάνδρου Σούτζου, στο νεοκλασικό κτίριο που είχε καεί και που θα αποκατασταθεί, όπως και το Μέγαρο Αθηνογένους, που παραμένει ερείπιο από τη δεκαετία του ’80. Η γωνία Αιόλου και Σταδίου, εκεί όπου βρισκόταν άλλοτε ο «Κατράντζος», παραμένει όνειδος, για παραπάνω από 40 χρόνια. Η χρονική καθυστέρηση στην Ελλάδα είναι παροιμιώδης. Και οι γενιές μεγαλώνουν και περνούν. Ωστόσο, ψυχανεμίζεται κανείς ότι αν πάνε μερικά πράγματα καλά, η Σταδίου μπορεί να αναγεννηθεί. Δεν αρκεί απλώς να τελειώσουν δύο ξενοδοχεία ή να προστατευθεί η χρήση δύο ιστορικών κινηματογράφων (χρειάζεται και πολιτική υπέρ του σινεμά, πρέπει το κοινό να εμπιστευθεί τις αίθουσες). Πρέπει να υπάρξει μια στόχευση.
Αλλά η Αθήνα κάνει ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. Παράλληλα με τον επενδυτικό πυρετό, συντηρείται και η κουλτούρα της άρνησης και της καταστροφής. Ενα κομμάτι της κοινωνίας νιώθει δικαιωμένο από την ανάσχεση του όποιου θετικού μακροοικονομικού κλίματος, που μπορεί να αναγεννήσει κτίρια και να φέρει νέες λειτουργίες και θέσεις εργασίας. Χρειάζεται, όπως είπαμε, συνέργεια. Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι σε άθλια κατάσταση. Χθες, υπήρχαν, όπως κάθε μέρα, χρήστες ναρκωτικών στην κάτω πλευρά της πλατείας. Η θέα τους σου μαυρίζει την ψυχή και αναλογίζεσαι κάθε φορά τι μπορεί να γίνει. Το κενό οικόπεδο, γωνία Παπαρρηγοπούλου και Παλαιών Πατρών Γερμανού, φορτωμένο τα τελευταία χρόνια με μπάζα, παραβιάζοντας κάθε αρχή σεβασμού προς τον πολίτη, θα χτιστεί αργά ή γρήγορα. Η ίδια η πλατεία είχε καταληφθεί χθες όχι μόνον από την αστυνομία, αλλά και από τα δυστυχώς ατυχέστατα σε εμφάνιση τεντόπανα της έκθεσης κρητικών προϊόντων.Οσοι δεν έχουν δει το υπόγειο πάρκινγκ της Κλαυθμώνος, ας μην το αποτολμήσουν. Ο σχεδιασμός και η λειτουργία του είναι προσβλητική για τον πολίτη. Η προσωπική μου εμπειρία είναι ότι πρόκειται για το χειρότερο πάρκινγκ που μπορεί κανείς να φανταστεί, απορώ με την ανοχή του Δήμου Αθηναίων και με την περιφρόνηση στον πολίτη, στην καρδιά της Αθήνας. Παρ’ όλα αυτά, η Σταδίου μπορεί να έχει ένα φωτεινό μέλλον. Κάτι πάει να γίνει στην Ομόνοια, αλλά φοβάμαι πως έχουμε μείνει στην επιφάνεια και στην εντύπωση των νέων ξενοδοχείων. Η Σταδίου και τα πέριξ χρειάζονται βαθιές τομές. Και σκέψη. Και παραγωγή πολιτικής.