Είχε μια μοναδική ικανότητα να συνδυάζει… τα ασυνδύαστα: δασκάλα που έγινε ηθοποιός, ποιήτρια που εξελίχθηκε στη σημαντικότερη στιχουργό του λαϊκού τραγουδιού μας. Δίπλα σ’ αυτά, άσβεστη φλόγα, το πάθος της για τη χαρτοπαιξία· εθισμός, αναμφισβήτητα, αλλά και καταφύγιό της, αφού εκεί ξεχνούσε τον πόνο της.
Οι λέξεις της ήταν γεμάτες «σάρκα» και αίμα, κοφτερές και τρυφερές ταυτόχρονα. Μέσα στα τραγούδια της έβαζε τα πάντα: τη δύναμη και τις αδυναμίες της, τις συμφορές και τις χαρές της – κι ήταν πολλές όσες βίωσε στην πολυτάραχη ζωή της, από τη Μικρασιατική Καταστροφή μέχρι τη χούντα και από την εποχή των μπουλουκιών και τα καταγώγια του ρεμπέτικου μέχρι την άνθηση της δισκογραφίας και τις λαμπερές λαϊκές πίστες.
Ενα ορμητικό ποτάμι ήταν η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Μια πανέξυπνη και περήφανη γυναίκα, που επέλεξε να ζει έξω από τις κοινωνικές νόρμες, με σοφία και μαγκιά, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς συμβιβασμούς. Πενήντα ένα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατό της κι είναι αυτή η επέτειος ευκαιρία να τη «δούμε» μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας που τη γνωρίζει καλά, που τη μελέτησε πολύ, που «μπήκε στο πετσί της»: την ηθοποιό Κάτια Γκουλιώνη, η οποία υποδύθηκε εξαιρετικά τη σπουδαία στιχουργό (στα νεανικά της χρόνια) στην ταινία «Ευτυχία», το 2019, σε σκηνοθεσία του Αγγελου Φραντζή και σενάριο της Κατερίνας Μπέη. Τι έχει κρατήσει από τη «συνάντησή» της με μια τόσο εκρηκτική προσωπικότητα;
Ενας ρόλος-μάθημα ζωής για την Κάτια Γκουλιώνη.
«Το σθένος της: έπεφτε, αλλά σηκωνόταν και κοίταζε μόνο μπροστά, τα τραύματά της τα έκανε παράσημα. Τη φαντάζομαι να επιστρέφει στο σπίτι της καταρρακωμένη και αποκαμωμένη από τα ζόρια που αντιμετώπιζε, να ανεβαίνει στο πατάρι, να φοράει τη στολή της υπερηρωίδας και να βγαίνει ευθυτενής και δυνατή ξανά. Αυτό είναι για μένα η Ευτυχία: μια Wonder Woman! Τη θαυμάζω και γιατί ποτέ δεν έβαλε νερό στα “θέλω” της. Ζήτησε διαζύγιο έχοντας δυο μικρά παιδιά, για να παίξει στα μπουλούκια. Ακόμη και στις μέρες μας υπάρχει το στίγμα της χωρισμένης γυναίκας, σκεφτείτε τι σήμαινε αυτό εκείνη την εποχή. Και, φυσικά, για το μοναδικό χιούμορ της», λέει η Κάτια Γκουλιώνη. «Επαιρνε αμέτρητα ρίσκα η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, και όχι με άγνοια κινδύνου. Ηξερε το κόστος κάθε πράξης της. Οι επιλογές της ήταν απολύτως συνειδητές, σύμφωνα με τον ηθικό της κώδικα».
Τι κουβαλάει η ίδια, ως μάθημα ζωής, από τον συγκεκριμένο ρόλο; «Δεν ενδιέφερε την Ευτυχία η υστεροφημία της, δεν την ένοιαζε αν θα έμπαινε η υπογραφή της στους στίχους της. Κι είναι πολύ απελευθερωτικό συναίσθημα να είμαστε απαλλαγμένοι από τα δεσμά του εγωκεντρισμού και να μετουσιώνουμε καθετί σε αγάπη. Προσπαθώ να ακολουθώ το παράδειγμά της».
