Μετά την καταστροφή του κέντρου της Αθήνας από τους κουκουλοφόρους νεοβάνδαλους το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο θύμιζε το τελευταίο κειμήλιο πολιτισμού σ’ ένα περιβάλλον υποσαχαρίου Αφρικής. Το 2015 σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων, στην πλατεία Βικτωρίας, είχε εγκατασταθεί καταυλισμός προσφύγων και μεταναστών. Τα δε Εξάρχεια είχαν εγκαταλειφθεί στο έλεος των φυλών που έκαιγαν κατά βούληση, διακινούσαν ουσίες και όπλα απολαμβάνοντας μια ακατανόητη για ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ασυλία. Ο επισκέπτης του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, του Μουσείου με την πλουσιότερη συλλογή αρχαιοτήτων στον κόσμο, έφευγε με μια ολοκληρωμένη εικόνα της απόστασης που χωρίζει τον σύγχρονο από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Στην απομόνωσή του ευθυνόταν η δειλία της πολιτείας που δεν τολμούσε να τα βάλει με τις φυλές της περιοχής και τους πολιτικούς προστάτες της, την Αριστερά. Μερίδιο της ευθύνης φέρουν και όσοι έριξαν όλο το βάρος των προσπαθειών τους στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης αντιμετωπίζοντας το Εθνικό Αρχαιολογικό ως δεδομένο. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η Νέα Δημοκρατία είχε εντάξει στο προεκλογικό της πρόγραμμα την επέκταση του Μουσείου και τη σύνδεσή του με τις, επίσης, εγκαταλελειμμένες και εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσες εγκαταστάσεις του Μετσοβίου. Ηρθε η COVID-19 και όλα τα άλλα και η υπόθεση καθυστέρησε. Η ανακοίνωση της ανάθεσης της μελέτης της ανάπλασής του σε διεθνούς φήμης και ακτινοβολίας αρχιτέκτονες μόνον αισιοδοξία εμπνέει.
Αισιοδοξία κατ’ αρχάς για την τύχη του «Μουσείου των Μουσείων». Ισως επιτέλους καταφέρουμε να δούμε και τους θησαυρούς του που παραμένουν άφαντοι λόγω ελλείψεως χώρου. Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο είναι κάτι πολύ παραπάνω από κιβωτός της δικής μας πολιτισμικής μνήμης. Είναι η κιβωτός της μνήμης του Δυτικού Πολιτισμού. Αισιοδοξία και για την τύχη του κέντρου της Αθήνας. Θα αποκτήσει και πάλι τη ζωή που της αφαίρεσαν δεκαετίες εγκατάλειψης. Χρειαζόταν χειρουργείο και η ανάπλαση του Μουσείου είναι μια ριζική επέμβαση σ’ έναν άρρωστο και εξουθενωμένο ψυχολογικά οργανισμό.
Δυστυχώς, στη μελέτη δεν περιλαμβάνεται η ενοποίηση του Μουσείου με το Πολυτεχνείο. Οπως έμαθα, οι υπεύθυνοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν για να ηρεμήσουν τα νεύρα όσων τελούν εδώ και χρόνια σε κατάσταση μόνιμης νευρικής κρίσης. Αυτοί ήδη άρχισαν να φωνάζουν. Γιατί η μελέτη ανατέθηκε σε «ξένους»; Απλώς να πω ότι εις εξ αυτών, ο κ. Τσίπερφελντ σχεδίασε την ενοποίηση των μουσείων του Βερολίνου.
Αυτά για αρχή. Θα επανέλθω.