Εικάζω ότι πολύ θα χαιρόταν ο πρωθυπουργός αν μπορούσε να επιβιβαστεί σε μια από τις χρονομηχανές που έχει σκαρώσει η επιστημονική φαντασία, ώστε να πάει κάμποσους μήνες πίσω. Κι αν όχι στον Απρίλιο του 2022, όταν πρωτοέγινε γνωστή η παρακολούθηση των τηλεφώνων του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη, έστω στον περυσινό Ιούλιο. Τότε που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Ν. Ανδρουλάκης κατήγγειλε ότι το κινητό του παγιδεύτηκε από το Predator.
Να «αναπροσχρονιστεί» λοιπόν ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης στο λήξαν 2022. Και, με την ύστερη γνώση ότι λάθεψε σοβαρότατα στο θέμα των υποκλοπών, να το πιάσει από την αρχή. Οχι πια υπεκφυγές· όχι «παρακολουθούσαμε τον Ανδρουλάκη για εθνικούς λόγους» (ποιον; τον αρχηγό του τρίτου κόμματος;)· όχι ευτράπελα του τύπου «παραιτούμαι για αντιτοξικούς λόγους» (ο ανιψιός κ. Γρ. Δημητριάδης αυτά).
Ακόμη καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν ο πρωθυπουργός μπορούσε να μεταφερθεί στο 2019, όταν ξεκίνησε η διακυβέρνηση της Ν.Δ. Ωστε να μην υπαγάγει στην εξουσία του την ΚΥΠ (μαζί με την ΕΡΤ και το ΑΠΕ), ούτε να επιβάλει σαν διοικητή της τον κ. Π. Κοντολέοντα, που δεν συμπλήρωνε καν τα τυπικά προσόντα. Φαίνεται όμως ότι ο κ. Μητσοτάκης ήθελε να δείξει εξαρχής δύο τινά. Πρώτον, ότι το «επιτελικό κράτος» έχει το ονοματεπώνυμό του. Και, δεύτερον, ότι αδιαφορεί για οποιεσδήποτε ενστάσεις οποιωνδήποτε. Ετσι, τώρα πια, το μόνο που μπορεί να επιχειρήσει είναι να μετατρέψει την ΑΔΑΕ, την Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών, σε αυτό που έγραφε χθες στο σκίτσο του ο Δημήτρης Χαντζόπουλος: Αρχή Διασφάλισης Ανώδυνων Εκλογών.
Καθόλου εύκολη δεν είναι όμως μια τέτοια επιχείρηση. Και όχι μόνο επειδή και στις Βρυξέλλες θα προκαλέσει δυσφορία και τα αυστηρά σχόλια πολλών ξένων ΜΜΕ θα πολλαπλασιάσει. Το πρόβλημα-αντιπολίτευση «λύνεται» με την επανάληψη των ήδη γνωστών. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα πια είναι η κοινή δήλωση 16 καθηγητών του Συνταγματικού Δικαίου. Τα φρονήματά τους σίγουρα διαφέρουν. Ομονοούν όμως στο μείζον, που το υπενθύμισαν στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, στην κυβέρνηση και σε όλους μας. Οτι «η ελεγκτική αρμοδιότητα της ΑΔΑΕ απονέμεται σε αυτήν απευθείας από το Σύνταγμα και η έκτασή της δεν μπορεί να περιοριστεί ουδ’ επ’ ελάχιστο από τον νομοθέτη». Και ότι, με κάποια αβρότητα, «η δύσκολα αποκρυπτόμενη απειλή» κατά μελών της ΑΔΑΕ «δεν είναι ο προσήκων τρόπος». Για τίποτε το ευρωπαϊκό, αν όντως μένουμε Ευρώπη.