Τον Φίλιππο Σπυρόπουλο τον αδίκησα προ καιρού, αδικώντας τον εαυτό μου. Είχα εκλάβει μια ειρωνική επιστολή του που αφορούσε τους συναδέλφους του συνταγματολόγους ως κυριολεκτική. Με δυο λόγια, έλεγε ότι θα πρέπει να ορισθεί μια επιτροπή συνταγματολόγων για να αποφασίζει πότε θα πρέπει να παραιτείται ο πρωθυπουργός. Ηταν τότε με το θέμα των παρακολουθήσεων, που ορισμένοι από τους συναδέλφους του είχαν αξιοποιήσει για να επανέλθουν στο προσκήνιο ως πρωταγωνιστές, παραμερίζοντας τους επιδημιολόγους. Του ζητώ έστω και τώρα συγγνώμη, πολλώ μάλλον που τον έχω γνωρίσει προσωπικά και εκτιμήσει το χιούμορ του. Διαβάζω τώρα πως διευκρινίζει ότι δεν συμφώνησε να περιληφθεί η υπογραφή του στο συλλογικό κείμενο που υπέγραψαν συνταγματολόγοι για να καταδικάσουν τη γνωμάτευση του κ. Ισίδωρου Ντογιάκου. Αν αποκλείσω τον δόλο, δεν μπορώ να μην υποκλιθώ μπροστά στην προχειρότητα με την οποία μαζεύονται οι υπογραφές. Ηθοποιοί, ευαίσθητες ψυχές που πονούν για διάφορους αναξιοπαθούντες, άλλοι που έχουν τον διάδρομο της Ακρόπολης στο προσκέφαλο της καρδιάς τους και τώρα συνταγματολόγοι. Η συλλογή υπογραφών περί παντός είναι το παραδοσιακό κέντημα της Μεταπολίτευσης. Αναρωτιέμαι πόσους συνταγματολόγους διαθέτει η χώρα. Λιγότερους από όσοι είναι οι θεατρολόγοι; Πριν από χρόνια, ο φίλος Βασίλης Παπαβασιλείου τους είχε υπολογίσει σε 4.500. Μη σας τρομάζουν τα νούμερα. Αναλογισθείτε μόνον το έργο που προσφέρουν.
Ο κ. Σπυρόπουλος, με την ειρωνεία της επιστολής του, είχε θίξει ένα καίριο ζήτημα του δημόσιου βίου. Πώς διάφορες ομάδες πολιτών –ιδιωτών κατά τα άλλα όπως ο τέως βασιλιάς– χρησιμοποιούν το επιστημονικό τους κύρος και την ιδιότητα του πανεπιστημιακού για να παρέμβουν στην πολιτική ζωή. Οταν υπογράφουν το συλλογικό κείμενο για την καταδίκη της γνωμάτευσης Ντογιάκου ομιλούν ως πολιτικοί. Μπορεί όχι με το άτσαλο ύφος του κ. Τσίπρα που ζήτησε να τον συλλάβουν – χιούμορ εφάμιλλο της γνώσης του των αγγλικών. Από το ένδυμα της επιστημοσύνης τους, όμως, εξέχει η ουρά της αντιπολιτευτικής τους διάθεσης. Ο κ. Βενιζέλος, που συνυπέγραψε την επιστολή, είναι ένας πολιτικός που εκτιμώ. Θεωρώ απώλεια για τον κοινοβουλευτισμό την απουσία του από το Κοινοβούλιο. Ξέρει πολύ καλά ο ίδιος ότι δεν χρειάζεται την ιδιότητα του συνταγματολόγου για να παρέμβει στα καίρια ζητήματα του τόπου. Δεν ισχυρίζομαι ότι οι συνταγματολόγοι δεν έχουν δικαίωμα να εκφράσουν την επιστημονική τους άποψη. Υποστηρίζω, όμως, ότι αυτή δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως προκάλυμμα για να διοχετεύει πολιτικές θέσεις. Κοινώς ότι υποτιμούν εαυτούς όταν συμπεριφέρονται ως «συλλογικότητα». Και περιμένω με ενδιαφέρον τη συνέχεια της υπόθεσης με την υπογραφή του κ. Σπυρόπουλου.