«Οι αναπλάσεις φέρνουν υπεραξίες» τιτλοφορείται πρόσφατο ρεπορτάζ του Νίκου Ρουσάνογλου στην «Καθημερινή». Το ρεπορτάζ αναφέρει 15 έργα ανάπλασης ή ανακατασκευής εμβληματικών (ιδιωτικών) ακινήτων που βρίσκονται διάσπαρτα στην Αττική, από τον Πειραιά έως την Κάντζα. Και μεταφέρει την εκτίμηση στελέχους εταιρείας συμβούλων ακινήτων, σύμφωνα με την οποία τα έργα αυτά δημιουργούν νέες συνθήκες στην αγορά ακινήτων, επιδρούν θετικά στην περιοχή όπου βρίσκονται και ούτω καθεξής.
Το εύλογο ερώτημα, λοιπόν, είναι πώς ορίζεται η «θετική επίδραση» και τι αποτελέσματα πραγματικά φέρνει. Σήμερα, οι αναπλάσεις και οι μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη ή σχεδιάζονται στην Αττική είναι ασύνδετες μεταξύ τους. Αρχές και φορείς παντελώς «άσχετοι» με τον σχεδιασμό του χώρου (όπως λ.χ. το ΤΑΙΠΕΔ) έχουν επιφορτιστεί με την ωρίμανση αναπλάσεων. Ολα μοιάζουν με τυχαία γεγονότα, που «έπεσαν από τον ουρανό» και απλά συμβαίνουν, χωρίς κανείς να ασχολείται περαιτέρω. Στην καλύτερη περίπτωση, κάποιοι «σύμβουλοι» και «ειδικοί» φουσκώνουν τα μυαλά των δημάρχων για την ανάπτυξη που θα έρθει στην πόρτα τους. Την υπεραξία, που υποστηρίζει η αγορά ακινήτων ότι θα δημιουργηθεί, ποιος θα την καρπωθεί; Σίγουρα όχι το Δημόσιο. Η «θετική επίδραση» γύρω από τις περιοχές αναπλάσεων ποια θα είναι; Μερικές ανακαινίσεις, η προσέλκυση δεκάδων καταστημάτων για έτοιμο καφέ και φαγητό και η ξέφρενη άνοδος των τιμών μίσθωσης ή πώλησης ακινήτων; Αλήθεια, ποιος ασχολείται με το πώς θα επηρεάσει, λ.χ., ο πολυχώρος που δημιουργείται στο συγκρότημα της Χαλκόρ τη λεωφόρο Πειραιώς; Ας μην αναφέρουμε το παράδειγμα της ΠΥΡΚΑΛ, που είναι υπόδειγμα καταστρατήγησης κάθε έννοιας σχεδιασμού – καθ’ υπερβολήν, σαν να ρίχνεις το αεροπλάνο που πιλοτάρεις σε ένα χωριό, για να απολαύσεις τη θέα από το αλεξίπτωτο.
Η Αττική φιλοξενεί έναν πληθυσμό 3,79 εκατομμυρίων, περισσότερο από το ένα τρίτο των 10,43 εκατ. της χώρας (απογραφή 2021). Η Αττική του 2023 δεν είναι η Αττική της οικονομικής κρίσης. Η επανίδρυση του Οργανισμού Αθήνας και η στελέχωσή του με νέο επιστημονικό προσωπικό (όχι εξωτερικούς συμβούλους του εκάστοτε υπουργού) είναι πλέον περισσότερο από αναγκαία.
