Συνηθισμένο φαινόμενο ο παρατονισμός στις αναρτήσεις των πολιτικών στο τουίτερ. Κάτι η βιασύνη και το άγχος συμμετοχής στη βιομηχανία των εντυπώσεων, κάτι η αγανάκτηση, πλαστή ή αυθεντική, δικαιολογούν τη λαθεμένη στάθμευση του τόνου. Το να γράφει, λοιπόν, η κ. Αννα Διαμαντοπούλου «παύλα και τέλεια», στην προς Ευάγγελο Βενιζέλο ανοιχτή τουιτερική επιστολή της, δεν είναι και προς θάνατο. Και τα προπαροξύτονα έχουν ψυχή.
Αλλο αξίζει να τονιστεί: η πρωτοποριακή ορμή της πρώην υπουργού Παιδείας. Ουδείς μέχρι τώρα είχε σκεφτεί να κλείσει μια φράση του λέγοντας ή γράφοντας «παύλα και τελεία». Ολοι, ανιαρά συμβατικοί, όμηροι της ρουτίνας, λέμε και γράφουμε «τελεία και παύλα». Ετσι κάνουμε και στα γραφτά μας άλλωστε, για να δείξουμε ότι τελειώσαμε. Βάζουμε την τελίτσα μας και κατόπιν την παυλίτσα μας. Παραδοσιακά.
Πρέπει να ήταν πολύ ενοχλημένη ή πολύ θυμωμένη η κ. Διαμαντοπούλου για να αναποδογυρίσει τα σημαδάκια στίξης. Η άλλη υπόθεση, ότι θυμήθηκε και μιμήθηκε τη μαρξιστική πατέντα αναποδογυρίσματος (ο Καρλ Μαρξ έφερε τα πάνω κάτω τη χεγκελιανή διαλεκτική, αυτή έφερε τα μπρος πίσω τη σύνταξη), δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες. Τι προκάλεσε την ενόχληση και τον θυμό; Ενα άλλο σημείο στίξεως: το ερωτηματικό στον τίτλο «”Μένουμε Ευρώπη”; Υποκλοπές, δικαιώματα και κράτος δικαίου» μιας δημόσιας εκδήλωσης που διοργανώνεται σήμερα, στο Γκαίτε, με τη συμμετοχή τεσσάρων («συριζαίων»;) συνταγματολόγων: του κ. Ευ. Βενιζέλου, του κ. Ν. Αλιβιζάτου, της κ. Ι. Καμτσίδου και του κ. Ξ. Κοντιάδη. Εγραψε λοιπόν η κ. Διαμαντοπούλου: «Βαγγέλη εκπλήσσομαι και διαφωνώ για την επιλογή “υποστήριξης” ενός τίτλου που επαναφέρει ένα ζήτημα που δεν τίθεται από κανέναν πλέον. Ξέρεις καλά ότι μένει το σύνθημα όσο κι αν προσπαθήσεις να το αναλύσεις μετά. Η απάντηση είναι: Μένουμε Ευρώπη! με παύλα και τέλεια».
Το «Μένουμε Ευρώπη», όμως, δεν είναι ζήτημα δήλωσης (και δη αυτάρεσκης) ή καλής πρόθεσης. Είναι πάντα προς απόδειξη, αν ως Ευρώπη εννοούμε το κράτος δικαίου, αλλά και πρόνοιας, τις προσωπικές ελευθερίες, τα κοινωνικά δικαιώματα (για τις ηθικές αξίες, αρμόδιοι να μιλήσουν είναι οι δικαστές των Βρυξελλών). Η μεγάλη ζήτηση συνταγματολόγων εσχάτως, αλλά και τα αυξημένα επιτιμητικά βλέμματα από τις Βρυξέλλες προς την Ελλάδα, δεν προέκυψαν άνευ λόγου. Υπάρχει λόγος. Σοβαρός. Οι υποκλοπές. Για τη διάπραξη των οποίων δεν χωράει πλέον κανένα ερωτηματικό.