Η πολιτική αναμέτρηση μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης διαμορφώνεται σε μια διαμάχη μεταξύ έργων και προσώπων, μεταξύ διαχείρισης και καταγγελίας, μεταξύ πραγματικότητας και παραμυθιών. Κοινό στοιχείο των δύο πλευρών είναι ο κυνισμός και οι υπερβολές στις επιθέσεις προς αλλήλους. Από εκεί και πέρα, όμως, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιστρατεύει όλες τις πτυχές του έργου της, συγκρίνοντάς το με τη θητεία των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, σε κάθε τομέα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνεται στο να επιτίθεται στον Κυριάκο Μητσοτάκη και σε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας ως πρόσωπα, παρουσιάζοντάς τους ως εχθρούς του ανθρωπισμού, ως κίνδυνο για τη δημοκρατία. Γι’ αυτό, στην ιστορία της «μικρής Μαρίας», η αντιπολίτευση παραδόθηκε με αχαλίνωτη λαγνεία στον πειρασμό να παρουσιάσει την κυβέρνηση ως απάνθρωπη και ακραία. Επειδή έτσι η αντιπολίτευση δεν χρειάζεται να ασχολείται με το έργο της κυβέρνησης, όπου η σύγκριση δεν την ευνοεί. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να κάνει πίσω, να παραδεχθεί ότι υπέκυψε στον πειρασμό να δαιμονοποιήσει την κυβέρνηση χωρίς να κατέχει τα στοιχεία της υπόθεσης. Παραδοχή του λάθους θα υπονόμευε το «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ. Μικρότερο κακό θεωρείται η καταρράκωση της αξιοπιστίας του στα μάτια όσων μπορούν να αξιολογήσουν την ανευθυνότητα και την επιπολαιότητά του.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών, λοιπόν, είναι θείο δώρο για την αξιωματική αντιπολίτευση. Κάθε αποκάλυψη, κάθε υπόνοια αποκάλυψης, ενθαρρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ να επιμείνει σε αυτή την τακτική, σε βαθμό που να αναρωτιόμαστε ποια θα ήταν η προεκλογική εκστρατεία του κόμματος εάν η κυβέρνηση δεν του είχε δώσει αυτή την ευκαιρία. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση φέρει ευθύνες για σοβαρά λάθη, το μέγεθος των οποίων μένει να αποκαλυφθεί. Είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει λογοδοσία και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Πιθανότατα η υπόθεση θα στοιχίσει στην κυβέρνηση. Ομως, είναι επίσης πιθανό πολλοί πολίτες να θεωρούν μεν σοβαρή την υπόθεση, αλλά όχι κύριο κριτήριο για την αξιολόγηση της κυβέρνησης. Σε αυτό στοχεύει η κυβέρνηση, απαριθμώντας τα πολλά ζητήματα που συνθέτουν την καθημερινότητα, την οικονομία, την ασφάλεια και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Σε αυτό το πεδίο, η Ν.Δ. παίζει μόνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί, ευελπιστεί μόνο σε αυτογκόλ της κυβέρνησης.