Από την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή δεν γίναμε σοφότεροι ούτε έγινε η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Πέραν της έντασης που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπέρασε ακόμη και το όριο της χυδαιότητας ουδέν νεώτερον για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Αυτό που με απογοήτευση παρακολούθησαν όσοι είχαν την υπομονή ή την επαγγελματική υποχρέωση ήταν μια σκληρή αντιπαράθεση με εκατέρωθεν βαρβαρότητες στις εκφράσεις. Υπήρξε όμως κατατοπιστική αυτή η τριήμερη συζήτηση για το τι να περιμένουμε το επόμενο διά-στημα έως τις εκλογές.
Για την ουσία της υπόθεσης, τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους και κάποια στιγμή που δεν θα έχει σημασία για τις πολιτικές εξελίξεις, ενδεχομένως να μάθουμε την αλήθεια για το ποιος σχεδίασε και υλοποίησε αυτή την αχρείαστη ανοησία. Στην κοινή πεποίθηση βεβαίως είναι εδραιωμένη η αντίληψη πως πάνω-κάτω όλες οι κυβερνήσεις κάνουν τα ίδια ή έστω παρόμοια ανομήματα και ως εκ τούτου δεν χάλασε και ο κόσμος. Αλλωστε, ο ξεδιάντροπος τρόπος που οι προηγούμενοι χειρίστηκαν τους θεσμούς έχει ευλόγως προκαλέσει μια κάποια ανοσία σε φαινόμενα εκφυλισμού κρατικών υπηρεσιών. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογεί τα όσα έγιναν ούτε δίνει συγχωροχάρτι στους πρωταγωνιστές. Εν καιρώ τω δέοντι θα κληθούν αρμοδίως να δώσουν εξηγήσεις και ίσως έτσι μας λυθούν πολλές απορίες πρωτίστως για τη σκοπιμότητα αυτής της άθλιας συμπεριφοράς.
Η ευκαιρία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κάνει μια εντυπωσιακή κίνηση με ή χωρίς τη συνεργασία άλλων παραγόντων τελικά έγινε όπως μπορούσε, ασχέτως αν δεν προκάλεσε δυσμενείς συνέπειες για την κυβερνητική πλειοψηφία. Ο Αλέξης Τσίπρας όπως πάντα δεν σεβάστηκε κανένα κανόνα και μίλησε κυρίως για να ντοπάρει το στενό του ακροατήριο. Ακόμη και όπου είχε δίκιο το έχασε από τις υπερβολές του. Σε δεύτερη ανάγνωση όμως δεν στόχευε στην κυβέρνηση και στον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά στον απόντα Νίκο Ανδρουλάκη και κυρίως στους ψηφοφόρους του. Είναι σαφές πως ο ΣΥΡΙΖΑ εξαρτά τις εκλογικές του επιδόσεις από εκείνες της Χαριλάου Τρικούπη και γι’ αυτό προκαλεί συστηματικά μια δολιοφθορά στο ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζει ασφαλώς ότι το ενδεχόμενο μιας σύμπραξης είναι σχεδόν αδύνατο και ως εκ τούτου η μόνη τακτική που τους εξυπηρετεί είναι να φθείρουν τον Νίκο Ανδρουλάκη κυρίως για τον δεύτερο γύρο.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση παρά τις πληγές που αφήνουν οι υποκλοπές επιβεβαίωσε την ενότητα της πλειοψηφίας της και στην πραγματικότητα κλείνει αυτό το κεφάλαιο για να επιδοθεί στις προεκλογικές της προτεραιότητες. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον βαθμό που όλα δείχνουν ότι κερδίζει ήταν αναμενόμενο να μην τολμήσει κανείς να τον αμφισβητήσει και να πάει έτσι έως την αναμέτρηση των εθνικών εκλογών. Το στοίχημα για τον πρωθυπουργό είναι προφανώς η πρώτη κάλπη. Αν εξασφαλίσει ένα ποσοστό που σε συνδυασμό με τη διαφορά από το δεύτερο κόμμα θα δίνει προοπτική αυτοδυναμίας στις δεύτερες εκλογές, τότε όλα καλώς καμωμένα και οι ανοικτοί λογαριασμοί κλείνουν το βράδυ των εκλογών. Σε αντίθετη περίπτωση, οι άσπονδοι φίλοι του καραδοκούν και είναι λογικό πως θα εκδηλωθούν. Εχει όμως την τύχη με το μέρος του καθώς οι πολίτες, όπως καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, επιθυμούν τη σταθερότητα και προτιμούν μονοκομματικές κυβερνήσεις.