Ηταν μια περίοδος που ειπώθηκαν σχεδόν τα πάντα. Οι πλέον παρανοϊκές θεωρίες συνωμοσίας εκφράζονταν δημόσια, ως αντίλογος στον επιστημονικό λόγο και –δυστυχώς– έβρισκαν κοινό. Δεν θα μετρήσω την απήχησή τους, εάν έπεισαν μια περιθωριακή μειοψηφία ή βρήκαν περισσότερους οπαδούς. Αρκεί που κάποιοι τις πίστεψαν ως θέσφατα, θεωρώντας ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος γύρω τους ζούσε μέσα σε μια πλάνη και όχι εκείνοι.
Ηταν Σεπτέμβριος του 2020, όταν οι «μασκομάχοι» εμφανίστηκαν στην παραλία της Θεσσαλονίκης, σε μία από τις διαδηλώσεις τους στα πρώτα ξεσπάσματα της πανδημίας. «Εκπνέω, βγαίνουν τα περιττά και μένουν πάνω στη μάσκα. Θέλω να τη φορέσεις μισή ώρα, να κάνεις μετά μια εξέταση να δεις τι θα βρεις. Κι αν δεν φρικάρεις, έλα σε εμένα μετά», είπε τότε στο συγκεντρωμένο πλήθος ένας από τους βασικούς ομιλητές. Ο ίδιος σε αναρτήσεις του στο Facebook αποκαλούσε τους πολιτικούς «σατανιστές» και «δολοφόνους παιδιών», έγραφε ότι με τη χρήση μάσκας σκοπεύουν «να κάψουνε τα πνευμόνια των παιδιών» και ότι «στόχος τους είναι μας βάλουν εμβόλιο με μικροτσίπ» (η σύνταξη έχει διατηρηθεί αναλλοίωτη από το πρωτότυπο κείμενο). Σε άλλη ανάρτησή του προέτρεπε το κοινό του να μην παραγματοποιήσει τεστ για την COVID-19 γιατί θα τους «πάρουν γενετικό υλικό». Εκείνος ο ομιλητής ήταν ο συγγραφέας του βιβλίου για τα «χειρόγραφα του Χριστού». Το βιβλίο του είχε πλασαριστεί δεόντως σε τηλεοπτικά κανάλια μικρής μεν εμβέλειας, τα οποία ωστόσο, όπως έχει αποδειχθεί, μπορεί να οδηγήσουν κάποιον μέχρι και στα βουλευτικά έδρανα.
Ποιοι άλλοι εξέφραζαν παρόμοιες θέσεις; Εκπρόσωποι της εγχώριας Ακροδεξιάς και διαφόρων νεοφυών σχηματισμών που δημιουργήθηκαν εν μέσω καραντίνας είχαν επιχειρήσει τότε να εκμεταλλευθούν τις όποιες αντιδράσεις ή επιφυλάξεις στα μέτρα κατά της πανδημίας και να παραμείνουν επίκαιροι αλλάζοντας και το αφήγημά τους. Από την πατριδοκαπηλία πέρασαν στο αντιεμβολιαστικό κίνημα, στη δαιμονοποίηση της χρήσης μάσκας. Προσπάθησαν να ψαρέψουν ξανά σε θολά νερά για νέο κοινό, όχι με αφορμή την οικονομική κρίση αυτή τη φορά, αλλά στηριζόμενοι στην άγνοια, στην κόπωση και στη θρησκοληψία.
Σχεδόν τρία χρόνια μετά, θα φανεί εάν και κατά πόσον οι σπόροι του παραλογισμού που έσπειραν στο ακροατήριό τους εκείνη την περίοδο θα μετατραπούν και σε ψήφους στις επικείμενες εκλογές. Μπορεί πλέον στην καθημερινότητά μας να έχουμε ξεχάσει την πανδημία, να μοιάζει πολύ μακρινή εκείνη η εποχή. Οι επιπτώσεις, όμως, ενδέχεται να μας ακολουθούν για πολύ καιρό ακόμη.