Είχε και την κωμική του στιγμή. Στην άδεια αίθουσα της ολομέλειας του Ευρωκοινοβουλίου αντηχούσαν οι κραυγές της καταγγελίας. Αλλά τον ζόφο έσπασε, με ασυναίσθητη κωμικότητα, ο τζόκερ. Οχι ο αυθεντικός κλόουν, αλλά ο Κώστας Αρβανίτης που, μεταξύ των βάναυσων πληγμάτων στην ελληνική δημοκρατία, ανέφερε και «συλλήψεις παιδιών και γονέων επειδή παρακολουθούσαν την ταινία “Τζόκερ”». Τον υστερικό κλαυσίγελο του ήρωα θα μπορούσε να προκαλέσει και η προσπάθεια του Δημήτρη Παπαδημούλη όχι μόνο να αντιπολιτευθεί τον Μητσοτάκη μέσω Στρασβούργου, αλλά και να επιχειρήσει εκεί προεκλογικά μαγειρέματα, υποδεικνύοντας στον Ανδρουλάκη να συμβάλει ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει «άλλη κυβέρνηση, άλλον πρωθυπουργό». Αν είχε μισό λεπτό ακόμη, μπορεί και να αξιοποιούσε το βήμα της Ευρωβουλής για να πει στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ «Νίκο, πάρε τον Μπίστη τηλέφωνο, που κοιμάται κάθε βράδυ με τον καημό ότι δεν θα στείλεις».
Στέντωρ