Την κρατούσαν όμηρο, την εκβίαζαν μέσα στο γραφείο της διότι απέρριψε το 28% των φοιτητών στις πρόσφατες εξετάσεις του μαθήματός της. Της ζητούσαν να αναβαθμολογήσει τα «κομμένα» γραπτά και να περάσει περισσότερους φοιτητές. Η περιπέτεια της καθηγήτριας του τμήματος Ψυχολογίας του ΑΠΘ –δημοσιεύθηκε στην «Κ» στο φύλλο της Τρίτης 21/2– δημοσιοποιήθηκε χάρη στη γενναιότητα της ίδιας, συναδέλφων της από άλλα τμήματα και της γενικής συνέλευσης του τμήματός της που ομόφωνα κατήγγειλαν «τον επανειλημμένο εκφοβισμό μεγάλου αριθμού διδασκόντων/ουσών αλλά και της προέδρου του Τμήματος με αφορμή ζητήματα που εμπίπτουν εξ ολοκλήρου στην ακαδημαϊκή λειτουργία και ευθύνη των μελών ΔΕΠ (π.χ. ύλη μαθήματος, θέματα εξετάσεων, τρόπος βαθμολόγησης, αποτελέσματα εξετάσεων)».
Δυστυχώς υπάρχουν πολλές ακόμη παρόμοιες περιπτώσεις πίεσης των καθηγητών από μειοψηφικές ομάδες φοιτητών για ακαδημαϊκά ζητήματα, οι οποίες δεν δημοσιοποιούνται, «μένουν» εντός του ΑΕΙ, διότι οι άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν μήπως προπηλακιστούν, ενώ δεν έχουν ανάλογη στήριξη από το στενό ακαδημαϊκό τους περιβάλλον.
Στα ελληνικά ΑΕΙ δεν εφαρμόζεται το πειθαρχικό δίκαιο επειδή «φοβόμαστε για τη σωματική μας ακεραιότητα και νιώθουμε υπό συνεχή απειλή», όπως ανέφερε στην «Κ» πανεπιστημιακός. Για ανάλογες πράξεις οι φοιτητές στο εξωτερικό θα είχαν «εκπαραθυρωθεί». Στην Ελλάδα επικρατεί ο φόβος και η πολιτική μικρότητα των ψευδοαριστερών.
Το ερώτημα είναι κατά πόσον αυτή η σιωπή, η ατιμωρησία δηλητηριάζει το κλίμα εντός του ΑΕΙ με τους ανθρώπους να αποστασιοποιούνται, να αδιαφορούν, να σκέφτονται γιατί εκείνοι να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Τα επιτεύγματα των ελληνικών ΑΕΙ κατά τη μεταπολίτευση αλλά και κατά την πολύ δύσκολη πρόσφατη περίοδο της οικονομικής κρίσης, της δημοσιονομικής λιτότητας, της μετανάστευσης άξιων πανεπιστημιακών, αμαυρώνονται από αυτά τα φαινόμενα «χαμηλής βίας» που δηλητηριάζουν την ακαδημαϊκή ζωή, διαβρώνοντας την έννοια της αλληλεγγύης.
Τι κάνουν οι πανεπιστημιακοί μπροστά στην ωμή βία, τον τσαμπουκά μειοψηφιών; Δεν αισθάνονται να προσβάλλεται η αξιοπρέπειά τους, όταν ανέχονται να προπηλακίζονται συνάδελφοί τους; Ποιο το ηθικό κύρος των πανεπιστημιακών, της πνευματικής ελίτ της χώρας απέναντι σ’ αυτή την κατάντια;