Ποιος θα περίμενε μέσα σε ένα θεωρητικά νεκρό, από πολιτικά γεγονότα, τριήμερο να «σκάσουν» δύο βόμβες πολλών μεγατόνων. Ποιος θα περίμενε παραμονή Καθαράς Δευτέρας να έμπαιναν οι βάσεις για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Και η καταδίκη του Ν. Παππά με 13-0 και το πολιτικό μανιφέστο Π. Πολάκη, που συνοδευόταν από μια λίστα προγραφών, αλλάζουν λίγο πριν από τις εκλογές το πολιτικό τοπίο. Σαφώς η περίπτωση του Ν. Παππά είναι σοβαρότερη, αν και έχει επικαλυφθεί από τις ακρότητες Πολάκη. Είναι σοβαρότερη γιατί αφορά την απόπειρα ενός υπουργού να ελέγξει το τηλεοπτικό τοπίο και γιατί αυτή η προσπάθειά του θεωρήθηκε ποινικά κολάσιμη ομόφωνα από τους δικαστές. Το 13-0 δεν άφησε κανένα περιθώριο για δεύτερες σκέψεις. Ομως δεύτερες σκέψεις έκανε ο Αλ. Τσίπρας που, αγνοώντας τη δικαστική απόφαση, συμπεριέλαβε τον καταδικασθέντα υπουργό στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκρινε πως ο λαός θα ακυρώσει πολιτικά την ποινική καταδίκη. Θα το λέγαμε και επιστροφή στα «λαοδικεία». Εκεί εξαγνίζεται ή τιμωρείται ένας πολιτικός και όχι στις αίθουσες των δικαστηρίων. Οπως το είχε πει και ο αείμνηστος, «δεν υπάρχουν θεσμοί, υπάρχει μόνον ο λαός». Από τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα έκρινε για λόγους αυτοπροστασίας πως μια πλημμεληματική καταδίκη δεν επιφέρει και απώλεια του δικαιώματος του εκλέγεσθαι, η απόφαση του Αλ. Τσίπρα για τον στενό συνεργάτη του είναι μεν νόμιμη, είναι όμως ηθικά διάτρητη. Βέβαια, και κατά το παρελθόν, ανάλογες καταδικαστικές αποφάσεις των Ειδικών Δικαστηρίων θεωρήθηκε πως αποτελούσαν πολιτική δίωξη και οι καταδικασθέντες επανεξελέγησαν και μάλιστα πανηγυρικά. Η καταδίκη τους υπήρξε τίτλος τιμής για το ακροατήριό τους. Αντί της αισχύνης, θριαμβευτικές ιαχές.
Υπό αυτήν την άποψη η περίπτωση Παππά είναι πολύ πιο σοβαρή από την περίπτωση Πολάκη. Αυτός κρίνεται πολιτικά αναλώσιμος και θα τιμωρηθεί για ανάρμοστη συμπεριφορά, όντας πολλάκις υπότροπος. Ο Ν. Παππάς όμως παρουσιάζεται ως θύμα πολιτικής δίωξης και γι’ αυτό παραδίδεται στο εκλογικό κοινό του προς δικαίωση. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει ο Αλ. Τσίπρας για τον συνεργάτη του, γιατί το σχέδιο για τον έλεγχο του τηλεοπτικού τοπίου δεν ήταν έργο μόνο του καταδικασθέντος με 13-0.