Πενήντα επτά νεκροί ζητούν απαντήσεις

Πενήντα επτά νεκροί ζητούν απαντήσεις

3' 26" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στα περισσότερα σύγχρονα αυτοκίνητα υπάρχουν ειδικά ηλεκτρονικά συστήματα που ενεργοποιούν τα φρένα του οχήματος αν διαγνώσουν ότι ο οδηγός κινείται με μεγάλη ταχύτητα προς ένα εμπόδιο, π.χ. ένα σταματημένο όχημα. Κάθε φορά, μάλιστα, που το αυτοκίνητο επιχειρεί να «κόψει» τη διακεκομμένη γραμμή του δρόμου για να αλλάξει λωρίδα χωρίς ο οδηγός να έχει ανάψει φλας, το αυτοκίνητο «αντιστέκεται» σκληραίνοντας το τιμόνι και δυσκολεύοντας την αλλαγή πορείας.

Οταν αυτοκίνητα των 20.000 ευρώ έχουν τέτοιες δικλίδες ασφαλείας είναι φανερό ότι κάθε τρένο αξίας 20 εκατομμυρίων ευρώ, που μεταφέρει εκατοντάδες επιβάτες σε ένα σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο, διαθέτει διπλά και τριπλά συστήματα αυτοπροστασίας από κάθε λάθος – του μηχανοδηγού, του σταθμάρχη, του κλειδούχου. Ορισμένα «έξυπνα» σιδηροδρομικά δίκτυα έχουν ακόμη και τη δυνατότητα να κατεβάζουν τον διακόπτη του ρεύματος σε μία γραμμή αν εκτιμήσουν ότι επίκειται κάποια σύγκρουση.

Ολα αυτά σε προηγμένες χώρες. Γιατί στην Ελλάδα τα τρένα μας ανεβοκατεβαίνουν τα τελευταία δέκα χρόνια «τυφλά», όπως έδειξε και η τραγωδία των Τεμπών. Τα ηλεκτρονικά συστήματα προστασίας τοποθετήθηκαν πριν από τους Ολυμπιακούς του 2004 (κυβέρνηση Σημίτη) και λειτουργούσαν κανονικά μέχρι την έναρξη των μνημονίων. Από το 2010, η έλλειψη χρημάτων για αγορά ανταλλακτικών, η μείωση των εργαζομένων του ΟΣΕ αλλά κυρίως η δράση οργανωμένων συμμοριών που έκλεβαν καλώδια, μετασχηματιστές και χάλκινα εξαρτήματα ακόμη και ράγες για να τα πουλήσουν για μέταλλο, απαξίωσαν τόσο τις υποδομές του ΟΣΕ όσο και τα συστήματα ασφαλείας. Προσπάθεια ανάταξης των συστημάτων ασφαλείας του ΟΣΕ έγινε επί υπουργίας Μ. Χρυσοχοΐδη το 2014 με σύμβαση που θα ολοκληρωνόταν το 2016. Εν τω μεταξύ, όμως, ήρθε στην εξουσία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Νέο μνημόνιο, νέα οικονομική στενότητα, πώληση μέρους του ΟΣΕ αντί 45 εκατομμυρίων ευρώ στους Ιταλούς – καμία σύμβαση δεν ολοκληρώθηκε. Σήμερα μόνον τα 100 από τα 500 χιλιόμετρα του σιδηροδρομικού δικτύου έχουν συστήματα ασφαλείας, και το έργο, που έχει πάρει εννιά παρατάσεις, αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο του 2023 με πολλά εκατομμύρια παραπάνω από την αρχική σύμβαση.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο σταθμάρχης της Λάρισας που διαχειριζόταν το Intercity Αθήνας – Θεσσαλονίκης με περίπου 350 επιβαίνοντες, αντί να οδηγήσει το τρένο στη γραμμή ανόδου, το έβαλε στις ράγες καθόδου. Οπου κινούνταν από την αντίθεση κατεύθυνση, Θεσσαλονίκη – Αθήνα, μία εμπορική αμαξοστοιχία. Ετσι, ένα απίστευτο λάθος σε ένα δρομολόγιο ρουτίνας οδήγησε στον τραγικό θάνατο 57 ανθρώπων. Μέσα σε μία στιγμή. Χωρίς να χτυπήσει κανένας συναγερμός, χωρίς να ενεργοποιηθεί καμία διαδικασία έκτακτης ανάγκης, χωρίς κανένα σύστημα ασφαλείας να προειδοποιήσει για την καταστροφή.

Ανθρώπινα λάθη γίνονται κάθε μέρα. Σε όλο τον κόσμο. Αλλά τα σύγχρονα κράτη έχουν δικλίδες ασφαλείας που διορθώνουν τις αστοχίες και αποτρέπουν το μοιραίο. Για μία ακόμη φορά το ελληνικό κράτος έδειξε τη γύμνια του. Την έλλειψη των προληπτικών εκείνων αντιμέτρων που θα έπρεπε να είναι εγκατεστημένα για να προλάβαιναν το χάος.

Το χειρότερο: Τίποτα δεν έγινε επί της ουσίας όλα αυτά τα χρόνια, παρά τις δεκάδες προειδοποιήσεις ότι το σύστημα ήταν στρεβλό και ανασφαλές. Από τον εκτροχιασμό στο Αδενδρο Θεσσαλονίκης τον Μάιο του 2017 με τέσσερις νεκρούς, έως τις δεκάδες αστοχίες, προσκρούσεις και εκτροχιασμούς τα τελευταία τέσσερα χρόνια σε όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο, κανείς δεν φρόντισε ώστε να βελτιωθούν τα πράγματα.

Δυστυχώς, παρά κάποιες εκλάμψεις εκσυγχρονισμού, η χώρα παραμένει εγκλωβισμένη στο παρελθόν και δεν λέει να ξεκολλήσει. Ολοι μας πανηγυρίσαμε για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους, για τη φορολογική ενημερότητα με ένα κλικ, τα online ραντεβού για το εμβόλιο που κατήργησαν τις ουρές και έκαναν τις συναλλαγές με το Δημόσιο, παιχνίδι. Η κατάσταση του κρατικού μηχανισμού και των υποδομών της χώρας είναι πολύ διαφορετική. Λίγο αν ξύσεις την επιφάνεια, το «λούστρο» ξεβάφει. Και προβάλλει η χρόνια εγκατάλειψη, οι ανύπαρκτοι θεσμοί, η αντίσταση για κάθε αλλαγή που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο τα κεκτημένα και οι πελατειακές σχέσεις των εκάστοτε κυβερνώντων με τους πολίτες.

Πενήντα επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτή την ανείπωτη και ταπεινωτική για κάθε σύγχρονο κράτος τραγωδία. Νέα παιδιά 20-25 χρόνων τα περισσότερα – που θα μπορούσαν να ήταν το δικό σου παιδί ή το δικό μου. Γύριζαν στα σπίτια τους ή στα πανεπιστήμιά τους μετά το τριώδιο, αλλά χάθηκαν. Είναι υποχρέωση της σημερινής κυβέρνησης αλλά και όλων των κυβερνήσεων που διαχειρίστηκαν τον ΟΣΕ την τελευταία δεκαετία να δώσουν απαντήσεις γι’ αυτό το χάλι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή