Οι σπουδαστές των δραματικών σχολών δεν αρκούνται να κλείνουν δρόμους και θέατρα για να αποδείξουν την αξία τους. Παλεύουν για την αναβάθμιση των πτυχίων τους παρεμβαίνοντας και στην ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία. Πέρυσι είχε αναγκαστεί να παραιτηθεί από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ο Στάθης Λιβαθινός. Οι σπουδαστές τον είχαν κατηγορήσει για αυταρχική συμπεριφορά η οποία, προφανώς, δεν τους επέτρεπε να αναπτύξουν το έμφυτο ταλέντο τους. Προ ημερών απολύθηκε από τη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης ο Γιάννης Λιγνάδης. Για μια ακόμη φορά οι σπουδαστές ύψωσαν το καλλιτεχνικό τους παράστημα και αποφάσισαν ότι δεν δέχονται να τους διδάσκει ένας καθηγητής που όχι μόνον ακούει στο όνομα Λιγνάδης, αλλά είναι και αδελφός του κατηραμένου όφεως. Και δεν του φτάνει που είναι αδελφός του, αλλά τόλμησε να τον υπερασπιστεί στο δικαστήριο το περασμένο καλοκαίρι. Το ατόπημα άγγιξε τις ευαίσθητες κεραίες της ηθικής τους και έκτοτε αποφάσισαν να του γυρίσουν την πλάτη. Είτε δεν πήγαιναν καθόλου στα μαθήματά του είτε, όταν πήγαιναν, δεν συμμετείχαν. Δεν έχει καμία σημασία αν ο Λιγνάδης δίδασκε στη σχολή από το 2001. Οπως και δεν έχει καμία σημασία αν σε όλ’ αυτά τα χρόνια κανείς δεν είχε να του προσάψει το παραμικρό για την εκπαιδευτική του επάρκεια. Σημασία έχει ότι τον λένε Λιγνάδη και τόλμησε να υπερασπιστεί τον αδελφό του αντί να τον καταδικάσει όπως ορίζουν τα χρηστά ήθη, η ενσυναίσθηση και οι ανάγκες της αντιπολίτευσης. Σημειωτέον ότι σπουδαστές έχουν στείλει ανώνυμες επιστολές σε μέσα της Αριστεράς και της προόδου για να εκφράσουν την αγανάκτησή τους επειδή τους διδάσκει ένας Λιγνάδης.
Ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση έχει και ο χειρισμός της από το Δ.Σ., αρμόδιο για τη λειτουργία της σχολής. Αφού συνεδριάζει και αποφασίζει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με τον καθηγητή που φέρει το στίγμα του ονόματός του, αργότερα τον καλεί να παραιτηθεί ευσχήμως για να μην προκαλεί προφανώς τα αγνά αισθήματα των σπουδαστών. Εκείνος αρνείται. Στέλνει επιστολή στην «Κ» όπου εκθέτει τη δική του εκδοχή. Του απαντά η διευθύντρια της σχολής κ. Μαριάννα Κάλμπαρη, η οποία αποφαίνεται ότι μετά την επιστολή του δεν μπορεί να συνεχίσει να εργάζεται στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης. «Μια οικογένεια είμαστε, άρα υπάρχει και οικογενειακή ευθύνη». Θα μπορούσε να αναφερθεί στους Ατρείδες ή στους Λαβδακίδες χάριν ευφωνίας. Απ’ την κατάρα του Οιδίποδα στην κατάρα του Λιγνάδη.
Δεν θέλω να αναφερθώ στο καλλιτεχνικό εκτόπισμα που είχε κάποτε το Θέατρο Τέχνης και σ’ αυτό που έχει σήμερα. Μια σύντομη ιστορία ελληνικής παρακμής. Θεωρώ δεδομένο ότι η μόνη λέξη που χαρακτηρίζει το επεισόδιο είναι «ανήθικο». Οσο για τους σπουδαστές και τους ηθοποιούς, αντί να τρέχουν στις ρύμες διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, ας φροντίσουν κάπως τις υποχρεώσεις τους.