Μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες, οι συνδικαλιστές συμμέτοχοι της εξουσίας, οι δικαιωματιστές με τις χρυσοφόρες ΜΚΟ, οι ανεύθυνοι ή διαπλεκόμενοι υπάλληλοι του Δημοσίου και οι πολιτικοί εκφραστές αυτής της διαχρονικής παθογένειας ανέμεναν με υπαρξιακή αγωνία τη «στραβή» στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ηταν θέμα χρόνου να έρθει σε ένα κράτος, μια κοινωνία με πολλαπλά, βαθιά προβλήματα. Σε τρία χρόνια διακυβέρνησης πόσα να προλάβεις να αλλάξεις; Πόσα να προλάβεις να αλλάξεις ακόμη και μέσα στο ίδιο σου το κόμμα, το οποίο επίσης διακατέχεται σε ένα βαθμό από τις πολιτικές και κοινωνικές παθογένειες της χώρας;
Το αδιανόητο δυστύχημα των Τεμπών συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία. Χάθηκαν δεκάδες νέα παιδιά εντελώς άδικα, βυθίστηκαν άδικα στο πένθος ολόκληρες οικογένειες που θα κάνουν χρόνια να συνέλθουν, ποτέ πλήρως. Οι οικονομικοί και πολιτικοί τυμβωρύχοι επιτέλους έχουν την πολυπόθητη ευκαιρία τους. Να μετατρέψουν τη δυστυχία των Τεμπών σε δυστυχία της χώρας ώστε να την ξανακυβερνήσουν. Να μηδενίσουν τις προόδους που πέτυχε η χώρα τα τελευταία τρία χρόνια. Στην οικονομία, στην εργασία, στον ηλεκτρονικό εκσυγχρονισμό του κράτους, στη διεθνή θέση της χώρας, στην αμυντική θωράκισή της σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη διεθνή γεωπολιτική συγκυρία, ιδιαίτερα στη γειτονιά μας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση πολιτικού. Συζητάει σοβαρά ακόμη και την έξοδό του από την ελληνική πολιτική σκηνή, μετά μια δεύτερη πρωθυπουργική θητεία. Αδιανόητο για τους περισσότερους πολιτικούς. Κάνει εκλογές με το πέρας της συνταγματικής θητείας της κυβέρνησης. Αλλο αδιανόητο για το πολιτικό σύστημα. Εχει κινητοποιήσει πολλές δημιουργικές νέες δυνάμεις, οριζόντια στο πολιτικό σύστημα, που υπερβαίνουν τον κομματικό του χώρο.
Είναι αλάθητος; Οχι βέβαια. Είναι υποχρεωμένος, για προφανείς λόγους πολιτικών ισορροπιών, να συνεργαστεί και με την παλιά Ελλάδα, ιδιαίτερα μέσα στο κόμμα του. Ομως η προσπάθειά του, έπειτα από δέκα χρόνια βαθιάς κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης, έχει αποδώσει αδιαμφισβήτητα θετικά αποτελέσματα: οι καταθέσεις ιδιωτών αυξήθηκαν στην τριετία που πέρασε κατά 46 δισ. Ο ΕΝΦΙΑ και δεκάδες φόροι, οι ασφαλιστικές εισφορές μειώθηκαν σημαντικά, οι μεγάλες ξένες επενδύσεις είναι εντυπωσιακές, ο τουρισμός έκανε το 2022 ρεκόρ εσόδων. Aυξήθηκαν τα κοινωνικά επιδόματα, μειώθηκε ο χρόνος απονομής των συντάξεων. Κι όλα αυτά μέσα στην πανδημία, στη διατάραξη της εφοδιαστικής αλυσίδας, με την τουρκική επιθετικότητα στα ύψη, την εισβολή στην Ουκρανία και την εκτόξευση του κόστους ενέργειας. Οι εξαγωγές αυξήθηκαν περίπου κατά 40%, η ανεργία μειώθηκε για πρώτη φορά κοντά στο 10%. Ακόμη και ο πληθωρισμός της χώρας είναι σήμερα ο χαμηλότερος της Ευρώπης (6,5%) και ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας της ο υψηλότερος της Ευρώπης. Στα τρία τελευταία χρόνια η χώρα ανέβηκε κατά 9 θέσεις στην κατάταξη των δημοκρατικών χωρών, αφήνοντας πίσω μεγάλες χώρες με δημοκρατική παράδοση.
Πολλοί από αυτούς που στηρίζουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν υπήρξαμε ποτέ, ούτε είμαστε μέλη της Ν.Δ., δεν είχαμε καν ψηφίσει αυτό το κόμμα. Ημασταν πάντα στον χώρο του Κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας. Είχαμε όμως ως προτεραιότητα το καλό της πατρίδας και των ανθρώπων της και όχι του κομματικού μας χώρου. Σήμερα νιώθουμε την ανάγκη να σταθούμε απέναντι στη διαφαινόμενη προσπάθεια επανάκαμψης της Ελλάδας της υστέρησης και της αδράνειας. Ποτέ ξανά. Να σταθούμε απέναντι στην προσπάθεια της Ελλάδας της αδράνειας να μετατρέψει τη δυστυχία των Τεμπών σε δυστυχία της χώρας. Αναμένουμε η κυβέρνηση να επιταχύνει την εγκατάσταση του συστήματος ηλεκτρονικής παρακολούθησης της κίνησης του σιδηροδρομικού δικτύου, με την άμεση κινητοποίηση Ευρωπαίων έμπειρων ειδικών, την αγορά νέας υποδομής ή την επικαιροποίηση της υπάρχουσας, την ταχύτατη πρόσληψη και εκπαίδευση εγχώριων χειριστών του συστήματος από τους Ευρωπαίους ειδικούς, οι οποίοι θα έπρεπε να εγκατασταθούν στη χώρα για τουλάχιστον ένα εξάμηνο και να «τρέχουν» το σύστημα μαζί με τους Ελληνες συναδέλφους τους. Αυτά θα πείσουν τους Ελληνες γονείς ότι πράγματι δεν κινδυνεύουν τα παιδιά τους, αυτά θα κάνουν τους χαροκαμένους γονείς να νιώσουν ότι η άδικη θυσία των παιδιών τους δεν πήγε χαμένη. Η αναζήτηση ευθυνών είναι σημαντική, αλλά η ασφάλεια των επιβατών προηγείται, για να γίνει πράξη το ποτέ ξανά.
Ο κ. Αχιλλέας Γραβάνης είναι καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης.