Με αφορμή την αναταραχή στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα ξύπνησαν εφιαλτικές μνήμες, που η ανθρωπότητα δεν θα ήθελε να ξαναζήσει. Πριν από 14 χρόνια με την κατάρρευση και τότε μιας αμερικανικής τράπεζας είχαμε ένα ντόμινο αναταράξεων, που κόστισε μερικά τρισ. στην παγκόσμια οικονομία. Ασφαλώς και οι συνθήκες δεν είναι ίδιες ούτε τα θεμελιώδη αίτια που προκάλεσαν εκείνη την κρίση ταυτίζονται με τα σημερινά. Ωστόσο, οι αμφιβολίες και οι αναταράξεις που σημειώνονται αυτές τις ημέρες θύμισαν σε όλους (ειδικούς και μη) πόσο ευαίσθητη είναι η ισορροπία στο διεθνές τραπεζικό σύστημα και πώς μια σπίθα σε ένα σημείο του πλανήτη αρκεί για να εξαπλωθεί η φωτιά παντού. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, που πέρασε τη μεγάλη κρίση της προηγούμενης δεκαετίας με σημαντικές απώλειες, φαίνεται πως απέκτησε σημαντική εμπειρία, αλλά και νέα εργαλεία για να αντιμετωπίσει τώρα και στο μέλλον ανάλογα φαινόμενα. Τα ανακλαστικά των τελευταίων ημερών έδειξαν ότι υπάρχει στα ραντάρ τους μια καλύτερη εικόνα, αλλά μένουν ακόμη πολλά να γίνουν ώστε η Ευρώπη να προχωρήσει στην πραγματική τραπεζική ένωση και να προλαμβάνει στο μέτρο του δυνατού τις επικίνδυνες κρίσεις.
Οι μηδενισμοί και οι αφορισμοί του αντιπάλου τελικώς δεν εξυπηρετούν κανέναν και υπονομεύουν τη σταθερότητα, που είναι προϋπόθεση για την πρόοδο.
Η χώρα μας, με αφορμή εκείνη την αναταραχή, γνώρισε μια δεκαετή καταστροφή, κυρίως λόγω των δικών της αδυναμιών: την κρίσιμη στιγμή αποκαλύφθηκαν όλα όσα έκρυβε επιμελώς κάτω από το χαλί. Η κοινωνία πλήρωσε βαρύ τίμημα, το πολιτικό σύστημα υπέστη βαρύτατο πλήγμα, ασχέτως αν η κατανομή των ευθυνών τελικώς ήταν δίκαιη ή άδικη. Η δραματική αυτή περίοδος φαντάζει ως εφιάλτης στους πολίτες, που διατηρούν ζωντανές μνήμες από τα απανωτά δράματα που ζήσαμε. Το πόσες φορές η χώρα γύρισε πίσω από την άβυσσο μπορεί να το έχουμε βγάλει από τη μνήμη μας για λόγους ψυχικής ισορροπίας, αλλά δυστυχώς ήταν πάρα πολλές. Αυτή η κατάσταση δεν έπεσε ως κατάρα από τον ουρανό, αλλά ήταν αποτέλεσμα καταστροφικών επιλογών με ευθύνη και των πολιτών, οι οποίοι συχνά γοητεύονται από τις σειρήνες του λαϊκισμού και ενίοτε της χυδαιότητας.
Τώρα που ο τόπος, παρά τις αντιξοότητες και τα λάθη, προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια του με αξιώσεις για ευημερία και πρόοδο, απαιτείται μεγάλη προσοχή για να μην επιστρέψουμε στο χάος. Η αβεβαιότητα, όχι μόνον κοστίζει ακριβά, αλλά μπορεί να αποβεί καταστροφική για την πορεία της χώρας. Το πολιτικό σύστημα έχει καθήκον αληθείας, όχι μόνον για να μη διαλυθεί η κοινωνία και φθάσουμε σε νέο διχασμό, αλλά και για να προστατεύσει τον εαυτό του. Οι μηδενισμοί και οι αφορισμοί του αντιπάλου τελικώς δεν εξυπηρετούν κανέναν και υπονομεύουν τη σταθερότητα, που είναι προϋπόθεση για την πρόοδο. Ασφαλώς και οι πολίτες δεν είναι άμοιροι ευθυνών, καθώς πλέον και πείρα και γνώση έχουν για το κόστος και τις διαψεύσεις των εύκολων υποσχέσεων, που καταρρέουν συχνά με πάταγο. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με τις αμφιβολίες για την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος μας υπενθύμισαν πόσο εύκολα μπορούν να ανατραπούν σχεδιασμοί και βεβαιότητες.