Η Αθήνα θα αλλάξει. Αλλάζει ήδη. Απλώς με διαφορετικές ταχύτητες και με πισωγυρίσματα. Είναι φορές που η απελπιστική κατάσταση της αφροντισιάς στην πόλη σε καταβάλλει ψυχικά, όπως και η έλλειψη κάθε σεβασμού στον ιδιωτικό και δημόσιο χώρο. Ας δεχθούμε, όμως, ότι τα πράγματα θα κινηθούν σταδιακά προς μια άλλη κατεύθυνση.
Τα σχεδιαζόμενα έργα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στην Ακαδημία Πλάτωνος με το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, η ανάπλαση στον Βοτανικό και στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, δημιουργούν ένα αστικό συνεχές. Αν δει κανείς τον χάρτη, μπορεί να δει μια γραμμή από τον κόμβο Κηφισίας και Αλεξάνδρας έως την πλατεία Αιγύπτου. Από εκεί, το νέο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο θα μπορεί να οδηγεί μέσα από τις οδούς Ηπείρου και Ιουλιανού στον Σταθμό Λαρίσης. Κάτω από τις γραμμές απλώνονται ο Κολωνός, η Ακαδημία Πλάτωνος, ο Βοτανικός.
Είναι μια τομή στο σώμα της πόλης που αν τη μελετήσει κανείς μπορεί να αναζωογονήσει παλιές και παραμελημένες συνοικίες και να φέρει νέους κατοίκους και να τονώσει την οικονομία. Ηδη παράγεται υπεραξία. Αυτός ο περίπατος από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας έως την Πατησίων και το Μουσείο και από εκεί στις γειτονιές κάτω από τις ράγες μπορεί να είναι η μεγαλύτερη επένδυση στην Αθήνα.
Προϋποθέτει τη δημιουργία νέου Σιδηροδρομικού Σταθμού Αθηνών. Η διαχρονική ντροπή του Σταθμού Λαρίσης (που όλο αναπλάθεται και παραμένει εθνικό όνειδος) θα τελειώσει αργά ή γρήγορα. Ο παρακείμενος Σταθμός Πελοποννήσου είναι κόσμημα και μπορεί να ενσωματωθεί στον νέο σταθμό. Θα είναι η γέφυρα συμφιλίωσης της Αθήνας προς τις παραμελημένες συνοικίες κάτω από τις γραμμές.
Το μέγα πρόβλημα της Αθήνας είναι η κατάσταση γύρω από την πλατεία Βάθης. Εως την πλατεία Καραϊσκάκη, τον Αγιο Παύλο, τον Σταθμό Λαρίσης. Και αλλού, φυσικά. Πλήρης απογοήτευση για την αδυναμία χειρισμού μιας πολύ δύσκολης κατάστασης. Ενας νέος σταθμός, σε συνδυασμό με τα έργα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, στο νέο μουσείο της Ακαδημίας Πλάτωνος, στον Βοτανικό, θα μπορούσε να γεννήσει νέες συνθήκες σε μια πολύ μεγάλη ακτίνα. Επί δεκαετίες, όλες αυτές οι περιοχές είναι παντελώς παραμελημένες, παρότι διασώζονται νησίδες ομορφιάς και νοικοκυροσύνης στις παλιές γειτονιές.
Είναι μια τεράστια ευκαιρία που θα πρέπει να αξιοποιηθεί σε βάθος χρόνου και προς όφελος του συνόλου της πόλεως.