Ακυβερνησία και κυβερνητική παραλυσία

Ακυβερνησία και κυβερνητική παραλυσία

2' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μια εξουσία ταπεινωμένη. Με θρυμματισμένο το αυτάρεσκο δόγμα της ότι δεν υπάρχει εναλλακτική· ότι την έχουμε ανάγκη αυτοδύναμη για να μας κυβερνάει. Αρα μια εξουσία δημοκρατικώς αναγκασμένη να στηριχθεί σε ένα νέο, πολυκομματικό σχήμα, με εσωτερικά αντίβαρα, που θα αποτρέπουν την αυθαιρεσία και θα επιβάλλουν διαρκή λογοδοσία.

Ωραίο σενάριο. Δημοκρατικό και ισορροπημένο, ναι. Αλλά πολύ ωραίο για να μπορεί να βγει αληθινό.

Αν η εξουσία που ταπεινώνεται είναι η νεομητσοτακική διακυβέρνηση, η εξουσία που θα είναι αριθμητικά πιθανό να τη διαδεχθεί είναι ένας συνεταιρισμός Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη. Ακόμη κι αν ο Μητσοτάκης έστεργε, από αυτο-α-δυναμία, σε μια σύμπραξη με το ΠΑΣΟΚ· ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ ενέδιδε, για να μη χρεωθεί το αδιέξοδο, αυτό που θα προέκυπτε μπορεί να ήταν χειρότερο από ακυβερνησία.

Η ακυβερνησία είναι ένα προσωρινό αδιέξοδο που επιδέχεται άμεση λύση. Λύση, όμως, δεν είναι ένα βεβιασμένο συμβόλαιο απρόθυμων συμβαλλομένων, που μπορεί να εξελιχθεί σε μακρύ τέλμα. Ο Ανδρουλάκης δεν έχει ετοιμάσει το κόμμα του για συμμετοχή στην κυβέρνηση. Το αντίθετο. Εχει εμμείνει στη γεννηματική γραμμή του κόμματος «καθωσπρέπει» διαμαρτυρίας. Με όποιον κι αν συνεργαζόταν, θα διακινδύνευε τη διάλυση ΠΑΣΟΚ.

Ούτε ο Μητσοτάκης είναι έτοιμος να κυβερνήσει χωρίς το μονοπώλιο της «επιτελικότητάς» του. Πολύ περισσότερο, δεν είναι έτοιμος να αφήσει την πρωθυπoυργία, όπως του θέτει, για λόγους γοήτρου, ως προϋπόθεση ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Αρα; Ο καθένας τους θα έχει συμφέρον να μη διαρκέσει το συνοικέσιο. Θα βλέπουν εξαρχής την (πολύ) πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ως διέξοδο. Και θα αναζητούν απλώς άλλοθι για να φορτώσουν στον άσπονδο εταίρο την αποτυχία του εγχειρήματος.

Θα έχουμε έτσι αποφύγει την ακυβερνησία. Πέφτοντας, όμως, στην παραλυσία.

Αυτό το ενδεχόμενο –της θνησιγενούς κυβέρνησης– είναι από τώρα ορατό. Ομως το συλλογικό βλέμμα εστιάζει ακόμη στα καπνίζοντα βαγόνια των Τεμπών. Αν γίνονταν σήμερα οι εκλογές, πόσοι θα ήταν ικανοί να παρκάρουν έξω από το παραβάν την ψυχή τους, για να τους συνοδεύσει εντός μόνο ο εγκεφαλικός υπολογισμός των μετεκλογικών κινδύνων; Πόσοι είναι σε θέση να ξεφυλλίσουν το πάκο με τα ψηφοδέλτια απαλλαγμένοι από τη σκέψη ότι σε αυτό το τρένο θα μπορούσε να είναι το παιδί τους;

Εκεί θα κριθεί τελικά και το αποτέλεσμα της σπονδυλωτής εκλογής – όπου ο θυμωμένος ψηφοφόρος θα έχει ενδιαμέσως την ευκαιρία να ζυγίσει τις εκλογικές συνέπειες του θυμού του: Θα επικρατήσει στο δημογραφικό μείγμα του εκλογικού σώματος η στρατηγική ψήφος; Ή θα ξυπνήσει, Κυριακή πρωί, το κοινό της πλατείας και των συναυλιών;

Θα είναι περισσότεροι οι θυμωμένοι· ή εκείνοι που ακόμη αναγνωρίζουν τον Μητσοτάκη ως καταλληλότερο του χάους;

Συστήματα

Για να βρούμε ποιος είναι ο αντισυστημικός, πρέπει προηγουμένως να ορίσουμε το σύστημα. Τι είναι «σύστημα»; Η εύκολη, αριστερή, απάντηση είναι «οι ελίτ». Το δίκτυο εξουσίας που συγκροτούν οι παλαιοί πολιτικοί, τα μέσα ενημέρωσης, οι τράπεζες και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αν όμως εκλάβει κανείς τον όρο «ελίτ» στην τεχνική του κυριολεξία· αν ψάξει ποια είναι δηλαδή η όντως «άρχουσα» κατάσταση, δεν θα βρει εκεί και άλλα, καθεστηκότα συστήματα και συστηματάκια, εξίσου ισχυρά, αλλά λιγότερο δαιμονοποιημένα στο συλλογικό φαντασιακό; Δεν είναι «σύστημα» ο διοικητικός μηχανισμός που επέτρεψε σε έναν παρήλικα υπάλληλο του τμήματος αποσκευών να μεταταγεί στα κλειδιά των τρένων; Δεν είναι ένα υποσύστημα που ανέχθηκε το ξήλωμα και το ξαναξήλωμα (την πληρωμή και ξαναπληρωμή) της δημόσιας υποδομής των σιδηροδρόμων; Δεν επωάστηκε σε κάποιο σύστημα η υπαλληλική κουλτούρα που αφήνει τους έμπειρους υπαλλήλους να φεύγουν από το πόστο τους πριν από τη βάρδια; Αν «σύστημα» είναι το «business as usual», η πεπατημένη, τότε όλοι πρέπει να είμαστε αντισυστημικοί.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή