Η αλήθεια είναι πως πάει πολύ να ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ το κόψιμο του κ. Κώστα Αχ. Καραμανλή από τα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας. Οχι γιατί δεν του πέφτει λόγος. Ούτε επειδή έχει στα δικά του ψηφοδέλτια τον κ. Νίκο Παππά, ο οποίος καταδικάστηκε ομοφώνως και αμετακλήτως· όχι για πλημμελή άσκηση των καθηκόντων του, αλλά για εσκεμμένες πράξεις αλλοίωσης του δημοκρατικού παιγνίου.
Στον κ. Καραμανλή (Γ΄) «έκατσε μια στραβή στη βάρδιά του», που θα ‘λεγε και η κ. Ρένα Δούρου, η οποία παρόλο που είχε δύο στραβές στη βάρδιά της (Μάνδρα: 24 νεκροί, Μάτι: 104 νεκροί) ήταν υποψήφια στις περιφερειακές εκλογές του 2019. Υποψήφιος επίσης στις βουλευτικές εκλογές του 2019 ήταν και ο κ. Νίκος Τόσκας, που παραιτήθηκε (έστω με χίλια ζόρια) από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, επειδή απέτυχε να προστατεύσει τους κατοίκους στο Μάτι. Και οι δύο δεν κατάφεραν να εκλεγούν…
Το πρόβλημα με τον κ. Καραμανλή (Γ΄) δεν είναι ότι σίγουρα θα εκλεγεί βουλευτής, παρόλο που έχει 57 νεκρούς στη βάρδιά του. Είναι πως πρέπει να θεωρούμε σίγουρο ότι θα γίνει και υπουργός· ελπίζουμε σε υπουργείο όπου δεν παίζεται η ζωή τόσων ανθρώπων. Οι γόνοι πολιτικών τζακιών σπανίως λείπουν από την κυβέρνηση και όλοι ξέρουμε τι πάθαμε όταν ένας άλλος Καραμανλής (ο Β΄) έγινε απευθείας πρωθυπουργός, δηλαδή χωρίς εμπειρία διοίκησης. Ας μην ξεχνάμε την αυτοκριτική του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όταν είπε για τον πρώην πρωθυπουργό ότι θα έπρεπε να τον είχε κάνει υφυπουργό.
Μεγαλύτερο όλων των προβλημάτων είναι πως η βαθιά εκσυγχρονιστική τομή του πολιτικού μας συστήματος, που είναι το ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτή και υπουργού, δεν κουβεντιάζεται καθόλου. Αναλωνόμαστε αν ο κ. Καραμανλής (Γ΄) θα είναι υποψήφιος βουλευτής ή αν ο κ. Νίκος Παππάς πρέπει να είναι υποψήφιος βουλευτής, αλλά δεν συζητάμε τα υπέρ και τα κατά ενός συστήματος που κάνει τον ελέγχοντα (βουλευτή) ταυτοχρόνως ελεγχόμενο (υπουργό). Δεν αναλογιζόμαστε καν τις στρεβλώσεις που δημιουργούνται στο κυβερνητικό έργο, επειδή κάθε πρωθυπουργός νιώθει πως δεν μπορεί να αφήσει έξω από την κυβέρνηση βουλευτές που (αν δεν έχουν τρανταχτό σόι) πρωτεύουν σε σταυρούς, αν και όλοι ξέρουμε πώς αποκτήθηκε αυτή η «προίκα».
Τα ζητήματα εκσυγχρονισμού (και του πολιτικού συστήματος) δεν συζητούνται πλέον. Δεν τα θέτει ο πρωθυπουργός, που υπόσχεται «να τελειώσουμε με το παλιό αναχρονιστικό κράτος», δεν τα λέει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που αγάπησε εσχάτως τους θεσμούς, τους οποίους ως «αρμούς της εξουσίας» ήθελε να ελέγξει. Ας ελπίσουμε ότι θα τα θέσει ο… αλλαγμένος πλέον κ. Παύλος Πολάκης.