Εχουμε ζήσει πολλές φυσικές καταστροφές όπου το κράτος απεδείχθη κατώτερο των περιστάσεων. Οπως και τραγωδίες που οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα – και εδώ εννοώ ανίκανες διαχρονικά και διακομματικά πολιτικές ηγεσίες, που επιβιώνουν χάρις στο πελατειακό κράτος, οι οποίες δεν έχουν την ικανότητα να σχεδιάσουν μακροπρόθεσμες στρατηγικές και να εφαρμόσουν βραχυπρόθεσμες δράσεις, ενώ αδυνατούν να διαχειριστούν δύσκολες καταστάσεις όταν αυτές προκύπτουν.
Θα διδαχθούμε από τα λάθη, που συχνά στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές, πέρα από τις τεράστιες υλικές ζημιές που πάντα προκαλούν;
Σε δύο μήνες θα έχουμε εκλογές. Πού θα οδηγήσουν ο πόνος, ο θυμός, η οργή; Κάποιοι θα απόσχουν, κάποιοι θα ψηφίσουν «αντισυστημικά» γιατί τα κόμματα εξουσίας τούς έχουν απογοητεύσει. Αλλά είναι αυτή η λύση; Να ψηφίζεις με το θυμικό για να γκρεμίσεις, και όχι με τη λογική για να κτίσεις;
Θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα αν ψηφίσουν λιγότεροι ή ενισχυθούν ακραία ή περιθωριακά κόμματα, που αναλώνονται σε διαμαρτυρίες και ανέφικτες υποσχέσεις;
Πώς βοηθούν την αποτελεσματικότερη λειτουργία του κράτους η ακυβερνησία και το πολιτικό αδιέξοδο;
Σε όλα αυτά τα ερωτήματα δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που μπορούν να κάνουν οι πολίτες για να συμβάλουν στη βελτίωση του σκηνικού και στην αποτελεσματικότερη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, τον οποίο όλοι κατηγορούν.
Θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα αν ψηφίσουν λιγότεροι ή ενισχυθούν ακραία ή περιθωριακά κόμματα που ανα- λώνονται σε διαμαρ- τυρίες και ανέφικτες υποσχέσεις;
Να στείλουν στη Βουλή στις επικείμενες εκλογές τους καλύτερους. Αυτούς που πραγματικά θα μπορέσουν να επιτελέσουν έργο. Και –σημαντικό για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης– τους πιο ηθικούς.
Βουλευτές και υπουργούς με γνώσεις και διορατικότητα. Και ει δυνατόν με εμπειρία και αποτελέσματα στον ιδιωτικό τομέα. Να μην είναι «παιδιά του κομματικού σωλήνα». Και να διαχειριστούν αποτελεσματικά με διαφάνεια και προς όφελος της χώρας, όχι των ιδίων, το δημόσιο χρήμα.
Η επισήμανση αφορά όλους τους ψηφοφόρους, όποιο κόμμα κι αν ψηφίζουν. Μια Βουλή η οποία θα αποτελείται από τους καλύτερους θα είναι προς όφελος της χώρας.
Ο,τι κι αν πιστεύει κανείς, μπορεί να ψηφίσει με γνώμονα όχι την προσωπική του εξυπηρέτηση, το «βόλεμα» ανίκανων ημετέρων, αλλά την ανάταση της χώρας μέσα από την αξιοποίηση των αντικειμενικά ικανότερων.
Χρειαζόμαστε αξιολόγηση και αξιοκρατία και αυτή να ξεκινάει από τους ανθρώπους που επιλέγουμε να μας εκπροσωπούν στη Βουλή και να μας κυβερνούν.
Θα μπορούσε αυτό να είναι ένα πρώτο βήμα από τον κάθε πολίτη, όποιο κόμμα κι αν ψηφίζει. Να μην παρασυρθεί από επικοινωνιακά τερτίπια ούτε λαϊκίστικες κορώνες και να επιλέξει τους σοβαρούς, ικανούς, ηθικούς για να τον εκπροσωπήσουν και κατ’ επέκταση να κυβερνήσουν τη χώρα.