Κυριακή 2 Απριλίου 2023 σήμερα και θυμήθηκα την έναρξη του Αγώνα της καλής ΕΟΚΑ που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955. Πριν από χρόνια σε ένα μεγάλο τραπέζι μού ζητήθηκε η γνώμη μου για το Κυπριακό. Αφού είπα τα δικά μου, ο Αλέξης Παπαχελάς μου είπε: «Γιατί δεν γράφεις κάτι για το θέμα αυτό». Ολο αυτό το διάστημα σκεφτόμουν τι να γράψω που να έχει κάποιο ενδιαφέρον πέρα από τα γνωστά. Την αφορμή μου την έδωσε ένα παλαιό φύλλο της «Κ» με ημερομηνία Πέμπτη 10 Μαΐου 1956, το οποίο βρήκα σαν ένθετο στο κανονικό φύλλο της «Κ». Αμφιβάλλω αν οι παλαιοί θυμούνται την ιστορία και σίγουρα οι νέοι δεν έχουν ιδέα για το τι συνέβη την εποχή εκείνη. Τότε, βρισκόμουν στην Κύπρο και συνεπώς ούτε και εγώ είχα την παραμικρή ιδέα για τα απίστευτα γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα. Επιτρέψτε μου να αντιγράψω από την εφημερίδα, ξεκινώντας από τους τίτλους του ρεπορτάζ, όπου όμως αφαίρεσα τα κεφαλαία για ευκολότερη ανάγνωση:
«Ενώ το Πανελλήνιον συγκλονίζεται από αγωνίαν διά την τύχη των δύο ηρωικών αγωνιστών της Κυπριακής ελευθερίας (σημ. αφορά τους Καραολή και Δημητρίου). Η Παλλαϊκή εκδήλωσις διαμαρτυρίας κατά του ετοιμαζόμενου Βρετανικού εγκλήματος κατέληξε, χάρις εις την παρέμβασιν υπόπτων στοιχείων, εις εμφύλιον φονικήν μάχην. Η συγκομιδή της ταραχής: Αθήναι, νεκροί 3 ιδιώται, τραυματίαι 65 ιδιώται, 59 αστυνομικοί. – Θεσσαλονίκη. Τραυματίαι: 8 ιδιώται, 36 αστυνομικοί. Διεπιστώθη εκ της γενομένης ερεύνης ότι πυροβολισμοί προήλθαν από αναρχικά στοιχεία παρεισφρήσαντα εις το εθνικόφρον πλήθος».
Το κύριο άρθρο της εφημερίδας που συνοδεύει το ρεπορτάζ φωτογραφίζει τους δράστες. Αντιγράφω: […] Χθες εις τους δρόμους των Αθηνών οι πράκτορες της Μόσχας και οι πράκτορες του Λονδίνου εξεμεταλλεύθησαν την δίκαιαν οργήν του λαού, διά να την μετατρέψουν εις βανδαλισμούς, οχλοκρατίαν και σύγχυσιν, εκ των οποίων καθένας εκ των δύο παρανόμων και αλληλοϋποβλεπομένων συμμάχων ήθελε να αντλήση την ιδικήν του εις βάρος της Ελλάδος και των Ελλήνων ωφέλειαν […] Θλιβερώτατον είναι ότι ευρέθησαν και εφημερίδες της Αντιπολιτεύσεως, αι οποίαι εκάλεσαν εκ προμελέτης χθες τον εν αγανακτήσει λαόν να διαλύση το Κράτος […]».
Το Πανελλαδικό συλλαλητήριο που αμαύρωσαν και αιματοκύλισαν οι πράκτορες της Μόσχας και του Λονδίνου, έγινε για διαμαρτυρία στην επικείμενη εκτέλεση δι’ απαγχονισμού των πρωτομαρτύρων του Κυπριακού Αγώνα, Καραολή και Δημητρίου. Αυτοί ήταν και εξακολουθούν να είναι οι Ελληνες κομμουνιστές, «πράκτορες της Μόσχας». Ομολογώ ότι το ρεπορτάζ με συγκλόνισε. Η Ελλάδα είχε τρεις νεκρούς σε ένα συλλαλητήριο που θα έπρεπε όλοι μαζί να είναι μονιασμένοι στην προσπάθεια να σωθούν δύο νέοι άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι με κάθε ευκαιρία θέλουν να μας διχάζουν. Ελάχιστα χρόνια μετά τον εμφύλιο και την ήττα τους, προσπάθησαν να δημιουργήσουν ανώμαλες καταστάσεις, γύρω από ένα θέμα που θα έπρεπε να ενώνει όλους τους απανταχού Ελληνες. Γι’ αυτούς η Μόσχα ήταν η πατρίδα και όχι η Ελλάδα.
Επειδή δεν έχω μάθει να μασάω τα λόγια μου και θέλω να τρίψω το μαχαίρι στην πληγή για να καταλάβουμε επιτέλους τι σημαίνει κομμουνισμός. Θέλω να σας θυμίσω ότι όταν πρόσφατα πέθανε η Βασίλισσα Ελισάβετ, βγήκαν όλοι οι αριστεροί πατριώτες να μας θυμίσουν ότι η Βασίλισσα δεν έδωσε χάρη στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, άλλον έναν ήρωα του Κυπριακού Αγώνα που απαγχόνισαν οι Αγγλοι. Ετσι για να γνωρίζετε το μέγεθος του θράσους και της υποκρισίας. Γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας με καταγωγή από την Κύπρο, μετά την ανακοίνωση του θανάτου της μακροβιότερης βασίλισσας στην παγκόσμια ιστορία, σχολίασε το γεγονός με μια ανάρτηση στο Facebook, η οποία περιλαμβάνει το τελευταίο γράμμα του Ευαγόρα Παλληκαρίδη και το δικό της καυστικό σχόλιο. «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ο,τι έκαμα το έκαμα ως Ελλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο. Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ισως αυτό να ‘ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Ολοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ωρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί». Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης (1938-1957) απαγχονίστηκε στα 19 του χρόνια. Η βασίλισσα που πέθανε σήμερα (και που δεν επισκέφθηκε ποτέ την Ελλάδα) μπορούσε να τον σώσει. Τον δολοφόνησε δι’ απαγχονισμού.
Είναι να τρελαίνεσαι. Η Βασίλισσα ήταν Αγγλίδα και εμείς πολεμούσαμε και σκοτώναμε τους Αγγλους, έχοντας πλήρη επίγνωση για τις συνέπειες των πράξεών μας. Αφού τώρα τους έπιασε ο καημός για τον αγώνα των Κυπρίων, γιατί τότε πρόδωσαν τον αγώνα με όποιο τρόπο μπορούσαν; Πρώτος ο Ζαχαριάδης από ραδιοσταθμό του Παραπετάσματος αποκάλυψε την ταυτότητα του Αρχηγού της ΕΟΚΑ «Διγενή» και κατονόμασε τον Γεώργιο Γρίβα, λέγοντας: «Πρέπει να ξεσκεπάσουμε τους εθνοπροδότες, κάτω από όποια μάσκα κι αν παρουσιάζονται, κι έτσι να τους απομονώσουμε. Σήμερα πια που τα πασχαλιάτικα βαρελότα σκάσαν κι ο ψευτοδιγενής του Γρίβα ξεσκεπάστηκε, μπορούμε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Πρόκειται λοιπόν για τα παρακάτω: Τον Οκτώβρη του 1954, αξιωματικός του στρατού της Αθήνας εμφανίστηκε στην Κύπρο, όπου είπε ότι θα αρχίση αντάρτικο και ότι αυτή τη δουλειά τη διευθύνει ο γνωστός αρχιχίτης Γρίβας». Αξίζει την προσοχή σας η αναφορά στα «πασχαλιάτικα βαρελότα». Η δράση της ΕΟΚΑ άρχισε με εκρήξεις σε επιλεγμένους Αγγλικούς στόχους σε ολόκληρη την Κύπρο. Αυτά ήταν για τον Ζαχαριάδη και τους ομοϊδεάτες του τα «πασχαλιάτικα βαρελότα», που κινητοποίησαν την τότε κραταιά Βρετανική Αυτοκρατορία εναντίον μιας χούφτας Κυπρίων αγωνιστών, πολλοί από τους οποίους έπεσαν ηρωικά υπέρ της Πατρίδας. Ετσι για να μην ξεχνιόμαστε.
Σας θυμίζω ακόμα τα απαράδεκτα σχόλια των αριστερών για την υπουργοποίηση του Κύπριου Χρήστου Στυλιανίδη, λόγω της υπηκοότητάς του. Αυτοί είναι, δεν μπορούν να αλλάξουν.
Θέλω να σας πάω ακόμα πιο πίσω στον χρόνο, για να διαπιστώσετε ότι οι Κομμουνιστές ήταν πάντοτε πιστοί μόνο στον Κομμουνισμό. Στο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» με ημερομηνία «Παρασκευή 10 Ιούλη 1936» σε ένα άρθρο που τιτλοφορείται «Μια επιφύλαξη» διαβάζω μεταξύ άλλων: «Αν δεν νικιόμασταν στην Μικρασία η Τουρκία θάτανε σήμερα πεθαμένη και μεις μεγάλη Ελλάδα!! Τη “λευτεριά” μας θα τήνε στηρίζαμε στην υποδούλωση του τουρκικού λαού! Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε […] Γι’ αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία ΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΑΜΕ. […]» (σημ. τα κεφαλαία είναι στο κείμενο).
Ομολογώ ότι δεν ήξερα αυτή την ιστορία και την κυνική ομολογία ότι οι Κομμουνιστές επεδίωξαν την ήττα στη Μικρά Ασία. Θα ισχυριστεί κάποιος «περασμένα ξεχασμένα». Δεν είναι έτσι. Προτιμώ το “Forgive but not Forget”, δηλαδή «συγχωρούμε αλλά δεν ξεχνούμε». Πόσο κυνισμό πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι αυτοί, ώστε να ομολογούν ότι επιδίωξαν την ήττα και την Εθνική καταστροφή, η οποία δημιούργησε την προσφυγιά. Αυτοί όμως είναι οι κομμουνιστές και οι συνοδοιπόροι τους.
Βαρύ το σημερινό κείμενο και θα κλείσω με ένα από τα καλύτερα ανέκδοτα που είχε πει ο Ronald Reagan σε κάποιο επίσημο δείπνο. Μια κυρία επισκέπτεται το Κρεμλίνο και ζητά με επιμονή να δει τον Γκορμπατσώφ. Της εξηγούν ότι ο Γενικός Γραμματέας είναι πολύ απασχολημένος και δεν μπορεί να τον δει. Αυτή επιμένει και αρνείται να φύγει από το Κρεμλίνο. Υστερα από πολλές προσπάθειες και αφού η γυναίκα δεν το κουνάει, ενημέρωσαν τον Γκορμπατσώφ για το θέμα. Αυτός, λοιπόν, δέχτηκε να δει την κυρία ώστε να τελειώσει το επεισόδιο. Στη συνάντησή τους, η κυρία ρωτάει τον Γενικό Γραμματέα: «Κύριε Πρόεδρε, ο Κομμουνισμός είναι προϊόν επιστημονικής μελέτης ή πολιτικών διεργασιών;» Και ο Γκορμπατσώφ φυσικά της απαντάει: «Από πολιτικούς». Τότε η κυρία του λέει: «Ετσι εξηγείται γιατί απέτυχε. Αν τον είχαν δημιουργήσει επιστήμονες, θα τον είχαν δοκιμάσει πρώτα σε ποντίκια»!
Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.