Οι νέοι ψηφίζουν θέατρο

2' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η πληρότητα των αθηναϊκών θεάτρων ζαλίζει. Φέτος, πολλές θεατρικές σκηνές ήταν και εξακολουθούν να είναι sold out καθώς η σεζόν επεκτείνεται, με αλλαγές, προσθήκες και ανανεώσεις ρεπερτορίου, και μετά το Πάσχα.

Το φαινόμενο απασχόλησε και απασχολεί. Μαζί με το γεγονός ότι ο μέσος όρος ηλικίας των θεατών έχει κατέβει εντυπωσιακά. Νέοι άνθρωποι ως επί το πλείστον (με μια πρόχειρη εκτίμηση από 20 έως 40 χρόνων), ένα κοινό που μέχρι και πριν από την πανδημία γέμιζε τις κινηματογραφικές αίθουσες, φαίνεται να έχει μετακομίσει στο θέατρο. Εχουν συζητηθεί διάφορες ερμηνείες, με επικρατέστερη εκείνη που, από τη μια, χρεώνει στις ψηφιακές πλατφόρμες τη μείωση των θεατών στους κινηματογράφους, και, από την άλλη, αποδίδει την άνοδο των θεάτρων στην επανεκτίμηση του «ζωντανού» θεάματος, που δεν μπορείς να βρεις πουθενά αλλού παρά μόνον εκεί που παρουσιάζεται.

Τα τελευταία χρόνια, επίσης, παρατηρείται μια δυναμική είσοδος σκηνοθετών που δοκιμάζουν καινούργιους τρόπους για να πουν καινούργια πράγματα ή για να «φρεσκάρουν» το κλασικό ρεπερτόριο. Τολμούν, ανατρέπουν, αιφνιδιάζουν, ενοχλούν, επιτυγχάνουν ή αποτυγχάνουν, ορίζουν, πάντως, όπως και να ‘χει, το «δικό τους» τοπίο. Αυτό δεν σημαίνει ότι προέκυψαν εν κενώ αέρος. Τον σκηνοθέτη Αρη Μπινιάρη ανέδειξε ο Στάθης Λιβαθινός, ο 24χρονος Μάριο Μπανούσι θήτευσε κοντά (και) στον Θόδωρο Τερζόπουλο. Τα παραδείγματα είναι αρκετά, δηλώνουν την πορεία της θεατρικής σκυταλοδρομίας, τη συνέχεια, τη γόνιμη αφομοίωση των επιρροών.

Δίπλα στην τέχνη του ηθοποιού πρέπει να αναπτυχθεί η τέχνη του θεατή, υποστήριζε ο Μπρεχτ.

Στο θέατρο ΑRK, ένα χώρο που λειτούργησε φέτος για πρώτη φορά στην Κυψέλη, ο Αρης Μπινιάρης σκηνοθέτησε την «Ανοδο του Αρτούρο Ούι» του Μπρεχτ. Η ιδιαίτερη διαμόρφωση του εσωτερικού (η σκηνή μακρόστενη σαν πασαρέλα, οι θεατές τοποθετημένοι ισάριθμα και από τις δύο πλευρές) προτείνει από μόνη της, εν μέρει, τους όρους της θεατρικής ανάγνωσης του έργου. Οχι βέβαια την άποψη ή την αισθητική. Ο σκηνοθέτης «συνομιλεί» με το γκόθικ κόμικ, με την πανκ κουλτούρα, με το βερολινέζικο καμπαρέ του ’30, με τον Ριχάρδο τον Γ΄, όλα υπό το βλέμμα του γκάνγκστερ Αρτούρο Ούι που παραπέμπει (όπως ήθελε ο Μπρεχτ) στον Χίτλερ. Η εξουσία του υποκόσμου, σε ένα έργο γραμμένο το 1941, μια σπουδαία αλληγορία, η τοιχογραφία μιας κοινωνίας και ταυτόχρονα πολλών κοινωνιών, μεταφέρεται από τον Αρη Μπινιάρη σαν μια δυστοπική χορογραφία. Ηθοποιοί, κοστούμια, μακιγιάζ, κίνηση, ερμηνείες, αναδεικνύουν τις συνεχείς μεταμορφώσεις του «κακού». Τη διαρκή παραποίηση της πραγματικότητας, τον εκφυλισμό κάθε αξιακού συστήματος, την επιβολή της βίας, την τρομοκρατία.

Η αναφορά στη συγκεκριμένη παράσταση έχει ένα βασικό κίνητρο: να την εντάξει στην ευρύτερη καταγραφή του θεατρικού φαινομένου. Το νεοσύστατο «ΑRK» γεμίζει ασφυκτικά κάθε βράδυ. Διαθέτει 350 θέσεις. Ως θεατής κι εγώ, μια τυχαία Πέμπτη, παρακολουθούσα εμβρόντητη τον νεανικό συνωστισμό. Είμαστε δεν είμαστε 15 όσοι μετρούσαμε πάνω από πέντε-έξι δεκαετίες ζωής. Εσφυζε από νιάτα. Δεν ήταν, απλώς, ένα γεμάτο θέατρο. Ηταν ένα κύτταρο κοινωνικό με πολλαπλασιαστική ισχύ.

Δίπλα στην τέχνη του ηθοποιού πρέπει να αναπτυχθεί η τέχνη του θεατή, υποστήριζε ο Μπρεχτ. Φέτος, περισσότερο από άλλες χρονιές, ένα κοινό διαφορετικό από τους συνήθεις θεατρόφιλους καταλαμβάνει τη θεατρική πλατεία. Ανταποκρίνεται σε επιλογές που του κινούν την προσοχή είτε γιατί ακούει από την παρέα του είτε γιατί κυκλοφορεί στα σόσιαλ μίντια η πληροφορία, είτε γιατί τα πρόσωπα που συμμετέχουν στην παράσταση είναι οικεία από την τηλεόραση (αν και αυτή είναι μάλλον άλλης γενιάς επιρροή).

«Η πρόκληση είναι ένα μέσο για να ξαναστήσεις την πραγματικότητα στα πόδια της», σχολίαζε ο Μπρεχτ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή