Καλά τα πάμε στην Ευρωβουλή. Αν μη τι άλλο, σίγουρα θα έχουν πολλούς λόγους να μας θυμούνται οι ευρωβουλευτές των υπόλοιπων χωρών. «Θυμάστε τους Greeks;» θα λένε στους διαδρόμους των Βρυξελλών.
Ενας από αυτούς ερευνάται από τη Δικαιοσύνη για βιασμό και πρόκληση σωματικής βλάβης σε υπάλληλο του Ευρωκοινοβουλίου. Μία εξ αυτών αποφυλακίστηκε πρόσφατα με βραχιολάκι και αντιμετωπίζει την κατηγορία συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση (Qatargate) για ξέπλυμα χρήματος και διαφθορά. Ενας άλλος εκπροσωπεί την Ελλάδα από τη φυλακή καταδικασμένος για σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση (Χρυσή Αυγή). Αλλη μία ερευνάται για υπόθεση οικονομικών παραβάσεων συνεργάτη της. Καλά τα πάμε λοιπόν.
Σύμφωνοι, οι υποθέσεις Αλέξη Γεωργούλη, Εύας Καϊλή, Γιάννη Λαγού και Μαρίας Σπυράκη δεν είναι ίδιες. Δεν έχουν το ίδιο περιεχόμενο, ένταση, βάρος ή κλίμακα. Το νήμα που τις ενώνει δεν αφορά τα πρόσωπα αλλά τη θέση και τον θεσμό. Πρόκειται για την εμπλοκή Ελλήνων ευρωβουλευτών σε υποθέσεις που δεν τιμούν τη θέση τους και τη χώρα που εκπροσωπούν. Και αν για έναν Λαγό ήμασταν υποψιασμένοι, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τους υπόλοιπους.
Αν διευρύνουμε την εικόνα και προσπαθήσουμε να θυμηθούμε τις μεγάλες παρεμβάσεις των Ελλήνων ευρωβουλευτών στο Ευρωκοινοβούλιο, νομίζω θα μας πάρει ώρα και αρκετό γκουγκλάρισμα. Είναι ελάχιστες και γίνονται από ελάχιστους. Κάποιοι επιμένουν να βλέπουν την Ευρωβουλή ως μια γλυκιά παρένθεση από την εγχώρια πολιτική δράση με αρκετά προνόμια, ταξίδια και υψηλές απολαβές. Αλλοι ως ένα μέσο να κάνουν αντιπολίτευση στην Ελλάδα μέσω Βρυξελλών.
Οπως οι βουλευτές εκπροσωπούν τον ελληνικό λαό στο ελληνικό Κοινοβούλιο, οι ευρωβουλευτές εκπροσωπούν τη χώρα και τους πολίτες της στην ευρωπαϊκή Βουλή. Κάθε στραβοπάτημα, μικρό ή μεγάλο, δεν μπορεί παρά να έχει αντίκτυπο που ξεπερνά τους ίδιους και το κόμμα που εκπροσωπούν. Δεν το καταλαβαίνουν ή δεν τους ενδιαφέρει; Δεν είναι δα και πυρηνική φυσική.
Είναι όμως ένα πρόβλημα. Πόσο ακόμα θα συνεχίσουμε να στέλνουμε στην Ευρώπη ανθρώπους που δεν αντέχουν στη σύγκριση με συναδέλφους τους παλαιότερων εποχών; Στα ίδια έδρανα κάθισαν κάποτε οι Λεωνίδας Κύρκος, Γεώργιος Μαύρος, Παναγιώτης Λαμπρίας, Δημήτριος Τσάτσος, Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Μαριέττα Γιαννάκου και πολλοί άλλοι.
Το ερώτημα έχει δύο πλευρές: από τη μία είναι ο τρόπος εκλογής που γίνεται με σταυρό προτίμησης και από την άλλη είναι τα πρόσωπα που τα κόμματα επιλέγουν και αραδιάζουν στα ψηφοδέλτια. Χρειάζεται προσοχή για να μη γινόμαστε συνεχώς ρεζίλι.