Η ναρκοθέτηση του πολιτικού τοπίου από τον ΣΥΡΙΖΑ με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, αφού έκανε χρήση της ενισχυμένης, δεν ήταν μια τυχαία επιλογή ούτε μια πράξη ιδεολογικής συνέπειας. Αντιθέτως, υπήρξε μια συνειδητή πράξη η βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος. Η διαλυτική αυτή ενέργεια είχε ξεκάθαρο στόχο την αποσταθεροποίηση, ώστε να μπορεί να επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις ακόμη και από τη θέση του ηττημένου. Το 2015 δεν ενδιαφερόταν ούτε για «προοδευτική διακυβέρνηση» ούτε για συναινετικές διαδικασίες, καθώς είχε προσυμφωνήσει τη συμμαχία με την ψεκασμένη Ακροδεξιά για να εξασφαλίσει την αριθμητική υπεροχή που απαιτείτο. Το τι έγινε στην πορεία είναι γνωστό και πώς σώθηκε η χώρα από την απόλυτη καταστροφή ένας θεός το ξέρει. Εντυπωσιακή, αλλά όχι και απρόβλεπτη υπήρξε η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του κυβερνητικού του εταίρου, τον οποίο ξεπουπούλιασε μεθοδικά, άλλοτε εν αγνοία του και άλλοτε ενδεχομένως και με τη συγκατάθεσή του.
Αυτή η αναδρομή στην πρόσφατη Ιστορία είναι χρήσιμη μόνο και μόνο για να μην υπάρχουν αυταπάτες ως προς τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του. Οι δήθεν ρητές ή άλλες δεσμεύσεις τους δεν έχουν καμιά απολύτως αξία, καθώς έχουν αποδείξει πολλές φορές ότι είναι απολύτως κυνικοί, ενίοτε και τυχοδιώκτες, όπως φρόντισαν τόσες φορές να μας το αποδείξουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πολιτική απάτη του δημοψηφίσματος και όσων ακολούθησαν, ακόμη και η ψήφιση του μνημονίου από την τότε αντιπολίτευση. Συνεπώς οι διακηρύξεις του Αλέξη Τσίπρα ότι δεν θέλει κυβέρνηση ηττημένων δεν έχουν καμιά σημασία. Αλλωστε φρόντισαν να μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα τόσο ο Γιάννης Δραγασάκης όσο και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Είπαν και οι δύο πως αν βγαίνουν τα «κουκιά», θα κάνουν κυβέρνηση ως ηττημένοι και θα το πανηγυρίσουν κιόλας. Ο κ. Δραγασάκης μάλιστα φρόντισε να το εξηγήσει αναλυτικά, λέγοντας ότι για το θέμα θα συνεδριάσουν τα… όργανα του κόμματος και θα αποφανθούν αναλόγως. Αν χρειαστεί μάλιστα θα τους βάλουν να ψηφίσουν και να ξαναψηφίσουν, έως ότου προκύψει το «σωστό» αποτέλεσμα, όπως συνηθίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Για να συμβεί αυτό, βεβαίως, δεν αρκούν οι προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα, καθώς θα απαιτηθούν πρωτίστως οι ψήφοι του ΠΑΣΟΚ, που δεν είναι καθόλου εύκολο να τις δώσει η ηγεσία του, ακόμη κι αν το θελήσει. Δεν μπορεί να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ μια κυβέρνηση ηττημένων και αποτυχημένων. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, που κρίνεται για πρώτη φορά ως αρχηγός σε εθνικές εκλογές, γνωρίζει πολύ καλά πως αν τολμήσει να συνεργαστεί με τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει κυβέρνηση «κουρελού» (όπως θα έλεγε ο κ. Τσίπρας), δύσκολα θα καταφέρει να πείσει την κοινοβουλευτική του ομάδα. Ασφαλώς και οι δεύτερες κάλπες θα είναι μια δοκιμασία για το ΠΑΣΟΚ, αλλά αν η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερή και ξεκάθαρη, τότε μπορεί να ελπίζει στη δική του διάσωση και σταδιακή επαναφορά σε θέση ισχύος. Η βέβαιη επιλογή καταστροφής για το ΠΑΣΟΚ είναι η συμμαχία με τους διώκτες του και τους «γενίτσαρους», που το εγκατέλειψαν και το πετροβολούσαν όταν έδινε τη μάχη για τη σωτηρία της χώρας.