Μακριά από μανιχαϊστικές θεωρίες κερδισμένων και χαμένων, καλών και κακών, έξυπνων και χαζών, η νέα μαύρη κωμωδία «Beef» έχει καταφέρει να κάνει τους πάντες να μιλούν γι’ αυτή με έναν απλό, αλλά οριακά ξεχασμένο τρόπο: φωτίζοντας την οικουμενική ανθρώπινη κωμωδία· εστιάζοντας στα σημεία εκείνα όπου οι διαφορετικοί άνθρωποι ενώνονται, στους κοινούς τόπους που μας καθιστούν όλους κλωστές του ίδιου υφάσματος. Λίγο πριν υπογράψει την εξαιρετικά επικερδή συμφωνία πώλησης της εταιρείας της, η Εϊμι, μια πετυχημένη entrepreneur που σύντομα θα γίνει εκατομμυριούχος, εμπλέκεται σε ένα περιστατικό «οδικής οργής» από κοινού με τον Ντάνι, έναν βαριόμοιρο μικροεργολάβο, που βλέπει τη ζωή του να καταστρέφεται ελλείψει σταθερής δουλειάς και χρημάτων. Η αμελητέα αντιπαράθεση των δύο αγνώστων στον δρόμο εξελίσσεται σε μια ψυχωμένη κόντρα διαρκείας. Ενοχλημένος από την αγένεια της Εϊμι, ο Ντάνι ψάχνει τρόπο να την εκδικηθεί (την ακολουθεί, προκαλεί φθορές στο σπίτι της), και νευριασμένη από το θράσος του Ντάνι, η Εϊμι αντεπιτίθεται με τα δικά της μέσα (ψεύτικες ονλάιν κριτικές, χειραγώγηση του αδελφού του). Η ένταση ανάμεσα στους πρωταγωνιστές με αφορμή ένα αξιολησμόνητο περιστατικό αφήνει υπόνοιες για κάτι μεγαλύτερο από το περιστατικό, για κάτι μεγαλύτερο από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Ποια είναι άραγε η πραγματική φύση του «beef»*;
Ανθρωποι σε βρασμό
Η απάντηση στο ερώτημα που θέτει η σειρά εφάπτεται στον ψυχισμό των θεατών της. Το «Beef» είναι τόσο ακαταμάχητο επειδή αντανακλά αλληγορικά τον μοντέρνο άνθρωπο: τον γεμάτο νεύρα, απογοήτευση και όρεξη για καβγά και φασαρία. Δεν έχουν σημασία τα λεφτά της Εϊμι και η φτώχεια του Ντάνι· σε όποια τάξη κι αν ψάξει κανείς σήμερα, βρίσκει εριστικότητα, θυμό, ανθρώπους-καζάνια που σιγοβράζουν. Ολοι περιμένουν μια αφορμή για να εκραγούν, όμως δεν έχουν καμία προθυμία να εξετάσουν τα πραγματικά αίτια της έκρηξής τους. Μάλλον δεν του φταίει η Εϊμι του Ντάνι για όσα πάνε στραβά στη ζωή του· του φταίνε η ανοργανωσιά του, το κακό οικογενειακό ιστορικό του, το ομολογουμένως άδικο οικονομικό σύστημα που δεν δίνει εύκολα ευκαιρίες στους αποσυνάγωγους. Ούτε ο Ντάνι όμως ευθύνεται για τα αδιέξοδα της Εϊμι, για το ότι τα λεφτά δεν της έφεραν τελικά την ευτυχία που περίμενε. Η λογιστική επιτυχία δεν σου εγγυάται έναν αφοσιωμένο και ενδιαφέροντα σύζυγο· δεν συνεπάγεται προσωπική ισορροπία· δεν σε γλιτώνει από το ψυχοφθόρο καθημερινό τρέξιμο. Τι είναι τελικά η περίφημη «καλή ζωή»; Ενα εύσχημο καμουφλάζ για τον ασύμμετρο μόχθο που απαιτεί η συντήρησή της.
Ποικιλομορφία με ουσία
Ισως όμως η μεγαλύτερη επιτυχία του «Beef» να είναι το μάθημα που παραδίδει σε σχέση με την ποικιλομορφία και την τόσο ταλαιπωρημένη έννοια της «συμπεριληπτικότητας». Η Εϊμι έχει κινεζική καταγωγή· ο σύζυγός της, ιαπωνική· ο Ντάνι, από την άλλη, έχει καταγωγή από την Κορέα. Κι όμως, οι «υποεκπροσωπούμενες» καταβολές των χαρακτήρων δεν χρησιμοποιούνται ως ακτιβιστικό εργαλείο· δεν γίνονται αυτοτελής αφηγηματική αξία. Αντιθέτως, το «Beef» διατυπώνει το αυτονόητο: η ταξικότητα, οι σχέσεις εξουσίας, η ευνοϊκή ή η δυσχερής θέση στον αλλόκοτο χάρτη του καπιταλισμού υπερβαίνουν τις στερεότυπες και μοιρολατρικές αντιλήψεις περί φυλής, φύλου, προέλευσης και οικογενειακού υποβάθρου. Το φαινομενικά μειονοτικό πρόσημο των χαρακτήρων δεν τους εμποδίζει να είναι εξωφρενικά επιτυχημένοι ή αποτυχημένοι, προνομιούχοι και μη προνομιούχοι, ραδιούργοι και αφελείς. Η ασιατική ταυτότητα του δημιουργού και των πρωταγωνιστών του «Beef» δεν τους οδήγησε στον εύκολο δρόμο της μελοδραματικής (αυτο)θυματοποίησης, ο οποίος θα κατέληγε σε ακόμη μία χλιαρή σειρά με υψωμένο δάχτυλο· αντ’ αυτού, είχε ως αποτέλεσμα μια εξαιρετική σειρά με γενναίο συμβολικό εύρος. Το «Beef» αποδεικνύει κάτι πέραν πάσης αμφιβολίας: το ταλέντο μιλάει πολύ πιο εύγλωττα από τα χαρισμένα βραβεία· μια εύπεπτη σειρά που αφήνει στην άκρη την προβλέψιμη γκρίνια και αντιμετωπίζει τους μειονοτικούς πρωταγωνιστές της ως κανονικούς ανθρώπους, συμβάλλει στην ισότητα πολύ πιο αποτελεσματικά από μια μαύρη Κλεοπάτρα.
* «Beef» σημαίνει «κόντρα» στην αργκό.