Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, προεκλογικά, ανέκαθεν υπήρχαν γενικόλογες αναφορές, που κινούνταν εντός του πλαισίου των λεγόμενων εθνικών γραμμών. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι τελευταίες εκλογές, στις οποίες η συμφωνία των Πρεσπών βρέθηκε ψηλά στον προεκλογικό διάλογο. Θα μιλούσα μάλλον για πολεμική και όχι για διάλογο. Μέχρι προχθές, και λόγω του προεκλογικού ελληνοτουρκικού μορατόριουμ, οι σχέσεις της πατρίδας μας με την Τουρκία ελάχιστα απασχόλησαν τους δύο διεκδικητές της εξουσίας. Αλλά και τα μικρότερα κόμματα δεν έδειξαν κανέναν ιδιαίτερο ζήλο επί του θέματος.
Oμως, πριν από λίγες ημέρες, μετά την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στον Γερμανό καγκελάριο Σολτς, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε σε «ελληνοτουρκικές διαφορές που θα παραπεμφθούν στη Χάγη». Ως γνωστόν είναι σταθερή θέση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων πως μεταξύ των δύο κρατών υπάρχει μόνο μία διαφορά, αυτή της υφαλοκρηπίδας. Είναι αυτονόητο πως έπειτα από αυτή τη δήλωση ο Αλ. Τσίπρας ανοίγει μια μεγάλη ατζέντα. Ποιες θεωρεί ως ελληνοτουρκικές διαφορές που θα παραπεμφθούν στη Χάγη; Αν θέλει να αποστεί από την εθνική γραμμή της μιας μόνο διαφοράς, οφείλει να το καταθέσει προεκλογικά.
Με τη δήλωση για «ελληνοτουρκικές διαφορές που θα παραπεμφθούν στη Χάγη» ο Αλ. Τσίπρας φαίνεται πως μετακινείται από τις πάγιες εθνικές θέσεις.
Παράλληλα, οφείλουν και τα άλλα κόμματα να τοποθετηθούν επί του θέματος. Η Νέα Δημοκρατία κινείται στην πάγια εθνική γραμμή της ύπαρξης μόνο μιας διαφοράς στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το ΠΑΣΟΚ, που φέρεται ως ο βασικός συνεταίρος του ΣΥΡΙΖΑ στην αποκαλούμενη «προοδευτική» κυβέρνηση, δεν θα πρέπει να λάβει θέση; Διότι είναι δεδομένο ότι σε μια συνεργατική κυβέρνηση η κοινή οπτική για τις διεκδικήσεις της Τουρκίας θα είναι σοβαρό προαπαιτούμενο σύγκλισης.
Ο «ξένος παράγων» προφανώς και θα ήθελε μια fast track συμφωνία-πακέτο επί των εκκρεμών ζητημάτων. Οι αμετακίνητες θέσεις όλων των ελληνικών κυβερνήσεων δεν συμβάδιζαν με αυτή τη βούληση των συμμάχων μας, συμπεριλαμβανομένης και της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Με τη δήλωσή του ο Αλ. Τσίπρας φαίνεται πως μετακινείται από αυτές τις πάγιες εθνικές θέσεις. Επιβάλλεται, πριν από τις εκλογές, να γίνει σαφέστερος, καθώς για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών η συμφωνία των Πρεσπών, που αυτός υπέγραψε, ήταν και παραμένει μια εθνικά επιζήμια συμφωνία.