Στον πυρήνα της ύπαρξης

2' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πώς να πεις ότι μια πρόσφατη ταινία από το Μπουτάν και μια παλαιότερη (κατά μερικές εβδομάδες) από τη Βολιβία επαναφέρουν μορφές καθημερινού βίου που μοιάζουν σχεδόν αδιανόητες όχι μόνο για τις πόλεις αλλά και για τα χωριά του 21ου αιώνα. Πως επαναφέρουν έννοιες λησμονημένες ή, τουλάχιστον, σε αχρησία, πως δίνουν στον χρόνο διαφορετικό περιεχόμενο. Ρεαλιστική η καταγραφή, σχεδόν ντοκιμαντερίστικο το σκηνοθετικό βλέμμα τόσο στη «Λουνάνα, ένα γιακ μέσα στην τάξη» του Πάουο Ντόινινγκ Ντόρτζι όσο και στο «Utama, το σπίτι μας» του Αλεχάντρο Λοάιζα Γκρίσι. Οι ελάχιστοι κάτοικοι αυτών των περιοχών έχουν ζωές πολύ σκληρές, πολύ φτωχικές. Οι ελλείψεις υλικών αγαθών όμως –για την ακρίβεια η παντελής απουσία τους– δεν διαμορφώνουν στερητικά σύνδρομα, δεν παράγουν και πολλαπλασιάζουν νευρώσεις μέχρι τελικής πτώσεως. Αν παρακολουθήσει κανείς το «Beef» (την πολύ καλή, και πολυσυζητημένη, σειρά του Netflix), αντιλαμβάνεται στο μεγαλύτερο δυνατό εύρος την ποικιλία του ανθρώπινου είδους. Το στρες από τα ανικανοποίητα, ο κλιμακούμενος θυμός μαζί με το συνοδό άγχος, τα αθεράπευτα τραύματα της παιδικής ηλικίας, συνθέτουν μια κοινωνική τοιχογραφία της αμερικανικής μεγαλούπολης που περιλαμβάνει και τους πλούσιους και τους φτωχούς. Μια κοινωνία στην οποία η εριστικότητα και τα νεύρα μπορεί να τροφοδοτηθούν από ένα τυχαίο, αμελητέο περιστατικό, έναν καβγά μεταξύ δύο οδηγών και, ακολουθώντας απροσδόκητες διαδρομές, να καταλήξουν σε μεγάλη έκρηξη με πολλούς εμπλεκομένους.

Η αντιπαραβολή ανάμεσα σε δύο ορεινά, απομονωμένα χωριά του Μπουτάν και της Βολιβίας από τη μια πλευρά και στο Λος Αντζελες από την άλλη θα ήταν τόσο αφελής ώστε θα διακινδύνευε να καταρρεύσει από διδακτισμό ή από γέλια. Αποφλοιώνοντας όμως τη σύγκριση από τα προφανή, καταλήγουμε στον πυρήνα της ύπαρξης.

Το σχολείο στη Λουνάνα, στο οποίο διορίζεται για την άνοιξη (τον χειμώνα κλείνει λόγω χιονιού) ο απρόθυμος δάσκαλος Ουγκιέν, έχει μια μεταμορφωτική επίδραση πάνω του. Ενώ σκαρφαλώνει σε υψόμετρο 4.800, σε ένα μέρος με 56 κατοίκους, στο πιο ακριτικό σχολείο όχι μόνο στο Μπουτάν αλλά πιθανότατα σε ολόκληρο τον κόσμο, εξαιρετικά βαρύθυμος (το όνειρό του είναι να γίνει τραγουδιστής στην Αυστραλία), παρασύρεται, αυτούς τους λίγους μήνες, από τον οίστρο για μάθηση των παιδιών. «Οταν μεγαλώσω θέλω να γίνω δάσκαλος όπως εσείς. Γιατί οι δάσκαλοι αγγίζουν το μέλλον», του λέει ένας από τους λιγοστούς μαθητές του. Οι κάτοικοι έχουν επενδύσει με λαχτάρα και σεβασμό στο πρόσωπο του Ουγκιέν. Θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν κάτι περισσότερο «από βοσκοί γιακ ή συλλέκτες μανιταριών».

Αγγίζοντας το μέλλον· από ένα δάσκαλο στην ακριτική Λουνάνα, στο Μπουτάν, σε ένα ορεινό, άνυδρο χωριό της Βολιβίας, έως το Λος Αντζελες του «Beef».

Στο «Utama», ένα ηλικιωμένο ζευγάρι Κέτσουα ζει στη μέση μιας έρημης, χέρσας γης, στα ορεινά της Βολιβίας. Μια ασυνήθιστα μακρά ξηρασία απειλεί τον τρόπο ζωής του Βιργίνιου και της Σίσα. Πρέπει να αποφασίσουν αν θα παραμείνουν εκεί και θα συνεχίσουν να εκτρέφουν τα λάμα τους ή θα μετακομίσουν στην πόλη. Ανιση η μάχη με τη φύση, ο εγγονός έρχεται για να τους πάρει στην πόλη, εκείνοι αντιδρούν. Δεν θέλουν να καταδικάσουν τον τόπο τους στη σιωπή.

Στη Λουνάνα οι βοσκοί τραγουδούν. «Γιατί τραγουδάς;» ρωτάει ο δάσκαλος ένα κορίτσι με ωραία φωνή. «Προσφέρω τραγούδι», απαντά εκείνη. «Στην πλάση, στους ανθρώπους, στα ζώα, στους θεούς. Οταν οι μαυρολαίμηδες γερανοί τραγουδάνε, το κάνουν χωρίς να ανησυχούν ποιος τους ακούει ή τι θα πουν οι άλλοι. Τραγουδούν για να προσφέρουν. Αυτό θέλω κι εγώ».

Στο «Beef», σε έναν στερημένο από αγάπη κόσμο, η ανιδιοτελής σχέση προκύπτει όταν όλα τα άλλα όπλα έχουν εξαντληθεί. Οταν ο θάνατος κάνει αισθητή την παρουσία του. Και τότε η ισορροπία αποκαθίσταται, καθετί βρίσκει τη θέση του· άνθρωποι, αισθήματα, αντιλήψεις.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή