Διαβάζουμε ότι ο προπονητής της ΑΕΚ Ματίας Αλμέιδα μελετά τη φιλοσοφία των σαμουράι. Στις δηλώσεις που έκανε μετά τον νικηφόρο αγώνα της ΑΕΚ (που πιθανότατα θα της δώσει το πρωτάθλημα), ο Αργεντίνος Αλμέιδα δήλωσε, μεταξύ των άλλων, ότι έχει μπει σε μια «διαδικασία να αναλύσει τη ζωή των σαμουράι».
Παρουσιάζει πάντοτε ενδιαφέρον όταν το ποδόσφαιρο (και ειδικά το δύσμοιρο ελληνικό) σχετίζεται με κάτι έξω και πέρα από τις καφρίλες του οπαδισμού και του παραγοντισμού, και από τις κουραστικές συνωμοσιολογίες. Διότι το ποδόσφαιρο έχει προεκτάσεις που υπερβαίνουν αυτό που βλέπουμε. Εξ ου η ταύτιση («κερδίσαμε», «χάσαμε») με ένα φαντασιακό, άυλο πεδίο, που εκκινεί από κάτι υλικό: τη φανέλα. Κάπως έτσι γίνεται κομμάτι της ταυτότητας ενός ανθρώπου και μιας κοινότητας.
Οι σαμουράι, λοιπόν, αντικείμενο μελέτης από έναν σύγχρονο προπονητή ποδοσφαίρου. Των οποίων βασική αρχή, έτσι όπως ορίζεται στη λεγόμενη «Βίβλο» των σαμουράι, το μεσαιωνικό κείμενο «Χαγκακούρε», είναι η εξής: «Ο Δρόμος του Σαμουράι βρίσκεται στον θάνατο. Οταν φτάνεις στο δίλημμα ζωή ή θάνατος, υπάρχει μόνον η γρήγορη επιλογή του θανάτου. (…) Αν μπορεί κάποιος, ησυχάζοντας την καρδιά του πρωί και βράδυ, να ζει σαν το σώμα του να ήταν ήδη νεκρό, κερδίζει την ελευθερία στον Δρόμο».
Παραλογισμοί; Με τα δεδομένα της σύγχρονης ζωής, σαφώς! Μιλάμε όμως για ένα περίκλειστο, άκρως αυτοαναφορικό σύστημα μιας σέκτας πολεμιστών, μιας μακρινής κουλτούρας και μιας πολύ μακρινής εποχής. Και όμως, αυτό το απόκοσμο, τραχύ πνεύμα ερέθισε τον Τζιμ Τζάρμους για να γυρίσει την ταινία «Ghost Dog», τον Πολ Στρέιντερ για να γυρίσει σε ταινία τη ζωή του αυτόχειρος συγγραφέα Μισίμα – εμπνέει και έναν Αργεντίνο πρώην ποδοσφαιριστή και νυν προπονητή.
Πώς άραγε διαβάζει τέτοιες κουβέντες κάποιος σαν τον Αλμέιδα; Ισως θα βοηθούσε αν κάναμε μιαν υπόθεση. Ας μην πάρουμε κατά γράμμα αυτή τη θεώρηση των σαμουράι αλλά κατά το πνεύμα της. Και ότι αυτή η φαινομενική αποθέωση του θανάτου δεν ενέχει μηδενισμό αλλά απλώς μια κατάφαση απώλειας: ότι αν δεν βάλεις καλά μέσα σου την ιδέα ότι, προχωρώντας ακάθεκτος και συγκεντρωμένος στις επιλογές σου, μπορεί να χάσεις, δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχεις τον (όποιο) σκοπό σου. Οτι ο χειρότερος σύμβουλος πριν από κάθε κίνηση είναι ο φόβος της απώλειας.
Εύκολα λέγονται όλα αυτά, δύσκολα όμως πραγματώνονται. Ο Αλμέιδα παραδέχεται ότι «είναι αρκετά δύσκολο». Ωστόσο, κατάφερε απίθανα πράγματα φέτος με την ομάδα που ανέλαβε. Δεν το έκανε μόνος. Τεράστιο ρόλο έπαιξε ο βαρύς συμβολισμός του νέου γηπέδου της ΑΕΚ. Αλλά ο Αλμέιδα κάτι έκανε και δημιούργησε μια ομάδα που μοιάζει με οικογένεια φέτος. Κι ας κρατήσουμε αυτό το εξωτικό στοιχείο: ότι ένας ξένος προπονητής της ελληνικής Σούπερ Λιγκ μελετά τον τρόπο των σαμουράι.