Ηταν η πλέον άνευρη προεκλογική περίοδος που πέρασε η Ελλάς στα χρόνια της Μεταπολιτεύσεως και σήμερα το βράδυ θα διαπιστωθεί, εντέλει, πόσοι από τους πολίτες μπήκαν στον κόπο να ψηφίσουν. Δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί από άποψη πολιτική.
Εχουν περάσει πια τα χρόνια που η προεκλογική περίοδος ήταν ξεφάντωμα και πανηγύρι. Μια βαρβατίλα με εκχυλίζουσα τη ζωτική ορμή του πλήθους, λατρεία των ηγεμόνων της πολιτικής, εκκωφαντικές μουσικές. Ωρίμασε η κοινωνία θα πούνε ορισμένοι και κάποιοι άλλοι θα αντιτείνουν ότι καταπτοήθηκε γηράσκουσα.
Αλλά ας αφήσουμε τις ζοφερές προβλέψεις. Διότι κάποιοι στο τέλος της νύκτας θα αναπνεύσουν με ανακούφιση, από το αποτέλεσμα των εκλογών. Κάποιοι θα περιπέσουν σε μελαγχολία, αφού θα έχουν διαψευσθεί οι προσδοκίες τους, και όλοι μαζί θα ξεκινήσουν την επομένη τη μάχη του δευτέρου γύρου.
Και όταν ο κουρνιαχτός κοπάσει, όταν η μάχη χαθεί ή κερδηθεί, τότε οι τρεις απαίσιες μάγισσες θα συναντήσουν τον Μάκβεθ. Αυτά όμως τα έγραφε ο Σαίξπηρ, στον καιρό του. Αλλα πιο ασφαλή και ανιαρά θα εκτυλιχθούν στη χώρα μας.
Διότι παρά την απεχθή, ενίοτε εμφυλιακή ρητορική, τις προειδοποιήσεις του ενός ηγέτη προς τον άλλον για τις εφιαλτικές συνέπειες στον λαό μας –εάν κατισχύσει ο αντίπαλος– ουδείς έχει επιλογή ή δυνατότητα αυτενέργειας. Σε κανέναν τομέα. Αυτό ισχύει και για τα τρία μεγαλύτερα κόμματα – Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Ουδείς από τους τρεις ηγέτες των συστημικών κομμάτων αμφισβητεί ότι η θέση της Ελλάδος είναι νομοτελειακά στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και ότι, από άποψη γεωστρατηγική, η χώρα συμμορφώνεται με τις επιλογές και τις προτεραιότητες των ΗΠΑ στην περιοχή. Ακολουθούμε συνεπώς τη ροή των γεγονότων και όπου καταλήξουν τα πράγματα εντέλει.
Μία τέτοια αποδοχή, βεβαίως, ηχεί ηττοπαθής, σε κάποιους, ομολογία απώλειας κυριαρχίας ενός κράτους, κατάργηση της δυνατότητος επιλογών του κάθε κυβερνήτη της χώρας. Αλλά αυτή υπήρξε η επιλογή πολιτικών και πολιτών αυτής της χώρας.
Ωστόσο, στις ανατολικές ακτές του Αιγαίου, μια άλλη χώρα, η Τουρκία, εμφορείται από ένα «πνεύμα αποστολής» και δεν διστάζει να διαφοροποιηθεί από τους συμμάχους της στη Δύση, δίχως βεβαίως να αποκόπτεται από αυτήν.
Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής στην Τουρκία με την τεράστια συμμετοχή των πολιτών, τις θηριώδεις συγκεντρώσεις που προηγήθηκαν, επιβεβαίωσαν την ύπαρξη σπανίου δυναμισμού που αναζητεί διέξοδο. Αλλη χώρα, άλλος λαός, που ακολουθεί το πεπρωμένο του με πείσμα.
Ας μην περιφρονούμε παρά ταύτα και τους ηγέτες τους δικούς μας. Είναι οι δικοί μας άνθρωποι. Αυτάρεσκοι, ενίοτε. «Παίδες αεί οι Ελληνες», μας χαρακτήριζαν οι Αιγύπτιοι ιερείς στον σοφό Αθηναίο Σόλωνα, όταν είχε επισκεφθεί την αρχαία Αίγυπτο. Και όμως, δεν τα πήγαμε και τόσο άσχημα.
Ευπρόσδεκτο το αποτέλεσμα των εκλογών, όποιο και εάν είναι αυτό. Αυτοί ανέλαβαν να σύρουν το άρμα της Ελλάδος, σε μια εποχή που τα πάντα αλλάζουν. Αξίζουν τη συμπάθεια και τη στήριξή μας. Πάμε για νέο γύρο…