Το εκλογικό σώμα δεν είναι σώμα ενόρκων. Η ετυμηγορία του δεν έχει δικονομικό βάρος, όσο κι αν ορισμένοι τη μεταφράζουν σε δικαστική απόφαση, για να εξυπηρετήσουν τον πολιτικαντισμό τους. Οι πολίτες ψηφίζουν για να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους στη Βουλή. Δεν δικάζουν. Δεν μελετούν αστυνομικούς φακέλους ούτε βυθίζονται σε νομικά κείμενα. Τα κριτήριά τους είναι είτε πολιτικά είτε (τίποτε καινούργιο και τίποτε ισχυρότερο) πελατειακά. Εχουν κι αυτοί μια ζυγαριά μπροστά τους όταν παίρνουν την απόφασή τους. Δεν βάζουν, όμως, στα τάσια της εικασίες δικαστικού τύπου, ώστε να σταθμίσουν αν ταιριάζει (ή συμφέρει) να φερθούν με την ψήφο τους σαν κατήγοροι ή σαν συνήγοροι υπεράσπισης.
Συγκεκριμένα επί του συγκεκριμένου: Πέντε ημέρες πριν από τις εκλογές, ο σύλλογος που συγκρότησαν οι συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη κατέθεσε στον εισαγγελέα Εφετών της Λάρισας μηνύσεις κατά στελεχών των σιδηροδρόμων και κατά πολιτικών αξιωματούχων: του Κυριάκου Μητσοτάκη, ως πρωθυπουργού στις 28.2, και των αρμοδίων υπουργών και υφυπουργών στις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας. Μηνύθηκαν, λοιπόν, ο Κώστας Αχ. Καραμανλής (Ν.Δ.), ο Χρήστος Σπίρτζης (ΣΥΡΙΖΑ) και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης (ΠΑΣΟΚ όταν υπούργευε, Ν.Δ. τώρα). Και οι τρεις τους εκλέχτηκαν βουλευτές την Κυριακή. Αυτό, όμως, ουδόλως επηρεάζει την πορεία της μήνυσης των συγγενών. Ούτε άλλοθι προσφέρει στους εκλεγέντες, ούτε έξωθεν καλή μαρτυρία ιδιαίτερης δικονομικής αξίας συνιστά, ούτε έχει απαλλακτική ισχύ βεβαίως. Το πολιτικό και το δικονομικό πεδίο δεν συμπίπτουν – τουλάχιστον σ’ εκείνον τον ιδεατό κόσμο που δεν θα τον ζήσουμε ποτέ.
Ιδιαίτερα τον κ. Καραμανλή, οι συγγενείς των θυμάτων τον χαρακτήρισαν «απολύτως ακατάλληλο σε βαθμό ακραίας επικινδυνότητας για οποιοδήποτε δημόσιο αξίωμα και οπωσδήποτε για την ιδιότητα του βουλευτή». Τι διαφορετικό είχαν να πουν για έναν πολιτικό δραματικά αποτυχημένο, που η ευθιξία του τον παραίτησε μόλις για δέκα ημέρες; Οι νεοδημοκράτες συμπατριώτες του, πάντως, στις Σέρρες, γενέτειρα της δυναστείας και πεδίο πολύχρονης πελατειακής δράσης, του πρόσφεραν την πρωτιά. Το παράπονο των χαροκαμένων δεν τους συγκίνησε. Τους έπεισε ο άλλος Κώστας Καραμανλής, που έσπευσε στις Σέρρες κρατώντας εξαδελφική ασπίδα. Και τους απάλλαξε από τυχόν συνειδησιακούς μπελάδες η γραμμή της ηγεσίας: «Μην τους ακούτε τους συγγενείς. Εργαλειοποιούν τον πόνο»…