Ο Αλ. Τσίπρας και συνολικά η ηγεσία του κόμματός του έχουν ήδη αρχίσει την αναζήτηση των αιτιών του πρόσφατου, εξαιρετικά αρνητικού για την Κουμουνδούρου, εκλογικού αποτελέσματος – μια αναζήτηση που, για ευνόητους λόγους, θα συνεχιστεί και μετά τις κάλπες της 25ης Ιουνίου.
Στις πρώτες αυτές στιγμές δίνεται η εντύπωση πως δύο κρίσιμα θέματα είναι εκτός του ραντάρ αυτής της αναζήτησης: πρώτον, η σοβαρότητα της προεδρικής δήλωσης για τις ευπρόσδεκτες ψήφους ψηφοφόρων νεοναζιστικών μορφωμάτων, που έγινε ελάχιστα πριν από την Κυριακή των πρώτων εκλογών και μόνο λίγες ώρες πριν από την «περίφημη» τοποθέτηση Κατρούγκαλου. Δεύτερον, ο επαναλαμβανόμενα απρεπής λόγος του ΣΥΡΙΖΑ προς Μέσα Ενημέρωσης και λειτουργούς τους.
Η αμφισβήτηση της αξιοπιστίας του Τύπου και των δημοσιογράφων είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, το οποίο σε εποχές αναταραχής, όπως η τωρινή, λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις και φυσικά η χώρα μας δεν θα μπορούσε να παραμείνει ασυμπτωματική. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης, ασφαλώς, έχουν γι’ αυτό οι δημοσιογράφοι, άλλοτε δικαιολογημένα εξαιτίας της συμπεριφοράς ελαχίστων, άλλοτε με την ανοχή που επιδεικνύει έναντί τους η μεγάλη πλειονότητα και οι Ενώσεις Συντακτών. Από του σημείου αυτού, ωστόσο, έως την εκδήλωση ισοπεδωτικά ακραίων και υβριστικών επιθέσεων εις βάρος των δημοσιογράφων, υπάρχει ένας ωκεανός δηλητηριώδους μίσους, που διαποτίζει την κοινωνία και κανονικοποιεί τη στοχοποίηση ανθρώπων, τροφοδοτώντας παράλληλα το κύμα των fake news με δίαυλο τα Μέσα Κοινωνικής Αποπληροφόρησης.
Το κακό είναι ότι, εκτός όλων των άλλων, οι πρωταγωνιστές των επιθέσεων μοιάζει να μην έχουν επίγνωση του γεγονότος ότι δεν είναι μόνοι τους σε τέτοιους απεχθείς ρόλους. Δεν έχουν λησμονηθεί οι εικόνες με τον Κασιδιάρη να επιτίθεται on camera σε εκπροσώπους των ΜΜΕ. Δεν περνάει απαρατήρητο ότι ένα κολάζ φωτογραφιών δημοσιογράφων, που έγχρωμο έκανε την εμφάνισή του αρχικά σε χυδαίο έντυπο προώθησης ακροδεξιών θέσεων, μερικά χρόνια αργότερα –ακριβώς το ίδιο αλλά στην ασπρόμαυρη εκδοχή του– βρέθηκε σε ανάρτηση στελέχους της «ριζοσπαστικής» Αριστεράς. Καταγράφονται χαρακτηρισμοί όπως «τσοντοκάναλα» και «κανάλια της βρωμιάς» από ακροδεξιά χείλη, αλλά και «βοθροκάναλα» από την… άλλη όχθη. Χρησιμοποιήθηκαν απαξιωτικά όροι όπως «συστημικοί» δημοσιογράφοι, «παπαγαλάκια», «φερέφωνα». Μάλιστα, σε συνέχειά τους, κομματικό έντυπο της Αριστεράς στο κεντρικό άρθρο του έκανε λόγο για «υπόκοσμο»! Υπάρχουν κι άλλα, όμως αντί επιλόγου ας σημειωθεί και το εξής: στον κατήφορο αυτό, ως καταγγέλλοντες συμμετέχουν και δημοσιογράφοι είτε κομματικών εντύπων είτε με απόψεις που στην καλύτερη περίπτωση είναι πολύ κοντινές στην κομματική γραμμή.