Αδημονούμε να ακούσουμε τον «νέο» λόγο του Σύριζα l – τον προσεκτικά ρετουσαρισμένο δηλαδή ενόψει της κάλπης που θα επικυρώσει ή θα αναθεωρήσει εν μέρει το ανατρεπτικό αποτέλεσμα της προηγούμενης. l Θα επιβεβαιώσει την άποψη ότι κλείνει ένας κύκλος στα πολιτικά μας πράγματα και περνάμε σε μια νέα κατάσταση ή θα δείξει ότι η καθίζηση του Σύριζα ήταν ένα κάπως «περιστασιακό» φαινόμενο. l Το ερώτημα βέβαια «Μπορεί να αλλάξει ο Σύριζα;» l παραμένει ρητορικό, δεδομένης της απόλυτης ταύτισης όλων σχεδόν των στελεχών του με τον τοξικό λόγο και τρόπο του κόμματος και του αρχηγού τους. l Σαρξ και τα δύο εκ της σαρκός τους, πράγμα που αποκλείει οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή του κόμματος. l Αδημονούμε όμως να ακούσουμε τι θα καταφέρει να αλλάξει στον συριζαίικο λόγο και τρόπο ο κατελθών από τους βόρειους ουρανούς l εν είδει π(α)ριστεράς l και προσεδαφισθείς στα κουμουνδούρεια άντρα καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης, ο βαθύτατα πιστεύσας στις δυνατότητες του Σύριζα, και ιδίως του Τσίπρα, l και ο με πάθος εμπύρετο εναντιωθείς στον Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό. l
Διμούτσουνες ωστόσο, ως συνήθως, οι πρώτες συριζαϊκές δηλώσεις στις αρχές της εβδομάδας. l Η μεν δήλωση του Τσίπρα μετά την πρώτη συνεδρίαση της νέας του επιτροπής εκλογών φλύαρη αλλά χωρίς οξύτητες. l Η δε δήλωση της εκπροσώπου Πόπης μετά την κυβερνοεπίθεση που δέχτηκε η Τράπεζα Θεμάτων στις εξετάσεις Λυκείου πούρα συριζαϊκή. l Δεν αρκέστηκε να «καταγγείλει» την ταλαιπωρία των παιδιών, προχώρησε και στη δηλητηριώδη σπορά ανησυχιών για τη διεξαγωγή των Πανελλαδικών· l λες και δεν γνωρίζουν στον Σύριζα ότι είναι παντελώς διαφορετικές και στο σύστημα διεξαγωγής τους οι μεν από τις δε. l Δεν λείπει εξάλλου, στο τελείωμα, κι ένας αλούτερος μπακαλιάρος: l «Στο μέλλον των παιδιών μας δεν χωρούν ψηφιακοί ερασιτεχνισμοί». l Αλλά «αυτοί είναι». l
Που νά ’ξερε ότι η εν λόγω παρέα εκτός από κριτική, θα έκανε και κυβέρνηση.
Αμανήτανε, λόγιε Ξυδάκη, να ειμάστενε επιρρεπείς στο «Σύνδρομο Στοκχόλμης» πώς και δεν είχαμε λατρέψει και τον προηγούμενο, από τον Μητσοτάκη, απαγωγέα της ψήφου μας; l Λίγα υπέστημεν από κείνονε δηλαδή; l Που από τη λούμπα στην τούμπα μας πήγαινε; l Ομως εκείνον τον αρνηθήκαμε τρις μετά τη βασιλεία του – και πάμε ολοταχώς για τετράκις. l Μην μπεις όμως στον κόπο να ψάξεις για καμιά άλλη έντεχνη εξήγηση του πώς και συνέβη η εικοσάποντη διαφορά· l σε ρούμπωσε ο μπρουτάλ Γκλέτσος. l Εσύ διέγνωσες «ομίχλες» στο μυαλό μας, εκείνος νέτα σκέτα «παράκρουση». l Οχι θα μασάμε τα λόγια μας. l Ξυδάκης – Γκλέτσος σημειώσατε 2. l
«Βουλώστε το!» τώρα. l «Βουλώστε το!» l Ακούστε, αν όχι την εντολή του ηγέτη σας, τουλάχιστον την αυταρχική προστακτική της νέας αστέρως του βουκολικού κόμματός σας. l Το μόνο απόκτημα της κοινοβουλευτικής ομάδας σας, μετά το άγριο ξεσκαρτάρισμα που της κατάφερε το εκλογικό αποτέλεσμα. l Αλλά, ιδού· ουδείς αναντικατάστατος. l
Και μία φιλολογική κριτική παρατήρηση σχετικά με τα εσχάτως λεγόμενα για την πατρότητα του όρου «εκτσογλανισμός» της δημόσιας, και δη της πολιτικής, ζωής. l Καταθέτω λοιπόν στη σχετική έρευνα και την εξής μαρτυρία: l Δεν είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος πατήρ της εν λόγω ρήσεως. l Ο χρυσορρόας Θεόδωρος Πάγκαλος ήταν ο πρώτος που μίλησε, από τα πρώτα κιόλας χρόνια της Κρίσης, για «κάτι τσογλάνια που παριστάνουν τους πολιτικούς». l Και το υποστήριξε αυτό ραδιοφωνικώς ουκ ολίγες φορές. l Αν και προπάτωρ της οξυδερκούς διαπιστώσεως είναι βεβαίως ο μέγας Σαββόπουλος, l ο οποίος από τα πρώτα κιόλας χρόνια της μεταπολίτευσης είχε διεκ-τραγουδήσει για «μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική». l Που νά ‘ξερε ότι προϊούσης της κοινωνίας μας, η εν λόγω παρέα εκτός από κριτική, θα έκανε κάποια στιγμή και κυβέρνηση.